Per 30 mensen die weer binnenkwamen na het parcours, werd er een ranglijst gemaakt. Lay en ik waren, zoals ik al had verwacht laatste, maar dat kon me eigenlijk helemaal niks schelen. Voor mezelf heb ik heel veel dingen gezien bij ons, waar ik heel blij van werd, het was voor mij aardig duidelijk wat we de afgelopen jaren, maar ook de afgelopen vier maanden, dus de tijd dat Bo er niet meer is, veel bereikt hebben samen.
Het is een wandeling geworden van ongeveer 10 km, met onderweg 9 posten met opdrachten. In het begin was het, zoals normaal, weer even wennen voor Layla, ook omdat dit natuurlijk nieuw was. Bij de eerste post lag er een soort dienblad, met langs de randen wat gaten en 1 tennisbal. De hond moest de bal naar een gat duwen/brengen, binnen 1 minuut. Hier was Layla nog wat te onrustig, dus is het niet gelukt. Daarna nog een vraag voor mij, die ik wel goed had, waardoor we toch 10 punten kregen.
Bij de volgende post moesten we samen slalom lopen, waarbij ik een lege, rubberen waterkruik op mn hoofd moest leggen en deze moest blijven liggen tijdens de slalom. We hebben de hele slalom uit kunnen lopen en ik merkte dat ook Layla geconcentreerd was, om geen onverwachte rukken aan de lijn te geven. Ze kijkt dan wel weg van me, maar met haar oren en neus is ze duidelijk wel op mij gericht. In de bakjes lagen ook nog wat spulletjes en naderhand werd gevraagd wat ik gezien had, helaas heb ik niet alles kunnen zien.
Bij nummer drie stond een bak met een klep, aan de klep zat een touwtje, wat ik aan Layla’s halsband moest vastmaken. Zij moest dan op een bepaalde afstand zitten, liggen of staan, zodat de bak precies open stond. Ik moest vanaf een ander punt ballen in de bak gooien, totdat zij zich zou verplaatsen. Ik heb vier van de vijf balletjes kunnen gooien, helaas alle vier mis ( stom baasje) toen vond Layla het genoeg en kwam ze naar me toe. Ik was al heel blij dat ze uberhaupt was blijven liggen voor een tijdje.
Daarna kwamen we bij een rij van 5 omgekeerde bloempotten, waarbij onder 1 van de potten wat lekkers lag. Achteraf gezien heeft ze hem bij het eerste voorbij gaan al aangewezen, maar ik was op dat moment helaas niet zeker van haar verwijzing. Daarna dacht ik dus dat ze een andere aanwees. Meer op haar vertrouwen dus. Toen moest ik nog 5 soorten thee herkennen, helaas precies 5 die ik nooit drink.
Toen volgde er een post waarbij ik blikken van de ene kant naar de andere kant moest brengen, en daar weer exact hetzelfde stapelen. Op de terugweg kon je er voor kiezen om de hond agilitypaaltjes te laten lopen, voor extra punten. Ondanks dat ze het verder niet kent, heb ik er hier voor gekozen om het toch een keertje met Layla te doen, gewoon voor de ervaring zeg maar, dat koste wel veel tijd, maar dat maakte mij niet uit.
Dan een cirkel, waar Layla in moest gaan liggen en ik vervolgens een ronde om de cirkel heen moest lopen, met een dummy en een balletje aan een touw, achter me aan slepend. Layla moest in de cirkel blijven tijdens deze ronde. Dit is goed gelukt, alleen de vraag achteraf had ik fout.
Bij post nummer zeven lagen er twee speeltjes begraven onder houtsnippers. De hond moest ze vinden en apporteren. Maar het vinden an sich leverde ook punten op. Layla heeft niet altijd even veel interesse in speeltjes, toch is het gelukt er eentje op te graven, het apporteren was nog even niet aan de orde, hier was ik al blij mee. Ook hier helaas de vraag fout.
En dan bij nummer acht een soort parcours. Layla moest aan het begin in een hoepel wachten, tot ik aan de andere kant stond om haar bij me te roepen. Voor ik haar kon neerzetten moest ze even gebruik maken van het feit dat ze zonder lijn was en even een ereronde rennen, maar ze viel geen andere honden lastig en kwam ook weer vrolijk terug. Toen kon ze wel heel even wachten tot ik aan de andere kant was, om vervolgens in een streep door het parcours te rennen, over het rooster, door het vliegengordijn, gemaakt van plastic stroken, langs de pionnen met frolic, door de hoepel en over een stuk plastic wat op de grond lag.. volgens mij heeft layla er weinig van mee gekregen en zag ze alleen mij staan.
Dan de laatste alweer, er lagen vier stenen van 5 bij 5 cm ongeveer. Ze moest met haar poten op de stenen staan en zo 30 sec aaneengesloten blijven staan. Ik heb haar pootjes er een voor een opgezet, dat moest ik een paar keer doen, maar uiteindelijk heeft ze toch 26 sec zo gestaan. Trots dus op het springstuiterkonijn. De vraag had ik uiteraard weer niet goed.
Al met al dus een hele leuke dag, waarbij Layla ook nauwelijks op de andere honden reageerde. Hopelijk kunnen we binnenkort weer aan een military deelnemen
