Ik vind teven over het algemeen veel grilliger dan reuen en reuen voorspelbaarder in hun gedrag. Juist teven zijn hormonaler, zeker rond periodes van loopsheid. Ik heb zelf bijvoorbeeld een teef, die nogal eens uit kan vallen en zeker niet altijd vriendelijk is voor andere honden. Voor Luna maakt het niet veel verschil of het nou reu of teef is. Ze kan op alle 2 flink reageren, al is het met andere teven vaker en heftiger.laeken schreef:In het opzicht dat ze veel minder vaak herplaatst worden, veel minder vaak met andere honden vechten en veel minder vaak baasjes hebben die met hun handen in het haar de ballen er maar af laten halen als redmiddel om er nog wat van te maken.luna2906 schreef:In welk opzicht zijn teven per definitie betere gezinshonden?En ik heb er ook bij gezegd dat ik dat vind omdat het hier duidelijk om een eerste hond gaat en de verwachtingen vrij hoog zijn. Bij een eerste hond is het gewoon prettig dat je in de meeste gevallen geen agressie uit andere honden krijgt en vanuit je eigen hond naar andere honden. Vind ik dan tenminste. Bas kan met elke hond. Net zoals Cleo en Eva dat konden. Onze pointerteef kon ook met elke hond. Met een teef hoef je in 90% van de gevallen niet op je hoede te zijn als er een hond om de hoek komt in het bos. Bij een reu is dat anders. Als je alleen al merkt hoeveel mensen mij vragen of Bas een reu is omdat hun reu dat niet trekt. Dan zeg ik teef en dan gaat het altijd goed. Met teefjes en met reutjes. Mijn reuen en dat waren er in totaal 3 als ik mijn jeugd meeneem vochten wel eens. Daarentegen heb ik 1 pittige teef gehad en die was ook nog eens van een rascombinatie waarbij dominantie vanzelfsprekend was. Een mechel/duitse herder x bouvier. Dat dier was dominant maar nog steeds veel beter te mannen in de knokkerijen dan onze mechelaar, onze bernersennenhond en uiteraard Dapper. Ook worden reuen gewoon vaker aangevallen als ze zelf niks doen. Dit gezin heeft daar duidelijk geen trek in.
Ook zijn teven sneller en beter zindelijk, minder hormonaal en dus stuurbaarder en ook kalmer. Wel is een teef iets minder schappelijk in de omgang en wat kribbiger soms. Maar algemeen genomen vind ik wandelen met een teef prettiger en vind ik een teef makkelijker opvoedbaar, stuurbaar en minder werk dan een reu. Zeker bij de rassen die de TS in haar hoofd heeft.
Mijn ervaring is dus totaal anders. Ik denk niet dat je het algemeen kunt stellen v.w.b. reu VS teef. Ik denk ook niet dat de één een betere gezinshond vormt dan de ander. Aangezien een aussie genoemd wordt als serieuze optie verwacht ik dat TS en de rest van het gezin juist wat fanatieker aan de slag willen met hun hond dan de gemiddelde hondeneigenaar. Vaak zijn zulke mensen ook meer bereid om met minder gewenst gedrag aan de slag te gaan, mocht het zich voordoen.
Daarbij, waar moet een goede gezinshond aan voldoen? En wat maakt een eerste hond een goede eerste hond? Lun is niet makkelijk als eerste hond, maar we redden ons meer dan prima, ze past perfect bij ons en ik maak me geen enkele zorgen als de baby er straks is. Terwijl ze eigenlijk alles doet waarvan jij aangeeft dat het een teef minder geschikt maakt als gezinshond / eerste hond. Het is denk ik relatief en ook heel afhankelijk van wat je van een hond verwacht en wat je als gezin bereid bent met de hond te doen. Als wij een 3-x-daags-rondje-om-het-blok-hond gewild hadden die alles accepteert van andere honden, dan waren we bedrogen uitgekomen
Overigens verscheurt ze geen andere honden hoor, ze is alleen wat pinnig
Als ik 'm afleid, is hij binnen de seconde vergeten dat er geblaft moest worden. Gewoon even aanhalen, spelen, klein commando oefenen.. 
heel veel plezier met hem.
