In laten slapen - hoe doe je dat?

[noekie]

Al onze dieren zijn bij de dierenarts ingeslapen en dus het contact met de andere dieren erbij heb ik nooit gehad.
Alleen bij scooby die na een operatie een bloedtransfusie moest( van onze andere hond) en een ademstilstand kreeg; daar was onze andere hond bij en die snuffelde even en verder niet.
Thuis heeft hij wel even voor de slaapkamerdeur gestaan waar scooby altijd lag; even binnen gekeken en toen was het klaar.

Mijn kinderen zijn er altijd bij geweest; zowel bij de honden als bij de katten.
Milan was bijna 3 jaar bij scooby en ze zijn nu 5 en 10 jaar en hebben het beide al vaker meegemaakt.
We vertellen alles rustig en eerlijk en mijn kinderen hebben er nooit "last" van gehad; ze hebben verdriet als het gebeurd en willen er later over praten.
Milan begint nu ook altijd herinneringen op te halen aan ze.

Elk kind is anders; dus ik zou zeker aan de oudste vragen wat hij zelf wil.

[ranetje]

Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Mijn emoties zitten nogal hoog, dus hier en daar ook wel een brok in mijn keel. Zoals ik in mijn openingspost al schreef, ik wil ze er niet bij hebben. Ik denk dat mijn dochter van 2 het beter zou kunnen handelen dan mijn zoontje van 4. We bereiden hem al een tijdje voor dat als je oud en ziek bent, je uiteindelijk dood gaat. We hebben het gehad over de hondenhemel, daar is ook Bo, de hond van opa en oma.

Maar toen ik hem vroeg of hij haar nog wil zien als ze ineens dood is, toen merkte ik uit zijn antwoord dat hij het niet begreep, want vol tranen zei hij dat hij haar altijd nog wilde zien. En daarna zei hij dat ik altijd bij hem moest blijven. Mijn zoontje is erg gevoelig en legt soms verbanden die ik niet altijd aan zie komen. Ik vind het fijn om te lezen dat meer van jullie zeggen ze er wel bij te betrekken, is het niet bij het inslapen dan wel bij het begraven. Ik herinner me nu dat we dat bij onze hamsters vroeger ook wel deden. En mijn zusje gaf nog de tip om eens wat aangereden wild of zo te zoeken en dan over het dood zijn even te praten. Dat hebben we in het verleden wel gedaan, maar nu even iets bewuster.

En ja misschien ben ik egoistisch als ik ze buitensluit van het inslapen. Als mijn zoon een jaar of 8 zou zijn zou ik het overwegen, maar nu wil ik niet om hen hoeven denken. Ik wil er alleen voor Tessa even zijn en voor niemand anders. Even nog mijn onverdeelde aandacht. Voor het aller, allerlaatst.

Als ik zo lees wat je hier vertelt..................
Ik denk dat jij heel goed kunt zien wat het beste is voor jou en voor je kinderen.
Bovendien, als jij er even alleen voor Tessa wilt zijn heb je daar alle recht op.

Laat de kinderen na alles afscheid nemen en begraaf de hond samen.
Sterkte