Zo, eerst maar weer eens een update plaatsen. Een beetje laat voor de vroege-tot-normale-tijd-ontbijters, maar het ergste is misschien nog wel dat het deze keer niet opgeluisterd wordt door foto's
.
Later kom ik nog terug op jullie reacties (waar uiteraard alvast mijn dank voor)!
Dag 5 (donderdag)
Met de katten ben ik nog niet echt verder gevorderd. 's Ochtends zitten die opgesloten en dan kan ik met de honden een tijdje de tuin in. 's Middags zet ik bij de katten een raam open en dan kunnen zij naar buiten en mag Tis niet meer de tuin in. 's Nachts gaat Tis in de bench en sinds de tweede nacht lopen de katten dan in de huiskamer. Het is even een heel geregel zo, maar voor nu werkt het wel en zo kan Tis ook aan haar rust komen. Gisteren en vandaag hadden we het erg druk, de komende dagen ga ik wat meer met haar en de katten aan de slag. Ik ben erg benieuwd hoe zich dat gaat ontwikkelen.
Overigens gaat ze 's nachts niet graag de bench in en waar ik dat normaal gesproken heel langzaam op zou bouwen heb ik nu, in het belang van de katten, gebruik gemaakt van haar vermoeidheid van de reis en haar er de eerste nacht toch gelijk ingezet. Wel heeft mijn man steeds naast haar geslapen zodat hij direct in kan grijpen als er iets is en ze ook steun heeft aan zijn aanwezigheid. Ingrijpen is gelukkig niet nodig geweest; als ik haar erin heb gaat ze liggen zodra ik tegen de bench aan ga zitten. Op het moment dat mijn man eenmaal bij haar ligt ga ik weg en dan jankt ze even, maar zodra het ligt uit is en ik weg ben is het goed en slaapt ze de hele nacht rustig door. Was dat niet zo geweest dan had ik iets anders moeten verzinnen, maar dat is gelukkig niet nodig.
Tweemaal daags strooi ik haar voer in de bench en dan laat ik hem open, zodat ze ook in alle rust en uit eigen beweging in de bench kan zijn. Waar ze de eerste keer enkel haar voorpoten erin zette staat ze sinds de tweede keer al ontspannen met alle pootjes in de bench om haar voer op te peuzelen.
Ze gaat eigenlijk maar heel zelden zitten, dus oefenen met de zit is er nog niet echt van gekomen. Niet dat dat nou zo belangrijk is natuurlijk, maar ik moet sowieso nog een beetje een ingang vinden om haar wat commando's aan te leren, maar ach alles op zijn tijd.
Als ze alledrie een koekje oid krijgen en de andere twee gaan keurig (uit zichzelf) rustig zitten, dan ziet zij dat totaal niet als reden om er dan ook maar bij te gaan zitten
. Nee, mevrouw blijft gewoon lekker staan
. Nouja, ook goed kind.
Er zit trouwens een flinke keel op die hond
. Mijn hemel, ik dacht dat ze niet vocaal zou zijn (nergens op gebaseerd hoor), maar ze heeft een heel repertoire aan jankjes, piepjes, wolvengejoel en blafjes
. Godenzijdank zet ze het bij lange na niet zo frequent in als Mister en meestal ook niet zo hard anders was het hier helemaal feest.
Alleen zijn vindt ze nog echt niet leuk. Als ik naar buiten ga (en ze niet alleen achter blijft) vindt ze het ook al niet leuk en komt de wolf in haar naar boven. Het mooie is dat ze op een gegeven moment toch wel weer een plekje zoekt om te liggen (op de bank uiteraard
). Als ik dan weer binnenkom is ze heel enthousiast (nouja, voor haar doen dan... echt extravert kun je haar niet noemen haha) en maakt ze huppeltjes van geluk (die huppeltjes maakt ze ook als ik 's ochtends de slaapkamer uitkom en de baas haar al uit de bench heeft gelaten
)
. Toen ze vandaag even (onbedoeld) echt alleen was in huis (zonder mensen of andere honden) was ze echt even van streek toen ik weer binnenkwam. Gelukkig was het snel weer goed, maar daarna even goed kortgesloten dat er altijd wel iemand bij haar binnen bleef.
In huis volgt ze me veel, maar al veel minder dan de eerste twee dagen. Ze blijft nu meestal al lekker liggen en komt pas in de benen als ze vindt dat ik tever wegga. Dan komt ze met dat typisch lichtvoetige windhond-drafje achter me aan gedraafd en hoor je haar specifieke trip-trip-trippel achter je aan
. Maar het is geen paniek, wel onzekerheid maar ook nieuwsgierigheid gelukkig.
De keren dat ik ging douchen volgde ze me naar de deur, maar bleef er keurig achter en joelde niet. Als ik dan terugkwam lag ze telkens mooi op de bank (uiteraard op de bank) en kwam er de laatste twee keer ook niet meer af. Er komt steeds meer rust en zekerheid in dat hondje.
De afgelopen dagen vond ze het wandelen nog best spannend, vooral in het begin liep ze soms een hele tijd te trillen. Maar ook dat gaat steeds beter, ik denk dat ze er een routine in begint te zien, dat ze een beetje begint te snappen wat dat 'wandelen' nou inhoudt (niet veel bijzonders dus
) en we gewoon weer naar huis gaan.
Gisteren stond er weer eens een ree op het pad, nog geen 50m van ons af. De dames stonden muisstil en hyperalert, beide de koppen hoog (die van Tis wat hoger natuurlijk met die giraffennek
). Ree stond ook stil, overdwars op het pad. Na een halve minuut ging liep het verder over het pad en meter of twintig verder de bosjes in. Nouuuu, daar wilden de dames wel achteraan hoor
....
Nu net met het ochtendrondje was ze echt aan het onderzoeken, ze komt echt los buiten. Ze is lekker spoortjes aan het snuffelen en neemt af en toe een spurtje naar Mister die wat verder vooruit loopt
. Dan moet ik natuurlijk meerennen, want zo lang zijn twee korte lijnen niet. En jullie weten vast wel hoe graag ik ren
. Nouja, je moet er wat voor over hebben als je galgo loskomt
. Toen ik meerende ging Mister ook lekker rennen met een blije kop, dus toen vlogen daar twee blije koppies en één rode over de weg. Godzijdank woon ik flink afgelegen en was het nog vroeg.
Het wel prachtig om haar bewegingen te zien hoor, zelfs op die relatief lage snelheid. Het schakelen van hard naar zacht en vice versa gaat zo soepel, ze schiet echt vanuit een soort verzameling in een meer uitgestrekte galop in één soepele begweging. Een genot om naar te kijken
. Ze heeft vele versnellingen, met een zeer soepele schakelbak zeg maar
.
Maar het mooiste om te zien is toch wel het snuffelen nu en de ontspanning die daarmee samengaat. Niet meer de wat bezorgde houding over wat we nou aan het doen zijn. Heel fijn om te zien.
Wat ik toch ook nog wel wil noemen is dat ik ook zo ongelofelijk trots ben op mijn heerlijke meisje (Laissah). Ze is zó goed te sturen en gedraagt zich gewoonweg zo heerlijk; ze is niet vervelender of opdringeriger naar ons toe, heeft niet ineens bananen in haar oren, haalt niet ineens meer kattenkwaad uit omdat er een nieuweling bij is, is niet aan het claimen... En ze doet het ook nog eens zo leuk met Tisbee (daagt haar uit tot spel bijv.), echt heel gaaf.
Dat meisje is echt goud waard. Ik heb een geweldige klik en band met haar en zoals nu ben ik dan weer zo trots op haar. Hè, wat is dat toch een lekker wijf, ik ben zó dol op haar
!
! 
.
. Nouja, we gaan het zien haha.
.
.
Heb je wel eens goed gekeken naar Tis? Is het je dan misschien ook opgevallen dat er een snuit op zit van een halve meter 
maar ik zie het wel voor me!
