



En dan ineens….
.....ben je er niet meer….
Geen lieve bruine ogen van jou die precies wisten hoe ik me voelde…
Geen enthousiaste begroeting meer van jou als ik ’s ochtends beneden kom…
Geen lieve lebbers meer van jou in mijn gezicht…
Geen kontje meer op de bank die we dan lekker kriebelden…
Geen gekke fratsen meer van jou op het trainingsveld…
Geen Haakon meer…..
Lieve schat van een Haakon….. Ik mis je zo…. Was je maar weer hier…


