Onze prachtige, lieve, eigenwijze, karaktervolle en fantatsische Gisée, Perat Gisée v.d. stam Duffelt, hebben we vandaag haar welverdiende rust gegeven.
Gisée werd geboren op 24 oktober 2001 in Kekerdom, bij Hanny en Robert, als één van de 8 pups in dat nest. Het was even onzeker of we nou een reu of een teef zouden krijgen, maar uiteindelijk wist Hanny het zeker, Gisée mocht met ons mee naar Ermelo. Wat was ze welkom en langverwacht. Een langgekoesterde wens voor een hond kwam eindelijk uit, als cadeau voor mijn 40e verjaardag. Een heerlijke pup was ze , waar we volop van genoten. De puppycursus werd gevolgd en ook de vervolgcursus "Gehoorzame Hond” . Gisée leerde snel, kon het allemaal prima, maar wel op haar manier, en dat was dus niet altijd de mijne. Behendigheid vond Gisée ook heerlijk om te doen, maar ook dat in haar tempo, dus zonder haast.
Gisée’s grootste hobby was ETEN, ja in hoodletters, want daar deed ze alles voor. Haar neus wees haar dus ook altijd waar wat lekkers te halen was en juist dat werd haar vlak voor haar 2e verjaardag bijna fataal. Tijdens een kennelwandeling, in de buurt van Nijmegen, vond Gisée naast een prullenbak wat “lekkers” te eten en als het om een gevonden buit ging, kreeg een andere hond geen enkele kans om mee te eten. Dat werd haar bijna fataal…………………….het lekkers bleek vergiftigd. Binnen 15 minuten na het eten werd Gisée acuut doodziek. Na een eerste bezoek aan een locale dierenarts, zijn we met 180 km/uur naar Utrecht gereden, waar ze direct opgenomen werd op de Intensive Care. Er was weinig hoop op herstel, maar Gisée verraste iedereen en mocht na 4 dagen naar huis en was 4 weken later weer topfit.
Eigenlijk wilden we alleen maar een hond en verder niks, maar na zorgvuldige overweging, mocht Gisée in 2005 voor het eerst moeder worden en dat deed ze geweldig. Wat hebben we genoten van de pups, waarvan na 8 weken Ninouk bij ons mocht blijven. In 2006 werd Gisée voor de tweede keer moeder en in 2007 kwamen haar laatste pups op de wereld. Toen vonden we het welletjes geweest en mocht Gisée met fokpensioen.
Op vakantie ging Gisée altijd mee, net als later ook Ninouk. Weinig honden kunnen zo intens genieten van vakanties, als Gisée dat deed. Nieuwe omgeving, nieuwe geurtjes, ze vond het heerlijk. In de kabelbaan zittend, met prachtig uitzicht, leek het net alsof Gisée zat te lachen, ze straalde helemaal uit, dat ze het fantastisch vond. Aan zee vond ze leuk, maar de bergen waren overduidelijk haar favoriet.
Shows lopen vond Gisée in haar jonge jaren maar helemaal niks en dat straalde ze dus ook uit, met als gevolg dat ze nooit hoge ogen gooide, ondanks mooie rapportjes. Toen Gisée 8 werd, besloot ik haar nog eens in te schrijven voor de Veteranenklasse en dat werd een verrassing. Gisée vond het geweldig, liep prachtig en trots door de ring en pakte de keurmeester helemaal in en haalde daar haar eerste CAC. Met deze ervaring in gedachten, mocht Gisée nog een paar keer uitkomen in de Veteranenklasse en werd in drie achtereenvolgende shows Veteranenkampioen, Winster en Nederlands Kampioen, een prachtige prestatie.
De afgelopen jaren heeft Gisée volop kunnen genieten van haar oude dag en bleef tot het laatst toe actief. Sinds 3 jaar was ze volledig doof en daarom droeg ze, als ze losliep een bel, zodat ik altijd kon horen waar zij was. Op de hei waar ze dagelijks haar rondjes liep, had onze dame met de bel een grote fanclub, waar ze zich graag door liet verwennen en een ieder deed dat ook met liefde.
Gisée was een magnifieke hond, met van nature een superieure uitstraling. Ze heeft ons zoveel meer gegeven, dan “alleen maar een hond” . Gisée heeft veel nazaten en hopelijk heeft ze aan hen allemaal een stukje van haar geweldige karakter kunnen doorgeven. Een snelgroeiende tumor op een nare plek heeft ons moeten doen besluiten om haar te laten gaan. Loslaten is ook houden van, maar wat is het moeilijk.
Dag Gisée, dag Lieverd, Tuttebel, Seetje, Sela, Tante Theemuts, dag lief Oud Wijf…………………………..
