Het is beter zo lieverd, maar wat missen we je en wat doet het een pijn.
Toen je vijf daagjes was kwamen we bij je nest kijken. Een lief pluizenbolletje was je. We zouden pas een paar weken later definitief kiezen, maar ik wist het toen al zeker, jij zou onze Mazzel worden en je groeide uit tot een prachtige, krachtige hond.
Boef verwelkomde je 2 jaar later en ze was je beste maatje, jouw meisje.
Het is leeg zo zonder jou, niet langer jut&jul om me heen.
Mijn beste maatje, een hond die alles voor me wilde doen en er dol op was om samen bezig te zijn, te trainen en door de bossen te banjeren.
Een bijzondere hond onze Mazzel.
Het is moeilijk te beseffen dat mijn lieve mannetje er niet meer is.
Niet meer een Mazzel die dolenthousiast me staat op te wachten als ik thuis kom, geen blafreactie als een buurhond blaft.
Je was een intense hond die altijd bezig was en wat mis ik dat toch nu.
Slechts zes jaar heb je mogen worden, maar wat was het genieten!
Heel veel sterkte 
en dat hij mag rennen en genieten op de regenboog brug 
