Dat vinden wij ook raar. Maar helaas is dat waar ik woon geen uitzondering; de politie hier heeft jammer genoeg erg de neiging om het doen van aangifte in dit soort gevallen te ontmoedigen of, als mensen er toch op staan om aangifte te doen, daar niet actief mee aan de gang te gaan. Zo gaat het eigenlijk altijd bij ons, helaas.Tara schreef:Dat vind ik eigenlijk wel raar, het is net alsof de ene keer heel adequaat actie wordt ondernomen en de andere keer in een vergelijkbare situatie helemaal niet. Is er dan werkelijk sprake van zoveel willekeur? Of is er toch iets anders aan de hand.jvanringen schreef:De politie doet eigenlijk niets. De aangifte van de vrouw m.b.t. haar eigen verwondingen wordt niet in behandeling genomen, dat moeten ze maar civielrechtelijk regelen.
Nou zit ik niet te wachten op reacties in de trant van "De pelisie doet nauit nie wat as je se naudig hep, en as je se nie naudig hep wete se je wel te finde met bekeure", want dat slaat ook weer gelijk zo dood.
Maar ik vraag me dit dus wel af.
Er lopen bij ons in de buurt veel pitbullachtige honden, waarvan het overgrote deel met eigenaren die naar mijn mening van toeten noch blazen weten - of willen weten waar het gaat om het karakter van hun hond en de mogelijke problemen die dat met zich mee kan brengen. Dat betekent bijvoorbeeld vaak dat de honden altijd los lopen, overal, dus ook de woonwijken. Dat mensen daar bang voor zijn wordt weggelachen.
Ik zie ook dingen met die honden gebeuren waar ik heel verdrietig van word. Voorbeeld: man bij ons in de buurt had een AmStaff van 2 jaar, reu. Een wat ondoorgrondelijke hond, naar teven neutraal, naar andere reuen niet heel erg vriendelijk, maar er is nooit iets voorgevallen. Op een gegeven moment loopt die man met een pup erbij, een "echte" pitbull, aldus de man, een rednose, uit een "werklijn". Weet niet wat ik me daarbij voor moet stellen, maar volgens die man is het dan een jachthond. Heel drukke pup, maar ja, dat is normaal. Wel een beetje raar vond ik, meteen bij volwassen honden in de nek bijten en grommen en vasthouden. Maar hij doet niks hoor, zegt die man, pitbulls worden heel slecht begrepen. Enfin, de pup is inmiddels ruim 8 maanden en ik heb de beide honden nooit meer samen gezien. Dus ik vroeg eens hoe het ging met de andere hond. Nou, die was dus weg. ??? Ja, het ging niet, die andere accepteerde de pup niet en ze deden niets anders dan vechten. Aangezien hij al heel lang een rednose pitbull wilde en daar heel lang op heeft moeten wachten, heeft hij de andere hond weggedaan; die zit nu "in een heel fijn huisje", waar hij heel gelukkig is. Hij is nu op zoek naar een geschikte tweede hond voor bij deze pup, dat wordt ook weer een pitbull of een AmStaff, want hij is helemaal gek van het ras. Maar hij doet zomaar een hond weg die al 2,5 jaar bij hem is, want dat is maar een "gewone" AmStaff. Zulke dingen snap ik niet. Ik zie bijna nooit dergelijke honden oud worden bij hun eerste baas, eigenlijk maar een bij ons, die is inmiddels 9 jaar. Bepaalde mensen bij ons in de buurt hebben altijd van dat soort honden, maar nooit ouder dan een jaar of 3. Dan verdwijnen ze en komt er weer een nieuwe pup. Dat is toch vreselijk?