Ik had hem nog minimaal 5 jaar langer willen houden, mijn allerliefste witte spookje. Vandaag in laten slapen bij de dierenarts, nog een paar weken medicijnen er aan vooraf gegaan en wat je nou precies had weten we niet, hij was op helaas. Ben bij hem gaan zitten waardoor die toegaf om niet het gevecht aan te gaan want hij wou niet naar binnen, hij kwam bij me liggen en toen ging het vrij snel. Eindelijk geen pijn meer, zo moedig dat die door bleef gaan in de jaren dat ik hem had. Ondanks dat ik niet voor een lelijke gevaarlijke vechthond wou gaan ben ik zo ontzettend blij en trots dat ik zijn baasje mocht zijn en heb geleerd dat ik totaal fout zat met mijn vooroordeel. Man wat mis ik je, wat ben je een goede opvoeder geweest voor die bruine puber en ik had er alles voor over als ik je weer beter kon maken, maar mocht niet egoïstisch zijn, voor jou mijn kanjer. Je hebt me veel geleerd en ook zoveel andere, een voorbeeld voor het ras vind ik... naast mij gaan er zoveel mensen je missen, je was een prachthond en ik hoop je ooit nog eens tegen te komen als de tijd daar is... helaas maar 10 geworden waarvan ruim 6 bij mij.
Dag lieve vrolijke man