Ha wat een leuke reacties!
Mijn italiaan is eigenlijk net iets te groot en te zwaar voor het ras, maar dat vind ik ook niet heeel erg..

Als pup zijn ze inderdaad vrij fragiel (ik heb Lovey als herplaatser gekregen) maar volgens zijn fokker moet er wel iets heel geks gebeuren als ze na anderhalf jaar nog wat breken.

En ja, het nerveuze/bibberige is wel iets rastypisch. Daar moet je dus ook tegen kunnen! Maar voor de rest zijn ze inderdaad bloedje fanatiek. Tenminste, de meesten. Mijn Italiaantje niet echt (als het gaat achter dingen aanzitten), maar het voordeel is dan ook weer dat hij 0,0 jachtinstinct heeft.
En het zindelijke klopt inderdaad. Daar staan ze ook wel een beetje om bekend. Gelukkig hier probleem niet!
