Het gaat GOED
. De rust in huize Zamunda is grootendeels teruggekeerd; Mister T begint de routines en rituelen te herkennen en ontleent daar duidelijk houvast aan. Hij heeft véél meer rust in zijn koppie en kan inmiddels uren relaxed liggen slapen
. Het wordt nog een luie hond
! Hij heeft 's nachts ook zijn rust gevonden dus ik kan weer zonder oordoppen slapen
.
Hij geniet van het speuren naar zijn eten en van zijn gevulde seniorenkongs. De bevroren kong moet echter wel eerst een minuutje opgewarmd in de magnetron , anders is het te moeilijk haha
. Maar goed, dat hebben ook weer ontdekt, dus dat werkt nu super.
Het joelen en janken is sterk verminderd, doordat hij meer rust heeft gevonden en door specifieke oefeningen. Ik hoefde serieus enkel te wíjzen naar een riem of hij werd helemaal neurotisch compleet met oorverdovende serenade (blijdschap m'n reet
). Door specifiek te oefenen op rust tijdens het pakken van de riem en het aan- en aflijnen lukt dit nu zonder gejoel (uiteraard met het nodige geduld) en daar ben ik héél erg blij mee.
In de gang was hij nog erg hyper, daar ben ik deze week begonnen met oefenen los van het uitlaten. De gang stond voor 'bijna buiten' en nu leert hij dat er ook in de gang rust is.
Uiteraard gebeurt dit alles met heel veel klapjes, onee, koekjes
.
Vorig weekend heb ik hem de clicker aangeleerd toen Lais weer eens een dagje weg was met de baas. Dat was erg fijn, want de clicker kwam mooi van pas tijdens de les die ik met beide hondjes gevolgd heb. Ik heb specifiek gevraagd om een oefening die ik met Mr kan doen in situaties waarin hij opgewonden raakt en om een oefening waarbij ik met de ene hond kan werken terwijl de andere zich 'gedeisd' houdt (en zich daar ook okee bij voelt). Want ook Lais heeft er (begrijpelijk) veel moeite mee als zij 'moet' toekijken hoe ik met Mr train. Plus dat zij het moeilijk vindt om met zijn onrust om te gaan.
Nou, dat was een hele fijne en leerzame les en de oefeningen die ik gekregen heb helpen me weer een flinke stap verder in de training en opvoeding
. Ze werken als een tierelier en variaties erop heb ik afgelopen week al flink toegepast, met enorm succes
!
Mister T heeft nu iig kennisgemaakt met de trainer en de trainingslokatie, de volgende stap is een groepsles. Daartoe blijf ik eerst thuis nog even doortrainen met de oefeningen die ik heb meegekregen omdat dan allebei de honden meegaan (het zijn dan twee lessen na elkaar: eerst de ene in een bench en de andere les, daarna wisselen).
Het loslopen gaat ook hartstikke lekker; hij heeft inmiddels al heel goed door dat hij bij mij wat lekkers kan komen halen. Hij gaat wel veel meer zijn eigen gang dan Laissah: die drulk rent om de haverklap keihard terug om een koekje te halen
. Dan kijkt Mr vaak ook even op en soms komt ie dan ook even wat halen en soms ook niet
. Hij is tijdens de wandelingen wat meer in zijn eigen wereldje, alhoewel hij me wel goed in de gaten houdt hoor.
Soms breek ik tijdens de wandeling een stok af van een vermolmde tak en dan wordt ie helemaal enthousiast (zonder enig gejoel overigens). Hij neemt de stok dan gretig in zijn bek en loopt vervolgens met een trots geheven hoofd en een mooie kwispel voor me uit
. Hij draagt dan DE STOK
.
Het is echt heerlijk om te merken hoe hij houvast ontleent aan de, hem inmiddels bekende, rituelen. Zo prachtig ook hoe hij nu écht de rust heeft om gewoon lekker een paar uur te pitten. Ik zie nu ook nog véél meer ontspanning in zijn gezichtsspieren wanneer hij zo ligt te suffen/pitten, echt heel fijn om te zien.
Vanavond was het aanlijnen voor het laatste rondje trouwens echt een cadeautje! Hij bleef liggen toen ik de lijn pakte en naar hem toeliep, ook toen ik de lijn naast hem op de grond legde bleef hij liggen, wat echt super is. Maar wat nou zo bijzonder was: toen ik hem echt wilde aanlijnen ging hij helemaal plat en ontspannen op z'n zij liggen
! Ik wist niet wat me overkwam (maar genoot uiteraard van het moment)! Anderhalve week geleden werd hij al vóórdat ik de riem pakte neurotisch en nu ging ie er helemaal ontspannen voor liggen. Wow.
Het wordt nog wat met ons
.
.
??
. Mijn unieke, kortharige brindle hovawartje .
.
.
*
maar nu ik Biko heb weet ik wat het is, die fluit wat af 
.
. 
