Dankbaar dat ze onze hond was, maar intens verdrietig dat het nu voorbij is.
Wat een geweldige hond was je Icha. Ik heb vaak op het hondenforum over je verteld. Hoe je het voorbeeld was van de onzin van socialisatie zoals dat vaak uitgedragen wordt. Jij was tot je derde nooit van het erf geweest. Je had nooit binnen gewoond en je was een enorme roedel gewend. Je kwam hier aan in 2006 en je paste je zo aan. Op de bank, wandelen in het drukke Rotterdam. Mee naar shows en forumwandelingen.
Ik had eindelijk mijn hond die altijd mee wilde wandelen. Waar ik mee kon zwemmen, die tevreden was met alles waar ze mee mee mocht. Steppen en lange, extra wandelingen vond je geweldig. Je wilde altijd mee. Trainen vond je niks. In het begin dacht ik dat je dom was, later begreep ik dat je gewoon boerenslim en een hele waardige dame was. Die doen geen dingen voor snoepjes. Als je zin had deed je alles voor me als je geen zin had ging je je eigen weg maar ik hoefde nooit echt op je te letten want je veroorzaakte eigenlijk nooit problemen. Behalve met katten dan, die haatte je. Jagen deed je ook graag maar je was goed te begeleiden. We maakten er wel eens grapjes over. De laatste keer dat je wat uit mocht zoeken in de dierenwinkel van oma's geld. Ik had gezegd je mag zelf kiezen. Dat deed je, je bleef stug bij de konijnen in de vitrine staan. En ik maar leuk doen met alle piepspeeltjes.
Ik heb ontzettend genoten van het feit dat jij zelf zo zichtbaar kon genieten. Jij kon tussen spelende pupjes gaan zitten met een gelukzalige blik. Mij aankijken van "wat zijn ze leuk hè ?" Je was een geweldige moeder, tante en nu op het laatste moment ook nog oma. Ik denk dat je voelde dat je einde naderde want genoot je normaal voor 100%, nu deed je dat nog meer. Je leek wel een jonge hond. Je kleinkinderen konden zich geen leukere en lievere oma wensen. Het is geweldig dat jij en wij dit nog konden meemaken maar wat ons betreft had het veel langer mogen duren.
Het is nu pas een dag geleden dat we afscheid namen en oh wat doet het pijn. Die tevreden, genietende blik bij bijna alles wat je deed mis ik zo verschrikkelijk.
Twee maanden geleden was het ineens afgelopen met onze stoere krachtige lieve Icha. Ze bleek een milttumor te hebben. De tumor is verwijderd maar bleek een zeer kwaadaardige vorm van kanker. We moesten ons dus voorbereiden op een afscheid. Twee maanden lang hebben Icha en wij extra van elkaar genoten. Icha leek wel weer een jonge hond. Ze deed alles weer en er was niets aan haar te merken. Tot afgelopen zaterdagavond. Ineens viel ze om tijdens het uitlaten.
De dagen erna had ze haar ups en downs. Gisteren, tijdens een "down" besloten we dat het genoeg was. Icha is een knokker maar hier kon ze niet van winnen.
Vanmorgen ging het slecht maar ze heeft later toch nog genoten van heel veel kluiven en snoepjes. Bij de dierenarts aangekomen werd ze ouderwets enthousiast. Snoepjes! Ze wandelde zelf naar binnen (terwijl ze niet meer kon lopen toen we weg gingen) en bedelde om koekjes.
Ze heeft waardig en vredig afscheid genomen en viel met een hele tevreden blik in een eeuwige slaap. Alle honden hebben op hun eigen manier rustig afscheid genomen. Lieve Icha, het is goed zo. Dankjewel voor alle mooie jaren. Voor je vrolijke kwispel en je gezelligheid. Ik ga je missen als je op maandag niet in de gang staat omdat je lekker in de auto wilt maffen terwijl je kinderen trainen. Ik ga je missen als je niet vooraan staat om te gaan steppen. Ik ben bang dat ik je ga missen bij alles wat ik doe. Dag lief!
In Peru, liefde op het eerste gezicht was het. Die blije kop en je uitstraling.


Je eerste dag in NL


Een geweldige moeder was je.

Rennen met je zoon samen in Zweden. Nadat je Wereldkampioen werd op de Wereldshow in 2008.

En niet voor niks want je was prachtig!

Trouw wachtend op mij en Doña.

2009, rennen op het strand

Tevreden op vakantie.

De allerliefste puppy oma van de wereld

