Dalí is een gecastreerd reutje van 2 jaar (22 Maart 2012). Hij is als kleine pup in een asiel in Roemenië terecht gekomen en was een half jaar oud toen hij door een stichting bij een gastgezin in Nederland is geplaatst. Daar heeft hij een half jaar gewoond tot hij op éénjarige leeftijd bij mij kwam wonen. Oftewel, er kan allerlei couleur locale in Dalí zitten en eigenlijk geloof ik de uitslag van zijn test maar deels, maar vooruit. Wie de onverwachte component raadt wint een luchtkasteel!
Het karakter van Dalí beschrijven vind ik ook wat lastiger omdat hij 1. Pas 2 jaar oud is; 2. Jong gecastreerd is (volgens mij nog voordat hij naar Nederland kwam); 3. Zonder moeder schijnt te zijn opgegroeid en het eerste half jaar van zijn leven in een asiel/opvangsituatie in het buitenland heeft gezeten. Maar ik zal mijn best doen.
Dalí is een heel erg blij, speels hondje. Hij speelt met steentjes, stokjes, bloesemblaadjes, vallende boomblaadjes, zijn eigen poten, plastic bakjes, vogelveertjes, alles wat dwarrelt, rolt, of beweegt heeft zijn enthousiaste aandacht. Zijn vangsten laat hij altijd trots zien en hij probeert je met een ondeugend hoofd uit te dagen mee te doen. Echt een grote grapjas waar je gelijk blij van wordt. Hij stoeit ook graag met 'zijn' mensen. Dalí is actief en houdt van rennen maar in vergelijking met Zorro in zijn jonge jaren is hij betrekkelijk rustig - in huis ligt hij te pitten en soms heeft hij niet zo'n zin in het laatste rondje uit. Maar buiten vliegt hij heen en weer en hij wil altijd met Zorro stoeien en rennen.
Dalí is geen held, maar in het dagelijks leven merk je daar niet veel meer van. Hij kan mee naar de markt, winkels, er kunnen grote groepen mensen thuis langs komen en dan valt hij in slaap, hij kan mee naar het Openluchtmuseum en vindt het spannend maar prima om daar in de oude tram te staan. Toen hij naar Nederland kwam en ook toen hij net naar ons verhuisd was, was hij wel echt een bange poeperd. Nu merk ik vooral nog dat hij erg schrikt van (met name metalen) vallende dingen en toen hij afgelopen weekend met mijn moeder mee naar Ameland was heeft hij de hele boot bijeen gepiept terwijl zijn staart tussen zijn voorpoten weer naar boven kwam. Dat was iets te veel vreemds voor zijn Dalietje het Kleine Mietje-hartje.
Dalí is niet zo goed in het begroeten van andere honden. Hij denkt dat het grappig is om ze in de billen te happen, snel weg te rennen en dat dan weer te doen. Toch kan hij heel normaal sociaal en speels zijn als mensen en honden eenmaal samen verder lopen. Hij gaat ook wekelijks naar een dagopvang waar hij - zonder een enkel probleem - met allemaal vreemde honden op een veldje speelt. Dat vindt hij dan ook vreselijk leuk om te doen. Het is dus een beetje een brutale aap die zichzelf overschreeuwt maar het eigenlijk wel heel leuk vindt. Ik zoek daarom de hondse contacten maar zelf voor hem uit
Dalí is niet waaks (keft hooguit wat met Zorro mee zonder te weten waarom) en het is wel een beetje een jagertje. Hij jaagt alleen op zicht en komt onmiddelijk terug als het rennen klaar is maar het is dus wel iets waar ik rekening mee moet houden. Hij houdt van knuffelen en kan vreselijk kreunen als hij in slaap valt. Hij heeft niks met vreemde mensen en snapt niet waarom mensen hem soms op straat willen aaien (dan schuif ik altijd Zorro naar voren, die het niks kan boeien maar om de één of andere reden veel minder populair lijkt te zijn dan Dalietje).
Ongeveer 1,5 jaar oud:
Ongeveer een jaar oud:
En hier staan puppyfoto's
Website van Dogs Adoptions Nederland. Toen heette hij nog Roddy. Toch even een paar hier plakken om het af te leren:
Succes
[/url]
Lekker veel dali-foto's bij elkaar zo. 
