Maandag de elfde gingen we naar de dierenarts. Het duurde wel lang.
Wij hadden 2 opties: gelijk foto's maken, of eerst een week pijnstilling proberen.
Wij gingen voor de gelijk foto's maken, maar het apparaat was kapot, dus dan maar de pijnstilling proberen.
Hij had een opleving! Wij waren blij.
Maar de 13e kwam hij niet overeind. 2 stappen, hij ging liggen, Yeti, de pup van toen 4 maanden ging bij hem leggen, en hij kwam niet meer overeind.
Dus het bewuste telefoontje maakte wij. 16:45 tilde mijn zusje Remy op naar de auto, Yeti likte zijn oren af, wij gingen naar benedenen wij hoorde Yeti ons nog najanken.
Remy liet zichzelf gaan bij de dierenarts, hij was mentaal nog goed, zijn lichaam wou niet meer.
Zijn laatste zucht gaf hij in mijn armen, en er was een last van mijn schouders. Het was goed zo.
Heel de buurt was geschokt, het lieve buurthondje was er niet meer.
Waar wij de 11e opa verloren, 13e Remy. Maar ti's voor beide goed.
.jpg)
