vraagje over cockers

[schelsey]

nog een vraagje.

wat is het verschil van een engelse en amerikaanse cocker.

en hoe is hun karakter over het algemeen.

sonja

[granny]

engelse cocker spaniel

amerikaanse cocker spaniel

[granny]

Amerikaanse cocker

De Engelse Cocker Spaniel is de directe voorvader van dit aantrekkelijke ras. Tussen de beide wereldoorlogen veranderde in Amerika de Cocker Spaniel zodanig van type dat op 11 september 1949 een eigen ras tot stand kwam. Hierdoor werd het onderscheid tussen de Engelse Cocker en de Amerikaanse Cocker een feit. Beide rassen hebben een eigen - verschillende - rasstandaard, waarin de raspunten staan aangegeven. Er werd geen vreemd bloed ingekruist bij de totstandkoming van de Amerikaanse Cocker Spaniel. Een van de in het oog springende verschillen tussen beide rassen is de beharing en het type. De beharing van de Amerikaanse Cocker Spaniel is langer en zachter. De Amerikaanse Cocker is ingedeeld in de jachthondengroep en vaak is het jachtinstinct nog duidelijk aanwezig. Er zijn in Nederland een aantal Amerikaantjes met een officieel jachtdiploma. Ook voor gedrag- en gehoorzaamheidswestrijden en cursussen is de Amerikaanse Cocker zeer geschikt. Er is zelfs een Nederlands kampioen geweest! Ook op tentoonstellingen spreekt de Amerikaanse Cocker een woordje mee. Vele malen werd een Amerikaanse Cocker beste van de hele tentoonstelling, zowel in binnen- als buitenland. Bovenal is de Amerikaane Cocker Spaniel een vrolijke en sociale hond die lief is voor kinderen, een ideale gezinshond.

Gebruik:

Jachthond, gezinshond.

Activiteit:

Door het onvoorstelbare uithoudingsvermogen waarover de Amerikaanse Cocker beschikt, is het een hond die uren mee uit wandelen kan gaan, of op de behendigheid- of flyball wedstrijden goed mee kan komen.

Verschijning:

Algemeen: De Amerikaanse Cocker heeft een klein, compact en gespierd lichaam met een aflopende ruglijn. Het lichaam is vierkant met diepe en tamelijk brede borst. De ribben zijn goed gewelfd. Matig lange benen met sterk bot. Lange en droge hals.
Kleur: De Amerikaanse Cocker komt voor in de kleuren zwart, blond, chocolade bruin, zwart met tan, rood-wit, zwart-wit, chocolade-wit en driekleur.
Hoofd en schedel: De Amerikaanse Cocker heeft een fijn gesneden, edel hoofd. Tamelijk brede en korte schedel met vierkante snuit. Halverwege de neuspunt en de achterhoofdsknobbel is een duidelijke stop. Grote, donkerbruine tot zwarte ogen met intelligente en smekende uitdrukking. Lobvormige, lange en vlak hangende oren. Schaargebit.
Staart: Ingekort en in het verlengde van de rug gedragen.
Voeten: Compact, groot, rond en stevig.
Beharing: De vacht van de Anerikaanse Cocker is zijn trots. Deze is lang, maar niet te overvloedig. Op het hoofd is de beharing kort en fijn, op het lichaam van gemiddelde langte met voldoende ondervacht als bescherming. Borst, buik en op de rug en aan de achterzijde van de benen goede bevedering, doch niet zo overmatig dat de mooie lijnen niet meer zichtbaar zouden zijn. De beharing is zijdezacht, glad of een weinig gegolfd. De vacht heeft een regelmatige kam- en borstelbeurt nodig en eens in de twee maanden is een bezoek aan de trimsalon beslist noodzakelijk.
Schofthoogte: Reu: ideale grootte 38,1 cm, Teef: ideale grootte 35,56 cm.


Aard:

Past zich gemakkelijk aan
Intelligent
Gehoorzaam
Vrolijk
Levendig
Nieuwsgierig

--------------------------------------------------------------------------------------

Engelse cocker
De Engelse Cocker Spaniel is een van de oudste Spanielrassen. De oorsprong gaat terug tot de 14e eeuw. Waarschijnlijk liggen zijn wortels in Spanje, in de rassen die daar vandaan naar Engeland werden gebracht en waaruit de Engelse Cocker Spaniel is ontstaan. Het ras dankt zijn naam aan de "woodcock" (houtsnip). De Engelse Cocker Spaniel werd namelijk vooral gebruikt bij de jacht op deze vogels. Aan het einde van de vorige eeuw werd het ras erkend door de Kennelclub. Het ras is tegenwoordig enorm populair. Dit is terecht omdat de Cocker een fijne gezinshond is, die zich gemakkelijk aanpast. Wat betreft de jacht ligt zijn specialiteit in het opstoten van veerwild.

Gebruik:

Jachthond, gezinshond.

Activiteit:

De Engelse Cocker Spaniel is erg actief en heeft veel beweging nodig. Het ras speelt graag en is tevens een geschikte keus voor de jacht.

Verschijning:

Algemeen: De Engelse Cocker Spaniel is een levendige hond, vrij compact en harmonieus gebouwd. Het lichaam is kort met een diepe, doch niet te brede borst. Ribben goed gewelfd. De rug is kort en loopt naar achteren iets af. Tamelijk korte benen met sterk bot. Lange en sterke hals.
Kleur: Vele kleurschakeringen zijn toegestaan, zowel eenkleurig als bont. Overigens mag bij effen gekleurde vachten geen wit voorkomen, behalve een kleine vlek op de borst.
Hoofd en schedel: Het hoofd heeft een niet te brede noch te lange schedel met vierkante snuit met duidelijke stop. De stop ligt halverwege de neus en de achterhoofdsknobbel. Schedel is niet te grof noch te fijn. Voldoende brede neus. De ogen zijn hazelnootkleurig of bruin, met een zachte uitdrukking. Lobvormige, lange en hangende oren. Schaargebit.
Staart: Niet te kort gecoupeerd, horizontaal gedragen. De staart is iets lager geplaatst dan de ruglijn en wordt in het verlengde hiervan gedragen.
Voeten: Kattevoeten met dikke voetzolen.
Beharing: Lang, glad zijdeachtig, met bevedering. Korter op het hoofd en de voorkant van de benen.
Schofthoogte: Reu: ongeveer 38.5 - 40 cm, Teef: 37.5 - 38.5 cm.


Aard:

Vrolijk
Zacht
Aanhankelijk
Goede jachthond
Lief voor kinderen

[Jacqie]

Ik heb een zwart Amerikaans cockertje gehad, was eerst van mijn zus en hij heette heel deftig Prins, en het was een schat van een hond. Heel levendig, speels en een heel vrolijk hondje, was heel grappig want hij pakte als eerste altijd de krant uit de bus en bracht hem naar je toe en buiten was hij ook meestal wel vriendelijk tegen andere honden. Heb echt weinig problemen met hem gehad. Hij hing heel erg aan mijn andere hond, een half bouviertje, zat bijna aan haar vast geplakt als ze buiten liepen. Als zijn vriendinnetje sjans had werd hij jaloers, nam een sprong in de lucht en gooide zich zijlings met een harde klap tegen de andere hond aan. Was een heel grappig gezicht dus hij was aardig temperamentvol. Voelde al een paar uur van te voren aan dat zijn vriendinnetje werd ingeslapen, ging aan haar ruiken en begon opeens vreselijk te huilen als een wolf, heel triest.
Maar leuk hondje, was ook heel gehoorzaam en heel lief.
gr. Jacqie

[nouky]

amerikaanjes zijn super.....
heb ze ook gehad en een paar weken geleden heb ik mijn allerliefste vriendin moeten laten inslapen... :cry2:
nooit krijg ik meer zo'n maatje terug

[schelsey]

jacky,wat een triest einde van je verhaal,dat de andere hond huilde

bedankt voor jullie antwoorden

sonja