Mijn lieve Noah, mijn nowie-snowie is er niet meer.
Al enkele jaren waren we aan het tobben met haar gezondheid.
om de zoveel tijd wat slechte dagen maar na wat rust huppelde ze niet veel later weer mee.
Dat ze afgelopen zaterdag niet mee wilde wandelen gaf bij ons dan ook geen reden tot paniek.
Zondagochtend was echter een ander verhaal.
We zouden die dag naar de Veluwe gaan maar in plaats daarvan zaten we om 8.15 bij de dierenarts.
Onze lieve Noah kon helemaal niks meer.
Kwijl liep uit haar mondje, ze kon haar kopje niet meer optillen en ze viel neer waar je haar neer zette.
Dat haar hartje nog klopte was voor ons het enige teken van leven.
Niet veel later is ze dan ook in mijn armen ingeslapen.
Waar ik het heel moeilijk mee heb is dat ze donderdag en vrijdag jankte toen ik thuis kwam.
Het blijft maar door mijn hoofd spoken ....... wat heeft ze me willen zeggen??
Ze heeft dit namelijk niet tegen mijn ouders gedaan en enkel toen ik thuis kwam van t werk.
Zondagmiddag hebben we haar naar het crematorium gebracht.
Maandag om 12.30 zijn we definitief afscheid gaan nemen.
Aangezien ze er al die jaren voor mij geweest is ben ik pas gegaan nadat ze de oven in geschoven was.
Een breek moment voor mij maar ze verdiende het, hoe moeilijk dat punt ook was.
We hebben haar urntje mee naar huis genomen
Naar de plek waar ze hoort en waar ze nu voor altijd mag blijven
Naast het urntje van haar beste vriendje Max.
Lieve Noah, slaap zacht meisje.
☆ 13-01-2005 + 02-02-2014
. 
