Ik wil iedereen nog even bedanken voor jullie lieve woorden!
Ik had dit topic even gelaten voor wat het was, het deed gewoon teveel pijn die week, het was allemaal nog te vers en hectisch (crematie enzo)
Gelukkig hebben wij heel veel steun gehad aan goede vrienden en familie, zo konden we ook even ventileren, erg fijn dat zij er voor ons zijn, want niet iedereen begrijpt dat je zoveel verdriet kan hebben aan het verlies van je trouwe viervoeter.
Vorige week maandag is Rox gecremeerd, wat allemaal erg netjes geregeld werd en donderdag konden we haar as ophalen. het verbaasde ons nog hoe zwaar de as is

haar as staat naast de foto met haar bal, totdat we eraan toe zijn om een deel uit te strooien op haar favoriete plekje. Dit heeft geen haast

hier willen we iets moois van maken dus moet een mooie dag zijn.
De honden zijn weer een beetje tot rust gekomen, Kyara is gelukkig wat minder van slag, zij is zo gevoelig dat dit twee weken heeft geduurd. ze liep steeds nerveus door het huis te hijgen en soms te piepen. Yuki was alweer een beetje aan het spelen gegaan en is een stuk rustiger geworden in haar koppie, wij denken dat ze al die tijd heeft 'geroken' dat er iets mis was en werd steeds wat neurotischer. ze is nu een stuk rustiger en dit zagen we ook tijdens de training, een stuk zelfverzekerder en relaxer, ze had even een terugslag afgelopen keren en nu deed ze alles weer zoals ze moest doen

onze collega's vonden haar gedrag erg opvallend en hadden dit eerder meegemaakt met een reddingshond, waarvan zijn hondenmaatje ziek werd.
Wij missen echt heel erg de aanwezigheid van Rox, het neusfluiten, zuchten, mopperen, joelen, duitse herder kenners weten wel wat ik bedoel

sommige zijn vocaal erg aanwezig en als dat wegvalt, is er een enorme stilte. geen eindeloze gesprekken meer omdat de hond altijd het laatste woord wou hebben
sommige dingen waar je aan kon irriteren in het verleden, ga je nu gewoon missen
