Terwijl we er nog niet uit waren waarom je mank liep de dag ervoor naar de orthopeed in Wageningen geweest en hebben onder een roesje foto's gemaakt van je schouder. Op de foto's niks te zien en met nieuwe pijnstilling naar huis, de volgende stap zou een MRI zijn. Achteraf had het dus waarschijnlijk ergens echt niet goed gezeten ergens in zijn lichaam, hij was al zo rustig ondanks dat we maar 5 min per keer deden wandelen en hij toch echt veel en veel meer gewend was.
Kon hij maar zeggen wat er was. En dan nog zo vrolijk blijven.
Rust zacht lieve stinkerd. Zorg goed voor Basje daar waar je nu bent.
Altijd lief voor de kleintjes
Wie ruimt er nu de konijnenkeutels op?
Apporteren was zijn lust en zijn leven, welteverstaan het liefst met water.
Nooit meer naar je favoriete plekje bij de millingerwaard.
Dag jopiedoppie, je mag weer gaan keten met je grote broer.
