Ik ben nog nooit zo verdrietig geweest als die middag, zo plotseling en nog geen 10 maanden oud is je hond ineens weg. Het is gewoon veel te vroeg geweest voor Noushka, het was zo'n lief beest, deed geen vlieg kwaad en ik zat al uit te kijken naar de komende jaren met haar. Het is nu zo leeg in huis, je mist echt iets. De keukendeur hoeft niet meer goed dicht, het tuinhek kan open blijven staan. Ik werk 's avonds en kom vaak tussen 12 en 2 uur 's nachts thuis, Noushka hoorde de achterdeur al als ik thuis kwam en dan stond ze rechtop voor het raam in de kamer mij op te wachten, blij en kwispelend. Dan ging ik haar even begroeten, knuffelen en nog even 10 minuten lopen en dan ging ze weer lekker verder slapen. Al ver voor ik thuis kwam keek ik er al naar uit om Noushka te zien, en vooral hoe blij zij was om mij te zien, en nu kom je thuis in een leeg huis. Dit heeft ze echt niet verdiend, ze had nog vele mooie jaren bij ons moeten blijven...
Ze ligt nu bij ons in de achtertuin naast Tani begraven, de andere hond uit mijn onderschrift.
Ik kan hier nog veel meer over haar schrijven, maar weet niet echt wat te schrijven, dus hier nog een paar foto's van onze mooi Noushka. Ik wou er maar een paar plaatsen, maar kan echt niet kiezen:
