luna2906 schreef:Irta schreef:
maar bij een beschrijving heb je het altijd over gemiddelden, met hier en daar een kanttekening. Dat kan bij beide opties (dus voorlichten over de minder makkelijke eigenschappen of veelgemaakte fouten, bv of stellen dat het geen beginnershond is. Dat laatste is natuurlijk ook een gemiddelde en sluit min of meer een hele groep uit die miss heel geschikt zijn
)
Daar gaat mn objectiviteit
Volgens mij zijn we het eens toch? Je moet uitgaan van karaktertrekken, maar bij het bespreken van een ras aangeven welke karaktertrekken gemiddeld gezien worden in een ras. Dat is in mijn ogen de enige houvast die je hebt in de keuze voor een ras. Als we alle gemiddelden overboord gooien, kun je net zo goed gewoon op uiterlijk kiezen.
Rest tot slot enige realiteitszin en zelfkennis bij de koper. Ik denk dat het daar vaker misgaat dan puur door de raskeuze. Mensen die inderdaad denken dat socialisatie een garantie is op een sociale hond. Er is niks mis met proberen, maar mensen moeten zich imo ook oriënteren op eventuele negatieve kenmerken van een ras en bedenken of ze daar mee om kunnen gaan als die er wel blijken te zijn. In zoverre vind ik die beschrijvingen van gemiddelden wel degelijk relevant, ook bij het al dan niet bestaande begrip "beginnershond".
Ik denk ook dat absolute onwetendheid van een beginnend hondenliefhebber wordt onderschat. Bv. karaktertrekken, onze eerste hond was een dogo argentino, wij hadden beiden nul komma nul ervaring met honden (ik was opgegroeid met katten en had nooit een hond gehad en bij mijn man thuis hadden ze een hond maar toen was hij nog heel jong en die hond mocht niet binnen in huis), wij hebben dus rassen gezocht die we mooi vonden en veel gelezen over hun karakter. Dat trok ons zeker aan : zelfstandig, no nonsense, liet niet met zich sollen... wat wij niet beseften was de impact van dat karakter, hoe pak je zo een hond aan? Consequentie? neen is neen, ja dat snapten we wel ... maar wat als je neen zegt en je hond zegt ja? Hoe pakten we dat aan? In de hondenschool zei men ons "geef haar tijd, ze is nog jong" (ze was anderhalf jaar dan), het was dat we van haar hielden want ze was "de nagel aan mijn mans doodskist", wij zijn echter mensen die een dier nemen voor het leven, hoe moeilijk of lastig of vernielzuchtig ook. We zijn met haar naar een privé trainer gegaan en zo hebben we geleerd wat we fout deden en welke oplossingen we konden gebruiken.
Ik denk dus dat hoe een hond ook beschreven wordt: een beginner onderschat altijd welke moeilijkheden er kunnen opduiken. Bij de rasbeschrijving van de dogo stond ook geen hond voor beginners: wisten wij veel wat ze daarmee bedoelden, dan had er moeten bijstaan : geen hond voor beginners omdat....
Dat had voor ons misschien duidelijkheid geschept.
Ik denk inderdaad ook dat het heel erg afhangt van de persoon zijn karakter, wij wilden geen "slaafse, gehoorzame" hond, wij wilden een hond met karakter en we hebben gewoon moeten leren hoe daarmee om te gaan. Jaren later hebben we een Lagotto Romagnolo gekocht, dàt is echt een ideaal "beginnershondje", ik wilde bij onze twee argentijnen nog een schoothondje, wel dat was in het begin een teleurstelling: wij waren gewoon van sterke honden te hebben en onze Gioia was een "watje", helemaal niet zelfstandig en niet al te moedig, ze ging helemaal niet uit zichzelf op ontdekking, luisterde van het eerste woord, apporteerde onmiddellijk en ga zo maar door. Voor mijn man zat er helemaal geen uitdaging in, ik was heel blij met haar en nu nog maar inderdaad ze is echt wel voorspelbaar wat je niet van de dogo's kan zeggen. Als wij haar hadden genomen als eerste hond, was de verassing van daarna een argentijn toch nog steeds even groot geweest, denk ik.
Dus best is dat je op het karakter dat bij je past afgaat en veel informatie inwint bij bezitters en fokkers van dat ras.
duidelijk, dank je!
Als de groters er niet meer zijn (en hopelijk duurt dat nog jaren) wil ik een hele rits tokkeltjes 
