verandering in gedrag Monda

[damona]

Hallo,

Zoals de meesten wel weten is op 4 oktober onze Danger overleden. En nu is het zo maf, maar het lijkt wel of Monda helemaal opleeft. Ze begint te spelen, iets wat ze eerder niet deed en komt er ook om vragen.
Bijvoorbeeld met een tennisbal, eerder als ze en tennisbal had gevonden dan moest die zo snel mogelijk in zoveel mogelijk kleine stukjes kapot gemaakt worden. Nu komt ze hem in je schoot leggen en dan moet je hem weggooien en dan brengt ze hem weer netjes terug. Hetzelfde met een rubberen bijtring die ze heeft. Ook wordt ze steeds knuffeliger, nog niet heel erg, maar er is een duidelijke verandering.

Monda is bij ons gekomen toen ze al bijna 4 jaar was, dus wij dachten dat ze gewoon een hond was die meer op zichzelf was. Nu is het wel zo dat wij Danger al hadden en duidelijk hebben laten merken aan Monda dat hij wat ons betreft hoger in rang was. Maar het gekke was dat die twee zich nooit met elkaar bemoeit hebben. Ze waren er gewoon alletwee Danger op zijn eigen plek en Monda op de hare.

Ook was het zo toen Danger ziek was en vooral in de laatste weken probeerde Monda om zijn eten af te pakken, iets wat eerder niet in haar koppie zou zijn opgekomen. Ze voelde duidelijk dat Danger zwak was en ze probeerde daar van te profiteren. Ze bekte hem in die periode ook af en toe af. Dat vond ik toen al zo frappant. Vanuit het hondenstandpunt heel begrijpelijk, zo gaat het natuurlijk in een hondenroedel, maar met mijn mensenhart vond ik het niet leuk en was een beetje terleurgesteld in haar ( het gevoel) mijn verstand zei natuurlijk dat het zo nu eenmaal gaat.

Heeft iemand van jullie een dergelijke verandering in gedrag en houding na de dood van een andere hond?

[miekmiek]

Dat heb ik niet maar wat je verteld klinkt wel heel logisch en natuurlijk. Toch ook wel fijn dat Monda nu wat opleeft, blijkbaar heeft ze zich al die tijd toch in moeten houden.

Groetjes, miekmiek

[Jan10]

hoi,

wij hebben het alleen dan anders om, de hond van mijn schoonzus was eerst alleen en iedereen knuffelde haar dood enzo. Nu hebben wij ook een hond die meegaat naar de familie en nu is de oh zo lieve hond veranderd in een ontzettend kreng. Halldor (41/2 maand en reu) mocht eerst leuk met haar spelen en buiten mag dat nog steeds maar binnen... kom niet bij haar in de buurt want ze bijt je hand er af.... erg vervelend. vaak blaft ze aan een stuk door en ik als baasje van Halldor vind dat beide honden het maar een keer met elkaar uit moeten vechten. alleen dat kan nu nog niet omdat hij gewoon nog net iets te klein is.

Het lijkt in mijn ogen dan ook een soort van aandachtgedrag. ook draaien haar ogen dan helemaal weg als ze aan het blaffen is, dus het is ook een soort van angst dat ze niet weet wat er aan de hand is....

we zullen het wel zien hoe het verder gaat. buiten spelen is in elk geval wel leuk voor die twee....en binnenkort gaan we een weekend met zijn allen weg dus dan kunnen ze een tijdje aan elkaar wennen. hopleijk dat dat de oplossing is

[damona]

hoi,

wij hebben het alleen dan anders om, de hond van mijn schoonzus was eerst alleen en iedereen knuffelde haar dood enzo. Nu hebben wij ook een hond die meegaat naar de familie en nu is de oh zo lieve hond veranderd in een ontzettend kreng. Halldor (41/2 maand en reu) mocht eerst leuk met haar spelen en buiten mag dat nog steeds maar binnen... kom niet bij haar in de buurt want ze bijt je hand er af.... erg vervelend. vaak blaft ze aan een stuk door en ik als baasje van Halldor vind dat beide honden het maar een keer met elkaar uit moeten vechten. alleen dat kan nu nog niet omdat hij gewoon nog net iets te klein is.

Het lijkt in mijn ogen dan ook een soort van aandachtgedrag. ook draaien haar ogen dan helemaal weg als ze aan het blaffen is, dus het is ook een soort van angst dat ze niet weet wat er aan de hand is....

we zullen het wel zien hoe het verder gaat. buiten spelen is in elk geval wel leuk voor die twee....en binnenkort gaan we een weekend met zijn allen weg dus dan kunnen ze een tijdje aan elkaar wennen. hopleijk dat dat de oplossing is

Hoi,

Dat is een stuk vervelender als wat wij nu ervaren. Is het misschien niet zo dat de pup te veel aandacht krijgt in de aanwezigheid van de andere hond? Als je als hond eerst alle aandacht krijgt, je zei het al iedereen knuffelde haar plat, en dan ineens een heel stuk minder dan is dat natuurlijk een probleem. Daar zou ik ook pissig van worden.
Buiten gaat het wel goed zeg je, de reden daarvan is waarschijnlijk dat dat neutraal terrein is.

[laeken]

Kan het niet aan jezelf liggen ipv de andere hond? Je hebt eerst altijd je aandacht moeten verdelen en als je dan aandacht gaf gaat dat toch meestal naar de hond die je naar eigen zeggen voortrok. Dat teefje heeft toen gedacht dat ze geen aandacht zou krijgen en zich er dus bij neergelegd. Met geen aandacht bedoel ik natuurlijk niet dat jullie haar verwaarloosde ofzo Toen was haar concurrent weg en kreeg zij alle aandacht, nu bloeit ze daardoor op. Misschien heeft de reu met vuile blikken die wij niet eens zien haar ook steeds tot ingehouden gedrag gedwongen, dat kan natuurlijk ook.

[damona]

Kan het niet aan jezelf liggen ipv de andere hond? Je hebt eerst altijd je aandacht moeten verdelen en als je dan aandacht gaf gaat dat toch meestal naar de hond die je naar eigen zeggen voortrok. Dat teefje heeft toen gedacht dat ze geen aandacht zou krijgen en zich er dus bij neergelegd. Met geen aandacht bedoel ik natuurlijk niet dat jullie haar verwaarloosde ofzo Toen was haar concurrent weg en kreeg zij alle aandacht, nu bloeit ze daardoor op. Misschien heeft de reu met vuile blikken die wij niet eens zien haar ook steeds tot ingehouden gedrag gedwongen, dat kan natuurlijk ook.

Nee, zo is het niet, want ook Danger was geen hond die graag geknuffeld werd en juist heel weinig vertrouwen in mensen had omdat hij mishandeld is gweest. Spelen wist hij al helemaal niet wat dat was. En het was geen voortrekken alleen in dingen zoals hij kreeg als eerst zijn etensbak, en als er tussendoor wat gesnoept werd kreeg hij als eerste.
Daarnaast is Monda niet alleen, we hebben Max nog, die is er nog later bijgekomen en die krijgt op dit moment eigenlijk de meeste aandacht omdat hij nogal aanwezig is en het gewoon afdwingt
Dat is gewoon een ongelofelijk knuffelbeest. En daar heeft Monda dan toch geen enkel probleem mee. ze spelen ook samen en zij laat duidelijk weten dat zij de baas is.

[*Silvia*]

ik ken het alleen andersom dat de andere hond helemaal down ervan werd dat ze vriendje er niet meer was.
en is ook niet lang daarna ook overleden maar dat waren die waren ook wel al bijna 16 samen.

groetjes sil en balou : :

[damona]

ik ken het alleen andersom dat de andere hond helemaal down ervan werd dat ze vriendje er niet meer was.
en is ook niet lang daarna ook overleden maar dat waren die waren ook wel al bijna 16 samen.

groetjes sil en balou : :

Monda en Danger zijn nooit echt vriendjes geweest, tolereerden elkaars aanwezigheid en dat was het. En natuurlijk ken ik dat soort verhalen van dieren die er verdrietig van werden als een ander dier overlijdt. Daarom ben ik ook zo verbaasd over de verandering in Monda.
En gebrek aan aandacht is het echt niet. Vorig jaar is ze heel erg ziek geweest en toen is alle aandacht juist naar haar uitgegaan. Ze was toen op sterven na dood en ik heb toen constant voor haar gezorgd.

[Rataplan]

Rataplan is ook een andere hond geworden toen Scooby overleed. Nu gaat hij ook opeens waken terwijl hij er toen de anderen nog leefden niet aan te pas kwam. Nu doet hij ook ondeugende dingen zoals dingen stelen dat soort gedrag had hij van Scooby nooit gemogen. Die was hem echt de baas. Toen Junk weg viel in april is Rataplan slecht gaan eten nu gaat hij eindelijk beter eten maar dat heeft wel lang geduurd hoor

[Lot]

Ik herken je verhaal meteen! Ik had twee foxjes. Eerst kreeg ik Max en een jaar later Sammy. Ze waren dikke maatjes. Sliepen samen in 1 mand, speelden altijd samen, likten elkaar schoon..kortom...het perfecte lovecouple. Max was een enorme knuffelkont en lag meteen bij je zodra je op de bank ging zitten. Sammy had er niet zoveel behoefte aan en lag meestal in de mand of op de gang. We pakten haar er regelmatig bij, maar uit zichzelf kwam ze niet zo snel.
Toen werd Max heel erg ziek op zijn 14de. Sammy was heel lief voor hem. Ze hield hem warm, likte hem schoon, maakte geen ruzie meer om het eten. Toen moesten we Max in laten slapen en we namen hem mee naar huis om hem in de tuin te begraven en zodat Sammy afscheid kon nemen.
Wat denk je? Ze vond het totaal niet interessant. Ze snuffelde even en liep weer weg. We hebben nog een tijd zitten janken op de bank en toen moest Max toch echt in zijn grafje. We hebben Max en Sammy op schoot genomen, maar nog steeds boeide het haar absoluut niet.
Vanaf toen is Sammy de grootste knuffelkont geworden die je je maar in kunt denken. Ze ligt altijd bij ons, slaapt aan het voeteneind, volgt me overal. Ik heb niks van verdriet of heimwee bij haar gemerkt, terwijl ze toch 13 jaar lief en leed heeft gedeeld met Max. Raar he? Ze is gewoon een heel andere hond geworden!

[damona]

Ik herken je verhaal meteen! Ik had twee foxjes. Eerst kreeg ik Max en een jaar later Sammy. Ze waren dikke maatjes. Sliepen samen in 1 mand, speelden altijd samen, likten elkaar schoon..kortom...het perfecte lovecouple. Max was een enorme knuffelkont en lag meteen bij je zodra je op de bank ging zitten. Sammy had er niet zoveel behoefte aan en lag meestal in de mand of op de gang. We pakten haar er regelmatig bij, maar uit zichzelf kwam ze niet zo snel.
Toen werd Max heel erg ziek op zijn 14de. Sammy was heel lief voor hem. Ze hield hem warm, likte hem schoon, maakte geen ruzie meer om het eten. Toen moesten we Max in laten slapen en we namen hem mee naar huis om hem in de tuin te begraven en zodat Sammy afscheid kon nemen.
Wat denk je? Ze vond het totaal niet interessant. Ze snuffelde even en liep weer weg. We hebben nog een tijd zitten janken op de bank en toen moest Max toch echt in zijn grafje. We hebben Max en Sammy op schoot genomen, maar nog steeds boeide het haar absoluut niet.
Vanaf toen is Sammy de grootste knuffelkont geworden die je je maar in kunt denken. Ze ligt altijd bij ons, slaapt aan het voeteneind, volgt me overal. Ik heb niks van verdriet of heimwee bij haar gemerkt, terwijl ze toch 13 jaar lief en leed heeft gedeeld met Max. Raar he? Ze is gewoon een heel andere hond geworden!

Volgens mij is het gedrag van Sammy wel te verklaren. Zij kreeg haar knuffeleenheden en aandacht van Max en had dus geen behoefte aan knuffelen met jullie, maar toen Max er niet meer was moest ze haar knuffels en aandacht toch ergens halen, dus bij jullie.

[Lot]

Dat zou heel goed kunnen ja, maar ik vond het toch vreemd dat ze helemaal niet verdrietig was of Max miste. Ze nam gewoon zijn plekje over....mmmmm...nu ik dit zo typ bedenk ik me opeens...ze zag dat wij verdrietig waren en misschien wilde ze ons zo troosten op die manier. Sammy is een heel sociaal hondje. Nu Pepper er is ook. Ze vindt alles wel best, doet nooit moeilijk. Is niet jaloers ofzo....tis gewoon net een soort moedertje...