Willem kwam onverwacht en ongepland in ons leven nadat wij verliefd werden op zijn foto op het internet. Wie kon die kop nou weerstaan? Hij was ongelofelijk lief, bijzonder en anders dan alle andere honden die ik ooit gekend heb. En een beetje een autist was het ook, hij leefde in zijn eigen wereldje. Maar wàt een schat van een hond.
In februari 2011 ontdekten we dat hij Leishmania had, zijn nieren waren heel slecht. Hij knapte na behandeling goed op en kwam eindelijk goed op gewicht.
Veel hebben we met hem meegemaakt, en heel heel vaak heb ik uren op hem staan wachten als hij weer eens zijn eigen route getrokken had en er vandoor ging. Maar altijd kwam hij weer naar huis. Tot die ene keer, een week voor kerst 2011. Toen kwam hij niet terug. 6 dagen hebben wij gezocht, tot een andere hond hem gelukkig vond. In een mangat van een bunker gevallen en er niet meer uit kunnen komen. Meer dood dan levend hebben wij hem mee naar huis genomen. hij knapte vrij snel weer op. Maar we hebben hem nooit meer helemaal goed op gewicht kunnen krijgen hierna. Zijn nieren hadden hierdoor weer een flinke opdoffer gekregen.
Afgelopen winter ging het langzaam steeds minder met hem, en vanmorgen was het einde daar.
We hebben hem vanmiddag begraven. :
De hond die in mijn geheugen gegrift staat door zijn kerstavontuur.
