10 Jaar geleden was het dan eindelijk zover, de fokker had een nestje uit een combi waar ik naar uit keek.
Wij naar Belgie gegaan om te kijken, dat nestje was 4 weken oud. Daar aangekomen bleek dat er nog 2 andere pups waren uit een andere combi, een combi waar ik niets vanaf wist.
Ik kwam binnen en ik heb niet eens meer naar de andere puppen gekeken, want ik zag jou en jij mij (met name mijn lange haar waar je meteen in hing en niet meer los liet)
Daarna bleef je alleen maar bij mij zitten en toen voelde ik het; jij bent het voor mij. Jij was inmiddels bijna 8 weken, dus mocht je mee. Dus snel naar huis en alles moest pupproof zijn, iets wat we anders gedaan hadden na een paar weken.
Je groeide als kool en er was meteen zo'n sterke band tussen ons, dat is nooit weggegaan alleen sterker geworden. Jij met je lieve freggel oortjes, we noemde je ook wel freggeltje, of Toet, Cuchs en als je weer bananen in je oren had, omdat jij vond dat een plekje lang besnuffeld moest worden en geheel onderzocht was het echt Cuuuhoeeeee en dan keek je eens naar boven, naar links, rechts en met zo'n blik van, wie ik?
Op cursus kreeg ik geregeld op mijn donder, want dan moest ik je los doen en was het de bedoeling dat ik verdween in de groep, maar dat ging niet. Want je dacht toch niet dat Cujo mij uit het oog verloor, nee hoor ze plakte gewoon aan mijn been. Ik hoef denk ik ook niet te vertellen dat de oefeningen zit en blijf ook niet geweldig gingen, want als ik wegliep deed zij dat uiteraard ook.
Na een half jaar kwam Kenzo bij ons. Hij zat in de opvang bij Caat in Belgie. Onze grote knuffel werd dat, jullie waren echt onafscheidelijk van elkaar.
Je bent mee geweest naar Belgie en er liepen zeker 20 honden (zeer grote boerderij was dat) maar jij zag de andere niet, jij koos voor Kenzo net als ik daarvoor gedaan had.
Kenzo was uitgemaakte zaak, mee naar huis natuurlijk.
Samen zijn jullie opgegroeid, en samen hebben jullie heel wat streken uitgehaald. Maar ook echt altijd samen.
En je was zo makkelijk, overal waar we naar toe gingen, ging je mee. God wat heb jij een plezier gehad bij Jessica op de boerderij! Paarden, honden, kippen, zwijntjes, konijnen, papegaaien en laten we vooral de poezen niet te vergeten. Als we weer eens een weekendje naar Jes gingen zat je al te stuiteren op de achterbank, want je wist; dit wordt weer een topweekend voor mij. Heerlijk 2 dagen struinen over het erf. Af en toe even naar de paarden blaffen, katten pesten en laten we niet vergeten, Pien vertellen in haar eigen huis, dat jij het meeste recht had op de toastjes op tafel
Vaak zijn we ook weekenden weg geweest met de honden die er toen waren en je genoot, andere omgeving bazen erbij en uiteraard lekker op bed slapen.
Dat op bed slapen deed je thuis natuurlijk ook, maar dat gaf soms wel wat problemen. Omdat er steeds nieuwe honden kwamen, die ook op bed wilde, betekende dat voor jou met je grote lichaam dat je niet gestrekt kon liggen. Maar daar had je een oplossing voor, je nam gewoon mijn helft van het bed, opgelost
Ook waren alle honden welkom in huis, nadat je even met de "gast" hond een ronde door het huis gedaan had waarbij je even duidelijk maakte dat alles wat er stond aan eten, manden, speeltjes en de voordeur van jou waren. En dan was het goed.
In de afgelopen 10 jaar heb je vele Rottweilers overleefd allemaal Rottweilers die je erg leuk vond, om maar te noemen, Calsey en Lila (nou ja Calsey en jij dat was het laatste jaar niet gezellig meer) Quinty, Beb, Kazan. allemaal vroeg overleden.
En zelf heb je in die 10 jaar ook best een aantal keren op het randje gestaan. Maar je was een knokker, een vechter, van opgeven was geen sprake je ging er elke keer weer voor.
Ongeveer 2 jaar geleden begon je wat te sukkelen met je gezondheid. Nou ja, wij vonden je anders, maar alle onderzoeken bij de dierenarts wezen op niets uit.
Afgelopen zomer ging je echt slechter lopen en werd je ineens oud. Weer onderzocht, vetbulten voor de zekerheid aangeprikt, maar nee niets te vinden.
En toen ging het op een avond mis, echt mis. Hele hoge koorts, misselijk, paniek, wankelen. Meteen naar een dierenarts gegaan, conclusie na de echo, tumor in jouw lever. Enorme schok voor mij, mijn Cujo zo ziek? Nee dat kan niet. Want je kwam er altijd weer bovenop. En inderdaad ook dit keer.
Toch een echo nog laten maken door Garretsen en die zag niks aan je lever, maar wel cushing. Dus toen weer diagnose:cushing. Na de cushingtest was het geen cushing, bloed normaal, urine normaal.
Dus lekker weer mee naar huis en je werd weer langzaam aan jezelf. Totdat ik op een nacht wakker werd van een hond die het erg benauwd had, jij dus. Weer naar de dierenarts en ja gewoon een oude hond werd er gezegd. Daar nam ik geen genoegen meer mee en wilde ik perse dat er foto's van haar longen gemaakt werden. De uitslag kwam enorm hard aan, ik kon er niet omheen, je long zat vol met "iets"
Prednison mee en plaspillen en kijken hoe het ging.
Het ging 2 weken van redelijk naar weer goed. Zondagochtend stond je nog met je zwaar geliefde tennisbal voor mij te zwaaien, zo van joehoe, spelen!
En die avond ging het ineens mis, heel erg mis. Dierenartsen die niet wilde komen, nou ja een heel gedonder. Je kon niet meer op staan zonder om te vallen en je had het zo benauwd. Iets wat ik zo voor wilde zijn. Maar dit kon ik niet weten wijffie, want de dagen ervoor ging je juist weer zo goed
De ochtend daarna ben je heel rustig in mijn armen gegaan. Voor jou eindelijk rust, niet meer te hoeven vechten om lucht maar voor ons onbeschrijfelijk moeilijk. Mijn Cujo, mijn Cujo gewoon ineens weg? Nee ik geloofde het niet en nu bevat ik het nog amper, want mijn Cujo kwam toch altijd overal bovenop? Dit gevecht heeft ze niet kunnen winnen.
Mijn once in my lifetime grietje weg. Maar, ik schreef het al eerder, Borsato zong, afscheid nemen bestaat niet dat klopt. Want Toet, ik neem geen afscheid van je. Ik ga je weer zien. Mocht het ooit mijn tijd zijn om te gaan dan hoop ik dat jij mij ophaalt. Ik word gecremeerd en dan bij jou begraven. Altijd al gezegd, ik wil bij Cujo liggen. Dan zijn we weer samen.
En ik ben ontzettend blij dat ik je elke dag op mijn lichaam mee draag, je koppie zo prachtig getatoeerd op mijn arm, jij heel dicht bij mij, zoals het altijd was.
Ik kan uren door schrijven over onze band, maar dan zou ik je tekort doen, want wat ik ook tik, het is niet te beschrijven wat onze band was en nog steeds is.
Cujo meisje ik hou van jou, zal dat altijd blijven doen je zit in mij.
Vanmiddag hebben we je begraven, je ligt bij mijn andere 5 meiden die je voor zijn gegaan. Een plek waar ik naar toe kan als ik je wil "voelen"
Ik hoop zo dat je het mij vergeeft hoe het gegaan is en dat ik je heb laten gaan
Dag lieverd, tot later
(de laatste foto's zijn net genomen, ik kan mij voorstellen dat het niet fijn is voor iemand om te zien, daarom staan ze als laatste)
Je favoriete houding, met z'n allen op de bank (en ik op de grond..)
Echt je allergrootste vriend
En dit, dit zijn wij hoe we waren
En nu, nu lig je in een warm soort bed, naast je vriendin Lila. We hebben je een paar ballen, een engeltje en roos meegegeven. Want een Cujo zonder bal, nee dat bestaat niet
En hier lig je nu, als het mijn tijd is, schuif je dan ietsje op voor mij
