Om 13.00 is Luna rustig ingeslapen.
Meer dan 13 en een half ben je geworden en elke dag was het leven voor jou één groot feest. Voor een Franse Bulldog was je werkelijk hoog bejaard, maar dat was niet echt aan je conditie te zien. Tot ongeveer een maand geleden draaide je je pootjes niet om voor een lange dagelijkse wandeling. De afgelopen maand werd je conditie wat minder en koos je er zelf regelmatig voor om niet mee te willen naar de Froskepolle, maar bleef je liever thuis in je warme mand. Je sliep ook wat meer, maar o wee als het etenstijd was, dan stond je vooraan te blaffen dat het nu toch echt eens moest gaan komen. Je hield van eten, het liefste zo vaak en zoveel mogelijk. Maar je hield niet alleen van eten, je had ook een grote voorliefde voor tennisballen. Elke wandeling had je er één in je bek, zonder bal was je gewoon ongelukkig. Een wandeling was gewoon niet geslaagd voor je zonder bal. Vorig jaar kon je de grote tennisbal niet meer vasthouden, dat hebben we opgelost door je een tennisballetje te geven van de griffies. Een stukje kleiner maakte voor jou niet uit, je had weer een tennisbal in je bek.
Vorig jaar ging je ook nog regelmatig zwemmen, want dat kon je als je de beste. We zeiden hier dan ook heel vaak: Luna is in het verkeerde lichaam geboren, ze had liever een Labrador geweest. Maar was je een labrador geweest was je niet in ons leven geweest. Nu ben je wel in ons leven geweest en ons leven gedurende 13 1/2 jaar verreikt. Want dat heb je werkelijk. Je was een goedzak en kon met bijna elke hond. (Nou ja, op die chihuahua dan die je toen bijna verzopen had, na dan.)
Gister werd je ziek, je lag te hijgen en te kwijlen in de mand, je liet je urine lopen en je wilde niet eten. En ondanks onze hoop en die van onze dierenarts, hielp de ingezette medicatie niet en zagen we je vanochtend in een paar uur hard achteruit gaan. We hebben je vanmiddag laten gaan, hoewel we je liever nog jaren bij ons hadden gehad. Maar we wilden je niet laten lijden, dat heb je niet verdient. Er was niets anders wat we meer voor je konden doen, behalve je loslaten.
Je was ons laatste Fransje en wat voor één, je was er werkelijk één uit duizenden en we missen je nu al.
Dag Luna, dag ouwe zwemfreak, dag ouwe doos. Dank je voor alle leuke jaren die je ons hebt gegeven.
Hannie & Armanda
het ga je goed..
