Bijna 7 jaar geleden kocht ik jou een boer.
Ik nam je mee naar huis en besloot dat jij een huiskonijn ging worden.
En dat gebeurde, je was namelijk gelijk al zo ontzettend lief en tam!
Ik besloot je een beetje op te voeden als een hondje en je begon je zowaar "honds" te gedragen.
Je ging mee wandelen, leerde luisteren en volgde me overal.
Een hok had je niet nodig, je liep gewoon los door het huis.
Onze band was enorm sterk, wat ik met jou had was zo enorm bijzonder! en je was zo ongelofelijk lief!
Je was ook gek op de honden en de honden op jou!
Jullie waren zoooo enorm lief samen, echt puur genieten.
Een heeeeeeel bijzonder konijn, dat was je echt.
En je hebt me ook zooooooo vaak aan het lachen gekregen.
Regelmatig trof ik dit soort dingen aan:
Of dan ging je even op het luchtbed en dan gebeurde er dit:
En de ruzies met het vliegengordijn, daar hebben we ook heel wat afleveringen van gehad.
Maar bovenal was je gewoon mijn lieve bijzondere meisje, mijn heerlijke knuffelnijn.
Het liefst zat je de hele dag op schoot, de hele dag knuffelen, knuffelen en nog eens knuffelen!
Bankhangen deed je ook graag.
Als je het koud had onder een dekentje.
Soms gewoon lekker chillen.
En altijd maar kusjes geven.
De tijd met jou was geweldig en zo enorm bijzonder.
Je was echt een once in a lifetime konijn, zo ontzettend lief en speciaal.
Lieve Babs, meest geweldige nijn ooit.
Ik kan gewoon met geen woorden omschrijven hoe bijzonder je voor mij was, hoeveel je voor mij betekende...
Ik heb zo enorm van jou genoten, zo'n lief en bijzonder meisje was je.
Als ik verdrietig was was je er om me te troosten, en je kreeg me altijd wel weer aan het lachen met je gekke streken.
Alles heb ik met jou gedeeld, onze band was zo enorm sterk!
De laatste 2 jaar werd je zwakker, je kreeg baarmoederontsteking wat je op het nippertje overleefde.
Hierna volgden perioden met coccidiose, maar ook hier sloeg jij je doorheen.
Je weerstand ging wel hard achteruit en toen sloeg die rotziekte toe, je raakte verlamd.
Ik heb alles op alles gezet om je te redden en het lukte! je ging van compleet verlamd naar weer helemaal hersteld.
Echter de laatste maanden werd je steeds slechter.
Je darmen waren beschadigd door de coccidiose en de medicijnen tegen de cuniculi sloegen niet goed meer aan.
Ik heb weer werkelijk waar alles geprobeerd om je er weer bovenop te krijgen, je alles gegeven wat je nodig had, maar het mocht niet meer zo zijn.
Je lichaam kon het niet meer aan..
De laatste weken viel je nog meer af, en je was al zoveel afgevallen.
Ook lukte het lopen steeds weer niet.
Je had er goede dagen bij maar de slechte dagen namen de overhand.
Je darmen gaven het nu ook echt op, de laatste dagen liet je alles lopen.
Ik kon niets meer voor je doen.
Ik had er werkelijk alles voor over gehad om je beter te maken maar het ging niet meer.
Je kon niet meer.... je was op...
Afgelopen week ontdekte ik ook nog eens dat je een tumor op je zij had, een tumor die snel groeide.
Niet meer kunnen lopen, diarree die niet meer overging, een lichaam dat gewoon uitgeput was.
Ik moest een hele moeilijke keuze maken, dit leven was niet meer Babswaardig.
Het afscheid was moeilijk en zo ontzettend zwaar.
Je leek het aan te voelen...
Ik heb nog heeeeeel wat kusjes en knuffels van je gehad... onze laatste momenten samen.
De laatste momenten samen met de meest lieve en meest bijzondere nijn ooit.
Gisteren is de dierenarts thuis gekomen.
Tijdens het prikje knuffelde je nog en likte je zelfs de dierenarts haar handen.....
De narcose was genoeg, je overleed gelijk, jouw lichaam was helemaal op.
Lieve Babs, meest lieve en bijzondere nijn ooit, ik ga jou zo ontzettend missen!
Rust zacht lief meisje...
Sterkte. 
