Buka, meisje.. het was zo ver voor jou, het was klaar. Je lijf kon het niet meer, maar je koppie wilde nog zo graag.
Je bent bij ons geboren, vanaf minuut 1 bij de baas geweest en hebt deze nooit meer los gelaten. Zelfs de laatste uren thuis hield je hem strak in de gaten.
Je hebt veel dingen mee mogen maken, eerst de trainingen van PH1 en toen PH2, je was een goede sterke hond, maar daarnaast ook een geweldige huishond. Je was de 1ste die de luxe kreeg van in huis mogen zijn en zelfs mee op vakanties. Je was het maatje van mijn vader, jullie waren altijd samen.
Je hebt samen met de baas meer dan een half jaar rond gereisd door spanje, frankrijk, oostenrijk enz en zowaar meer gezien dan ik zelf.
Ik ben zo blij dat wat jij het fijnste vond, en dat was op vakantie gaan en in het gras rollen in de zon, dat je dat een week geleden nog hebt kunnen doen.
Dit is de laatste foto van jou, je haar lekker in de war van het rollen.
Het is tijd om te gaan meiss, we hebben verschrikkelijk veel van je gehouden en je laat een grote leegte achter. vooral de baas heeft het er erg moeilijk mee. het kost tijd om er mee om te gaan, maar je zal altijd in onze herrinderingen en in onze harten blijven.
Het gaat je goed Boek...
