We hadden hier zó gedacht dat je minstens 15 zou worden, lieve Sjefke. Je was nog zo energiek voor je leeftijd, zo vitaal en zo levenslustig, zó vrolijk...
Maar ineens ging het hard, veel en veel te hard, gisteravond bleek dat je een nare tumor had aan het einde van je darmen.
Mijn vertrouwde eigen dierenarts bevestigde de diagnose van de weekendarts.
Opereren was een optie, maar een niet heel reële, ik kon je ook niet langer laten lijden met steeds maar weer aandrang, en jeontlasting niet voorbij de tumor weten te persen. Dat verdiende je niet, daarvoor was en ben je me veel te dierbaar.
Sjefke, mijn allessie, mijn kleine krullebolletje, moeder van slechts 6 prachtige pups maar groot- en overgrootmoeder van vele tientallen krullenbolletjes. Mijn weg naar showen, fokken en passie voor de Laekense. Mijn maatje, mijn eigenwijsje, mijn allergrootste kleine schat.
Wat heb je een mooi leven gehad, wat hebben we veel gedaan en beleefd samen, wat zijn we op leuke, mooie en bijzondere plekjes geweest. Wat jij me hebt gegeven is onbeschrijflijk, en overgetelijk.
Jouw dochter Nozem en kleindochter Tapas zullen je vast net zo gaan missen als ik. Een klein stukje van jou zal voor altijd in hen voortleven en daar ben ik je dankbaar voor... Ik ga je missen meiske.
