Jij bent twee jaar lang ons trots en ons boegbeeld geweest voor onze opvang.
Iedereen kende jouw en jij kende iedereen...
Lieve Bunchy,
Als een klein dik bijna kaal mannetje kwam jij in ons leven,
Wat hebben wij veel liefde van jouw gekregen.
Eerst zat je in het pension en later werd er afstand van jouw gedaan,
Al snel werd besloten dat jouw leven bij ons mocht voortbestaan.
Door iedereen werd je met open armen ontvangen,
Alleen de katten waren niet blij, want daar zat je achteraan te vangen.
Je liep hier als een koning over het terrein,
En wilde altijd in ons gezelschap zijn.
Met bijna iedere hond kon jij door één deur
Tegenover de mensen was jij een echte charmeur.
Al die tijd woonde jij hier alleen,
Totdat je broer Tizon daar ineens verscheen.
Samen hebben jullie de laatste maanden de boel bewaakt,
Wat een menig blafsalvo heeft veroorzaakt.
Je vaste plekje was onder de balie aan onze voeten,
Waar je snel vandaan kwam om ons allen te begroeten.
De laatste tijd ging het met je gezondheid wat minder,
Maar ondervond hier in je doen en laten weinig hinder.
Tot de dag van gister, vanaf toen ging het snel,
Want je epilepsie kwam terug in het spel.
De beslissing die we moesten nemen was voor ons heel zwaar
Jij was voor ons allen heel er dierbaar.
Toch is de keuze genomen om je te laten gaan,
Zodat jij zonder kwaaltjes daar over de brug mag verder bestaan.
Lieve kleine grote vent,
Wij zijn allen zo blij dat wij jouw hebben gekend.
Je mag nu daar boven over ons waken.
Jouw verlies heeft ons allen erg doen raken.
Rust zacht lieve kleine Bunchy
Wij gaan je ontzettend missen in ons team..
