Ik vind het niet zo heel erg interessant. Het uitgangspunt is al verkeerd. Het verhaal klopt pas als het uitgangspunt een neanderthaler van 50 jaar geleden is. En daarmee doe je heel veel fatsoenlijke moderne hondenmensen, maar die wél rekening houden met grenzen en leiding geven, tekort.
Verder komt Bradshaw weer met de familietheorie op de proppen, alsof je kinderen geheel stuurloos en zonder grenzen grootbrengt
Die theorie is, als je net zo slecht nuanceert als deze Bradshaw, net zo onzinnig als de oudbakken roedeltheorie.
Ik mag wel graag naar Millan kijken, hoewel regelmatig met kromme tenen, maar om te kunnen zién waar hij mee bezig is vergt wel al een behoorlijk inzicht in hondengedrag. Ik ben bang dat het grootste gedeelte van zijn publiek met een hond met een gedragsprobleem dat niet heeft. En die mensen schieten er niet zoveel mee op denk ik. Want ze missen het inzicht in de wijze van aanpak, en ze schieten niet veel op met de 'energy' verhalen (die overigens vrolijk elke keer opnieuw een andere invulling krijgen zodat het verhaal weer klopt met het onderhavige probleem, maar dat terzijde

), en ze onthouden waarschijnlijk alleen dat je ze dat rare schopje moet geven en moet sissen.
Althans, dat zie ik iedereen maar doen tegenwoordig.