Aaah, mijn 'cup of tea' ... wat een prachtige ervaringen heb ik hier van mensen gelezen!!!
Ik zit al 4 jaar in de bouvierbemiddeling. De aanleiding voor deze activiteit was de komst van Bo, mijn asielbouvier. Angstig, mishandeld, verwaarloosd ... er klopte helemaal niks aan. Was niks over bekend, geen leeftijd, had een hartruis. Waarom hij bij mij kwam? Ik geloofde er in ... en ik had een klik met hem.
De eerste twee weken hebben mijn kleine terriers Sam en Jip Bo alle hoeken van het huis laten zien. Dat lijkt niet leuk maar het gaf Bo heel veel duidelijkheid en grenzen, en hij vond het prima. Hij vertrouwde ze. Daarna kon ik met hem aan het werk (eerst niet, hij was zo angstig dat hij over de grond kroop ... ik heb hem volledig genegeerd tot hij bij mij kwam). Omdat Bo duidelijk geen beloningen kende, alleen maar straf, heb ik het andere uiterste opgezocht. Belonen, belonen, belonen. Op het moment dat hij dat kende, een beetje basisvertrouwen had, kon ik hem ook gaan corrigeren. Was ook nodig want hij begon mij, vanwege de basis die hij had, ook uit te proberen. Ik heb nog nooit zo genoten van een hond die grenzen ging opzoeken! Daarna kwam Bo, als volwassen bouvier van ergens tussen de 5-8 jaar oud, in een soort van verlate puberteit. Zo heb ik dat ervaren. Hij moest alles uitproberen om de hond te worden die hij was, en te ervaren wat grenzen maar vooral ook vrijheden waren. Ik heb serieus werk aan hem gehad maar ik heb er met geen enkele hond zo van genoten als met Bo. Die jongen heeft me zo ontroerd ... hij mocht maar 2 jaar bij ons zijn. Ik heb afscheid moeten nemen van verschillende honden, maar het afscheid van Bo was verreweg het allermoeilijkste. Nog steeds ...
Ik wilde, na die ervaring, alle bouviers wel in huis halen maar ja, dat gaat niet. Second best thing: een ander goed thuis zoeken voor de bouviers en de eigenaren bijstaan en helpen. Niet alleen degenen die een bouvier in huis halen, maar ook degenen die noodgedwongen afscheid moeten nemen van een bouvier. Die jarenlange ervaring met beide partijen heeft mij een ding geleerd: vrijwel niemand liegt over het gedrag van zijn bouvier. Desondanks is het vaak zo dat een bouvier (elke andere hond ook trouwens) bij een nieuwe baas totaal ander gedrag laat zien. Dat komt omdat gedrag van een hond naast eigen ook plaats- en persoonsgebonden is. Dus: een hond die bij de ene baas achter fietsers aanjaagt, hoeft dat gedrag bij een andere baas niet te laten zien. Of juist andersom. Want: de manier waarop leiding wordt gegeven, is heel bepalend voor wat een hond aan gedrag laat zien.
Het kan ook zijn dat de vorige eigenaar zegt dat de hond niet alleen thuis kan blijven. Bij de nieuwe eigenaar doet hij dat probleemloos. Hoe kan dat? Nou, dat kan vanwege de eerder genoemde leiding die hij krijgt. Maar het kan ook zo zijn dat de hond bij de vorige eigenaar een vervelende ervaring in huis heeft opgedaan toen hij alleen was. Bijvoorbeeld: er was dikke paniek bij de buren, of er is brand geweest, of .... verzin het maar. In een nieuwe omgeving doet dat trauma er niet meer toe, want hij verbindt die ervaring niet met het nieuwe huis.
Welke hond je ook in huis neemt, wat mensen je ook vertellen over de hond in kwestie: in grote lijnen zal het allemaal wel kloppen. Maar op het moment dat de hond bij jou in huis woont, waar jouw regels gelden en jij de leiding geeft, ben jij degene die het gedrag van de hond beïnvloedt. De hond is een optelsom van heel veel dingen (zie onderstaande illustratie), maar uiteindelijk woont hij bij jou en is hij jouw hond. Elke hond, ook degene die als pup bij jou gekomen is, kan probleemgedrag laten zien. En dan is het aan jou als baas om daarmee aan de slag te gaan.
Geen van mijn honden (waarvan 3 met een volstrekt onduidelijke geschiedenis) is bij mij gewend aan (kleine) kinderen. Toch kunnen ze allemaal met kleine kinderen omgaan. Omdat ik leiding geef, en ik verwacht dat zij kinderen als hoger in rangorde zien. Op die manier heb je invloed op het gedrag van je hond.
Herplaatsers? Ik heb er het huis vol mee en ik heb van geen enkele van hen een seconde spijt gehad. Superhonden, allemaal. Maar je moet ze uit overtuiging in huis halen. Medelijden is de allerslechtste reden om aan een herplaatser te beginnen!!!
Zie ook: BouvierBemiddelingsBlad november 2011, artikel 'Herplaatsers' pagina 12 t/m 14
https://skydrive.live.com/?cid=39ced3b7 ... B2DF%21688
Als je nog vragen hebt over herplaatsers, uit het asiel, via particulieren of van de fokker: stel ze! Ik help iedereen die een herplaatser vanuit de juiste overtuiging een kans wil geven graag!
Papu was volgens zijn vorige baasjes jaloers en daarom onzindelijk. Bij mij thuis bleek dat meneer sowieso helemaal niet alleen kon zijn en daarnaast had hij gewoon regels en duidelijkheid nodig, hij heeft nooit meer in huis geplast en is tot aan zijn dood een heerlijke hond geweest. Molli uit het asiel bleek veel jonger dan ze hadden gezegd en ze bleek HD te hebben en uit te vallen naar honden. Ikzelf als asielmedewerker had haar nooit bij de toen nog beginnende eigenaar die ik was geplaatst. Cody was volgens het asiel agressief en onbetrouwbaar, hij kon niet bij honden en kinderen en ze waren bang dat hij mijn chihuahua zou verscheuren. In werkelijkheid is het een energieke puber die sturing nodig heeft en hij is geweldig met kinderen en een grote knuffelkont. 
De fokker wilde hem niet terugnemen of bemiddelen en ik heb hem via een asiel laten herplaatsen. Erg vervelend vond ik dat.
Maar dat was allemaal stress. Toen ze eenmaal gewend was, was t allemaal prima.
