Dilemma, graag jullie advies

[Mojuan]

En mocht dat niet gaan en blijven de irritaties, ja leuk is anders en tis wel makkelijk gezegd van sommige je man of je hond eruit, maarre dan toch maar de hond herplaatsen zodat deze op een plek komt waar hij wel voor de volle 100% gewenst is

Succes in ieder geval

Nou idd zeg.
Makkelijk praten allemaal.

Succes ts met het oplossen, zo te lezen zijn jullie al op de goede weg met elkaar.

[Daisy@]

Wat een moeilijk dilemma. (ben ik dan weer dankbaar dat we hier allebei net zo gek zijn)

Ik zou er ook voor zorgen dat hij er niet zoveel last van heeft. Zo te lezen steek jij enorm veel tijd in het hondje zodat het vast leuk op zal groeien tot een hond die goed luisterd. Hopelijk gaat hij haar dan meer waarderen.
Sterkte ermee, lijkt me geen prettige situatie.

[vivke1965]

Toen mijn vorige hond ingeslapen was na 20j, ging ik letterlijk kapot van het "honden"gemis...Mijn man had liever geen andere meer genomen, maar gaf toe omdat ik zo verdrietig was.

Ook hij had problemen met de tijd die ik stak in het opvoeden van de pup en was zelfs "jaloers op de hond !!"
Hij kon er niet mee omgaan en had het liefst een hond met een aan en uit knopje, maar zo werkt het niet.
Ik heb hem in ieder geval duidelijk gemaakt dat deze tijd erg belangrijk was voor de opvoeding van de hond en dit voor mij nu echt prioriteit had. Als ik had moeten kiezen, dan zou ik met koffer en hond wel in een stacaravan gaan wonen zelfs !!

Nu zijn we 1,5 jaar later en mijn man en hond zijn de grootste vrienden. Ooh...het is zo een lieverd wat we hebben zegt hij telkens...(jaaaaaaaaa...dankzij mijn opvoeding weet je nog ??).
Eind goed al goed dus....en moest ik de keuze weer maken...opnieuw drijf ik dan mijn zin door.
Ik zet mezelf voor niets of niemand meer aan de kant. Je kiest voor elkaar in goede en slechte tijden...en als je dat niet kan opbrengen dan rot je maar op !

Dus laat je niet afschepen...doorzetten en het hem duidelijk maken dat je dit beestje een goede start wil geven en dat je daar later de vruchten van plukt ! OOK HIJ dus...

[thygro]

Zolang de hond er niet onder lijdt lekker doorgaan, had 'ie (je man dus) maar na moeten denken voordat er een pup als cadeau gegeven wordt. En anders herplaatsen.

ja vind ik ook.

je man wist dat hij niet van honden houdt.

[luna2906]

De irritatie 's ochtends lijkt me redelijk makkelijk op te lossen, door inderdaad je pup een bench of ander vast plekje aan te leren, vanwaar ze je man niet kan bestormen. Ik zou ook zo vroeg mogelijk beginnen met het afleren van het springen tegen andere mensen (in dit geval doet ze dat bij je man toch?), op een leuke, speelse manier met vééél koekjes. Zodat je niet haar enthousiasme tempert, maar haar wel leert dat ze ook aandacht krijgt als ze rustig zit. Ik zou trouwens ook kijken naar de punten die je man wel leuk vindt van de hond en er dan voor zorgen dat hij met name die dingen met de pup kan doen. Misschien vindt hij het wel leuk om haar truukjes aan te leren of af en toe een balletje te gooien, of juist als ze lekker komt knuffelen.

Ik hoop dat het snel weer wat gemoedelijker wordt in huis

[jarnoz]

Ook van mijn kant even een kort verhaaltje om je een beetje te laten zien dat het ook goed kan komen!

Ik heb mijn vriendin 2 jaar geleden leren kennen en ik ben ook echt geen hondenmens geweest.
We gingen al snel samenwonen na ongeveer 3 maanden trok ze bij me in.
Mijn oude buren van vroeger hadden net een nestje pups en mijn vriendin bleef maar zeuren om er 1 te nemen.
Toen ben ik ook achter haar rug om iets gaan regelen en heb toen een pup uitgezocht en na 8 weken kon ik die ophalen.
Mijn vriendin wist van niks en het was een soort van samenwoon cadeau.

In het begin was het echt heel moeilijk omdat alle aandacht naar de pup toe ging en ik eigenlijk een beetje vergeten werd.
Na een poosje begon de pup steeds meer mijn interesse te wekken en begon ik er stiekem mee te spelen als mijn vriendin weg was.
Tot ik werd betrapt toen moest ik wel toegeven dat ik het ook wel erg leuk vond allemaal.
We hebben nu zelfs 2 honden en dat komt meer van mijn kant af dan van mijn vriendin.
Ik ben opeens echt gek op honden en zal ook niet meer zonder kunnen.

Dus houd hoop waarschijnlijk komt alles goed!!!
sterkte ermee in ieder geval!

[Ennath]

Even maar gequote...

Ervan uitgaande dat dit een echt verhaal is... vind ik het "een beetje dom" om met Maxima te spreken.
Hoe kun je nu een hondje kado doen zonder je erin verdiepd te hebben, in het hebben van een hond zelf, in deze pup, het ras (kruising) EN dan nog lopen dwarsliggen als man?

Voor mij is het duidelijk; man of hond herplaatsen en nog vlot ook.

Beetje kort door de bocht, maar als manlief er zo weinig gevoel bij had en er merkbaar een hekel aan heeft, dan kon of hij of de pup gaan. Mocht de pup moeten gaan zou dat altijd tussen ons blijven staan vrees ik.

Redelijk domme aktie van manlief.... ;-((

Suzanne

Ach Suzanne .....
Mijn partner en ik zijn nu 16 jaar en zeker 12 honden samen.
En nog steeds valt iedere nieuwe hond hem tegen en tot nog toe heeft hij alle honden leren waarderen.
Zelfs Iantho ..... zolang die maar niet bij ons thuis loopt (hij ziet hem wekelijks op kantoor).
Als een mens echt geen hondenmens is kost de combinatie mens/hond gewoon extra tijd en begeleiding.

[Stewie]

Hier ook een vriend die helemaal geen beesten wilde. Eerst kwamen de katten, toen het paard, de kippen en vervolgens de hond.
Hij heeft met alle moeite gehad is op alle jaloers geweest kwa tijd die er in gaat zitten en is gek op alle geworden.
Met de hond kwam het hier wel pas toen ie een beetje naar hem begon te luisteren, dus als ik niet thuis was.
Het is bij ons wel altijd heel duidelijk geweest waar we aan begonnen en ook de tijd die het zou gaan kosten, althans dat heb ik hem altijd heel duidelijk gemaakt. Wij hebben ook afspraken gemaakt welke huisregels er kwamen wat betreft de beesten, katten niet op tafel, hond niet schooien tijdens eten enz enz en hoe we dit gingen aanpakken. Want een lijn trekken met de opvoeding vind ik toch wel belangrijk. En ik heb hem vaak op de regels die we samen hadden afgesproken gewezen, maakt wel dat we nu 9 maanden later een erg prettige puber hebben rondlopen.
Het waren de maande vol irritaties naar elkaar en af en toe naar pup waard vinden we allebei als we zien wat we nu al hebben bereikt vooral door consequent te zijn. Ik ben altijd heel consepuent naar vriendlief geweest over hoe ik het wil met de opvoeding
Maak vooral goede afspraken over het opvoeden want hoe je het ook went of keert je kunt dat niet alleen doen de hond zal jou man ook als baas moeten zien en dat kan niet als hij zich helemaal niet met de opvoeding bezig houdt. En dan bedoel ik niet trainen maar de huisregels bijv niet springen, niet bijten. Dat zullen jullie allebij aan moeten pakken dan krijg je het beste resultaat.
Heel veel succes ermee

[la_buuf]

Wat een vervelende situatie! Persoonlijk zou ik niet proberen je man te forceren om de pup maar leuk te vinden. Zo'n druk, jong ding is waarschijnlijk iets teveel van het goede. Ik zou wel proberen om hem te betrekken bij de opvoeding van de pup. Leg hem bijvoorbeeld uit wat hij moet doen als de pup weer in zijn broekspijp gaat hangen, want wellicht lost hij het op een gegeven moment op een 'verkeerde' manier op en krijg je een hond die bang is voor je man. Als je de pup weghoudt bij je man door hem op te sluiten in de bench, kunnen ze ook niet echt wennen aan elkaar.

Natuurlijk hoeft hij niet net zoveel te trainen met de pup zoals jij, maar gewoon een aantal basisdingen uitleggen over de omgang met de pup en bijvoorbeeld het commando 'nee' zodat je man de pup ook op een correcte manier kan corrigeren, levert jullie waarschijnlijk uiteindelijk de minste ergernissen op. Als je man merkt dat de pup reageert op zijn correcties, zal hij de pup misschien ook wat leuker gaan vinden.

[Miezemuis]

Nou toen ik Lizzie net had (die nu bijna 7 maanden is) vond IK het ook tegenvallen (en ik ben wel een hondenmens). Minn man houdt minder van honden en vond hte ook nog irritanter dan dat ik het vond dat Lizzie 's ochtends een draak was. Nu is ze 7 maandne en zonder dat we het merkte is dat drakerige over gegaan. En nu vind ik haar bijna nooit meer irritant

[bouvierpoedel]

Nou toen ik Lizzie net had (die nu bijna 7 maanden is) vond IK het ook tegenvallen (en ik ben wel een hondenmens). Minn man houdt minder van honden en vond hte ook nog irritanter dan dat ik het vond dat Lizzie 's ochtends een draak was. Nu is ze 7 maandne en zonder dat we het merkte is dat drakerige over gegaan. En nu vind ik haar bijna nooit meer irritant

Tis je geraden.
Schat daar heb ik af en toe ook nog last van zoals nu bijvoorbeeld. .

[Caro.]

Ik moet eigenlijk een beetje grinniken
Puppies zijn vreselijk veel werk en ik kan me best voorstellen dat je man daarvan geschrokken is en dat helemaal niet verwacht had.
Je kijkt eens op straat en ziet daar zo'n trouwe viervoeter netjes rustig naast de baas lopen die af en toe een balletje gooit... en wat heeft hij in huis? Een stuiterende energiebonk
Daar kan je je dus lelijk in vergissen als eerste hondeneigenaar.

Maar het goede nieuws is, dat het overgaat. Het eerste jaar / anderhalf jaar, is gewoon een berg werk en nog veel meer geduld.
Probeer een manier te vinden om de momenten waarop je man het echt zat is, wat makkelijker voor hem te maken. Ik kan me best voorstellen dat hij 's ochtends voor zijn werk, even 15 minuten rust wil en een kopje koffie wil drinken zonder pup die aan zijn broekspijpen hangt.
Dus neem jij de pup dan even bij je op de slaapkamer of ga met hem wandelen die 15 minuten.
Een hoop ergernis voor je man minder een een huwelijk wat weer wat leuker wordt

Bespreek wat die ergernis momenten zijn en wees creatief met de oplossingen en dan komt het vast wel goed

[Eline*]

Pups zijn niet leuk! Klaar! Haha! Ze zijn innemend, schattig en alles wat niet meer, maar 24 uur per dag om je heen maakt dat je ze soms echt wel achter het behang kan plakken. Heel normaal!

[Esther12]

Wat Caro zegt dus. Een bench is ook een goed idee, daar kan je een eigen rustpuntje mee creëren.

[Sas]

Ik moet eigenlijk een beetje grinniken
Puppies zijn vreselijk veel werk en ik kan me best voorstellen dat je man daarvan geschrokken is en dat helemaal niet verwacht had.
Je kijkt eens op straat en ziet daar zo'n trouwe viervoeter netjes rustig naast de baas lopen die af en toe een balletje gooit... en wat heeft hij in huis? Een stuiterende energiebonk
Daar kan je je dus lelijk in vergissen als eerste hondeneigenaar.

Maar het goede nieuws is, dat het overgaat. Het eerste jaar / anderhalf jaar, is gewoon een berg werk en nog veel meer geduld.
Probeer een manier te vinden om de momenten waarop je man het echt zat is, wat makkelijker voor hem te maken. Ik kan me best voorstellen dat hij 's ochtends voor zijn werk, even 15 minuten rust wil en een kopje koffie wil drinken zonder pup die aan zijn broekspijpen hangt.
Dus neem jij de pup dan even bij je op de slaapkamer of ga met hem wandelen die 15 minuten.
Een hoop ergernis voor je man minder een een huwelijk wat weer wat leuker wordt

Bespreek wat die ergernis momenten zijn en wees creatief met de oplossingen en dan komt het vast wel goed

haha! Dit dus! Pups zijn zo overgewaardeerd komt vast goed!

[gonnie]

Mijn man wilde ook nooit honden, en met de opvoeding heeft hij zich nooit bemoeid. Ja, de verkeerde opvoeding. Hij voert ze constant schooien aan tafel heeft hij ze geleerd, hij denkt dat een hond niet van hem houd als hij ze hun zin niet geeft.
Nadat Bijou overleden was heeft mijn man nu een pup besteld omdat hij ondertussen toch wel heel erg gek op de honden is ook al zijn ze af en toe nog strondvervelend.
Hij had/heeft nog meer verdriet dan ik als er een hond doodgaat.
Maar als de honden vervelend zijn dat zijn het ineens mijn rothonden. Nadat hij een pup besteld had heb ik hem gezegd dat ik dat gescheld op de honden niet meer wil hebben anders gaat de pup niet door.
Moet zeggen hij houdt zich er aardig aan.

En inderdaad soms is het niet leuk om een pup te hebben.
Mijn eerste Pinscher was zo makkelijk, sliep veel, blafte niet, liep vanaf het begin niet achter me aan, dus toen Bijou haar intrede deed als pup heb ik haar wat verfoeid, liep costant achter me aan, huilde als we even weg waren, o wat had ik toen een spijt, maar ze werd ouder en makkelijker. Dus houd moed.

[schelsey]

Hoi

Mijn man wilde ook geen honden, hij vond ze lastig, lawaaierig, kosten te veel geld en als ik ermee ging wandelen was altijd van" ga je nu weer met die mormels buiten" vond het enorm vervelend dat we altijd iemand moesten zoeken om op te passen als we op verlof gingen. ik had er 2

Toen 1 van de honden stierf wilde hij er geen meer bij, ik heb dan achter zijn rug een pup gaan halen en hij was erg boos en negeerde de pup weken aan 1 stuk, maar daarna werd het beter, toen de andere hond stierf heb ik 2 jaar maar met 1 hond gezeten want ook weer nu wilde hij geen 2 de hond en zei me als ik weer 1 ging halen achter zijn rug hij zou weg gaan, maar na 2 jaar dacht ik je kan de pot op en heb ik kenji gaan halen, tis omdat hij kenji een mooie hond vond dat hij ook zijn lieveling is geworden, hij was niet boos raar genoeg, daarna kwam maja als hond van mijn zoon, mijn zoon kon maja niet aan doordat maja erg ziek was en veel verzorging nodig had en ik nam haar over zonder overleg met mijn man, ook weer dacht ik, tja, ik ben diegene die er voor opdraait dus je moet het maar aanvaarden, mijn man zei toen niets ervan ook al koste maja in begin veel geld aan dierenarts kosten.

misschien dat hij ondertussen wel wist dat ik toch zijn gezaag negeerde hahaha

ondertussen zijn we paar jaar verder en hij zou de honden niet meer kunnen missen, zegt nooit meer iets over het geld dat ze kosten, nooit meer dat ik er te veel aandacht aan geeft of dat we niet op reis kunnen, want ik wil niet meer omdat ik de honden niet meer achter wil laten, als ik vraag of hij dit vervelend vind zegt hij nu, honden zijn belangrlijker dan op reis gaan en heb je meer aan, oef dus.

ik heb jaren terug met hem een gesprek gehad en gezegd dat honden voor mij een deel van mijn leven zijn en als hij van mij houd hij dit moet aanvaarden, ik kan niet zonder en dat weet hij, wel zorg ik altijd voor hen, betaal ook zelf alle kosten en als ik merk dat hij wat gestrest word van 1 van de honden probeer ik dit te sussen, dat wel.

ik wil graag 4 honden maar besef wel dat ik nu echt wel moet stoppen hahaha, om honden in huis te halen

en mijn honden slapen in mijn slaapkamer, mijn man is jaren terug eruit gevlogen omdat hij te hard snurkte en zegt nu wel eens voor de grap dat ik liever de honden heb dan hem, en sorrie maar dat is dus ook wel zo, ik heb hem ook al eens gezegd dat ik altijd voor de honden zal kiezen moest hij deze keuze stellen en dat is niet omdat ik mijn man niet graag zie maar meer omdat ik vind dat een man niets waard is als hij dit van zijn vrouw eist, vele zullen dit raar vinden maar ik ken nog mensen die hetzelfde zeggen

Ik vind in jou geval dat je de pup moet houden maar mee moet opstaan zodat je haar kan bezig houden, negeer het gezaag van je man en hoop erop dat ook hij naar paar maanden een band krijgt met de hond maar als je haar weg doet zal je altijd toch een beetje je man haten daarvoor want als hij van je houd moet hij dit aanvaarden, tenslotte is het maar 1 hond en geen 3 zoals bij mij

een bench vind ik niet goed, de pup is al heel de nacht alleen en dan als ze aandacht wil weg gaan steken, het is een gemakkelijke oplossing, dat wel, maar neen, liever dan zelf aandacht geven, en met je man praten erover, zeggen wat je zelf vind en beetje meer haar op je tanden krijgen, je bent evenwaardig als je man en je mag ook wel eens iets eisen hoor.

Een pup is schattig maar niet altijd even leuk maar eens de pup wat ouder is zal het gemakkelijker gaan, denk er wel aan dat de pubertijd nog moet komen en dit ook een moeilijke periode is maar daarna word het normaal beter en beter

[Siamese]

Wow, wat veel reacties weer. En wat een lieve reacties allemaal.. Ik waardeer het heel erg en het is erg gerustellend voor mij.
We gaan het volhouden!! Ik ga nu tegelijkertijd met mijn man eruit en doe een lange wandeling met haar. Dit gaat hartstikke goed. Ik weet dat het vanaf hier alleen maar beter kan gaan. Ze leert zo ontzettend snel, en ik vind het leuk om zo met haar te werken.

Natuurlijk is ze nog heel vaak vervelend, maar ja dat is pup eigen, ik vind het heel vaak gewoon schattig.

Ik weet ook dat mijn man nooit van mij zal eisen dat ik haar weg moet doen. Want hij ziet wel hoe gelukkig ik met dr ben. Ik probeer hem inderdaad ook te betrekken met training en commando's. Hoewel hij het niet leuk vindt om commando's te geven, het is wel belangrijk dat ze naar ons beide luistert. Ze is heel erg gek op mijn man, maar merk wel dat ze mij echt als haar baasje ziet en dus luistert ze beter naar mij. Over twee weken ben ik een weekje op vakantie dus dan kan mijn man hopelijk de band versterken met haar. Hij gaat dan ook de puppytraining doen. Ben benieuwd;)

Nogmaals bedankt iedereen!! Leuk om jullie verhalen, ervaringen en meningen te horen. Fijne avond!!