Volgens mij is er ook een KNPV vereniging in Alkmaar, wie weet zou ik kunnen meetrainen met de KNPV van mijn werk?
Als ik dat zou willen tenminste want.....................
We zitten er sterk aan te denken om, heel misschien, een beter adres en huis te zoeken voor Gila.
Ik denk zo langzamerhand dat Gila onze hond niet is.
In mijn verdediging moet ik wel eerlijk zeggen dat, de voorinformatie die ik heb gekregen over Gila, in de tijd voor dat ze bij ons kwam, is absoluut verre van correct geweest. Soms denk ik wel eens, hebben ze nu die Sandor beschreven? Dat was hun andere, 3 1/2 jarige hond die ze hielden. De hond die ze beschreven herken ik absoluut niet in Gila.
Gila is namelijk, denken wij, veel en veel te druk en enrgiek voor ons. Ze vraagt zoveel tijd en aandacht, meer als dat wij aan kunnen, en meer als wij beschikbaar hebben. De eerlijk gebied mij te zeggen dat mijn vrouw en ik zulke hyper drukke honden ook helemaal niet gewend zijn, en nog eerlijker gebied mij te zeggen dat we daar niet mee om kunnen gaan, en nooit bewust gekozen zouden hebben. Als je echter daar na informeert bij de toenmalige eigenaren, en je hoort dat ze gemiddelde energie behoefte heeft, en je denkt er zelf bij, wie weet word de Mechel in haar wat getempert door de Rotti in haar, dan sta je nu mooi raar te kijken bij zo'n stuiterbal.
Nu kan ik vrij goed met haar omgaan en met haar leven, maar voor mijn vrouw is het erger. Die kan, en durft amper met haar te lopen omdat het zo'n stuiterbal is, en zo loeisterk. Aangezien mijn vrouw een zeer zwakke rug heeft, geeft dat erg veel risico. Daarbij luisterd ze ook nog eens veel slechter naar mijn vrouw als naar mij.
Maar het ergste is, binnen in huis lijkt Gila een totaal andere hond als buiten.
Buiten doet ze alles perfect en luistert ze als een tierelier, maar zodar ze binnen is, dan zet ze haar andere koppie op lijkt wel. Een echte Jyckel and Hide?
Dan weet ze niets, kent niets, hoort niets, behalve datgene wat ze zelf in haar koppie heeft. Op die manier loop je haar alleen maar te corrigeren, terug te sturen, straffen en terrecht te wijzen. Dat is geen doen, zo wil je geen hond, en dat is geen leven voor zo'n, op zich, ontzettend lief dier.
Elke keer is weer iets waar je aan moet werken, en zo snel je het opgelost heeft, heeft ze alweer iets anders verzonnen.
Eerst ligt ze te piepen in haar mand, je geeft de bench terug, en je denkt, okay, dit werkt.
Dan begint ze opeens, terwijl ze er 4 maanden niet naar omgekeken heeft, achter de katten aan te jagen. Zelfs in de bench reageert ze dan zo sterk op ze, dat de hele bencht staat te stuiteren met de hond erin
4 maanden geen kattenprobleem, en nu opeens sindfs vorige week wel. Als we dat zo meteen opgelost hebben, dan komt er weer iets nieuws voor terug, er komt geen einde aan.
Het lijkt alleen wel alsof ze de vrijheid, die ze in het vorige huis had, weigert op te geven, wat we ook doen. Daar mocht ze alles, nooit opgevoed, nooit gecorrigeert, en geen regels, plus dat ze van alles verzint om maar aandacht te krijgen.
Negatieve aandacht is tenslotte ook aandacht!!
Ondanks dat ze hier wel iets aan commando's geleerd heeft, de ongehoorzaamheid overheerst. Het is bijna elke dag een strijd. Nu is dat voor mij iets makkelijker. Ik ben elke dag zowat 10 uur per dag van huis voor mijn werk, en dan komt het dus op mijn vrouw aan, die totaal geen vat op haar krijgt. Hierdoor onstaat er irritatie, en heeft ze nog steeds geen band, geen klik met Gila kunnen opbouwen in de 4 a 5 maanden dat ze nu bij ons is. Dat is absoluut niet goed, voor niemand.
Door boosheid en irritatie stopt mijn vrouw haar dan maar weer in de bench, en vlucht zowat zelf de woonkamer uit. Dat is natuurlijk een uitzichtloze en onacceptabele situatie, en dat willen we beide absoluut niet, en dat moet meteen, of in ieder geval, zo snel mogelijk eindigen. Dit wil je geen hond aandoen maar het lijkt wel een soort paniek reactie uit het gewoon niet meer weten en/of aan kunnen.
Bij mij is ze gehoorzamer, alsof het een 1manshond is? Veel van de zaken die ik van mijn vrouw hoor als ik weg ben, heb ik nog nooit meegemaakt of zelf ervaren. Bij mij is veel rustiger, gehoorzamer (alhoewel ze bij mij ook geregelt de kont tegen de kribbe gooit, maar niet zo erg als ik van mijn vrouw hoor), liever etc.
Feit blijft dat ze een bijna niet te bevredigen mate van energie heeft, altijd druk is, altijd aandacht trekt in huis, vaak op een negatieve manier etc.
Door haar drukte is ze ook amper te trainen. Ze kan zich amper concentreren. Zelfs als ik anderhalf uur ben weg geweest om haar energie niveau wat omlaag te krijgen, zelf dan nog is het zowat onmogelijk om haar aandacht vast te houden.
Dus niet voor het lopen, niet tijdens het lopen, en niet na het lopen.
Als je haar wil belonen met een frolic of zo, dan wil ze wel iets, maar na 3 brokkies heeft ze het wel weer gezien en laat ze het zo uit haar bek vallen.
Op een gegeven moment moet je misschien wel gewoon eerlijk tegen jezelf zijn, maar ook zeker tegen je hond, dat er een vergissing gemaakt is door ons. Wel door valse info, maar toch. Wij hebben haar hier naartoe gehaald tenslotte. Wel met de beste bedoelingen uiteraard.
Dan moet je ook zo eerlijk zijn om niet, ten kostte van alles, door te gaan omdat dit niet gaat werken. Niet voor de hond, niet voor ons.
Een hond hebben en trainen is ook zeer sterk een gevoelskwestie voor mij, ik moet stapel zijn op een hond en alles met liefde doen. Ik merk dat dit bij, en met Gila, minder is als met mijn voorgaande honden, bij mijn vrouw is al helemaal zowat nul.
Nogmaals, wij zijn dit soort drukke honden niet gewend. Wij houden niet van honden alla Boxers, Mechelse herders of Jack Russels. Die zijn ons te druk, te springerig, te aanwezig. Die hebben we ook nooit gehad. Daar ligt onze voorkeur gewoon niet. Al onze voorgaande honden waren van een rustigere soort of met een kalmer karakter. Zelfs King, die amper 7 maanden was, was niet zo erg als Gila. Hayleigh, een volle Rottweiler, had misschien amper de helft van de energie als wat Gila heeft. Daar kunenn we mee omgaan, daar houden we van, geen honden die de hele dag om je heen staan en dansen. Deze hond is een verkeerde keuze geweest, en misschien ook wel een verkeerde inschatting van ons, daar ben ik eerlijk in.
We hebben misschien wel een hele grote fout gemaakt.
Omdat ze nu nog jong is, en gelukkig wel wat basis gehoorzaamheid geleerd heeft bij ons, moeten we nu besluiten wat te doen. Nu is ze nog jong, nu is ze er nog niet zo lang. Hoe langer ze bij ons is, hoe moeilijker het word voor mens en dier om een hond te herplaatsen?
Ik heb er geen ervaring mee, nooit eerder gedaan/hoeven doen.
Ik vrees alleen dat dit geen succesvolle combinatie gaat worden, met name tussen mijn vrouw en mijn hond. Ik denk dat ik uiteindelijk wel een band zou krijgen met Gila. Die is er al, zij het minder als verwacht, maar bij mij is er in ieder geval een begin en ik kan in ieder geval ook erg van haar genieten en met haar knuffelen. Ze reageert op mij ook heviger als op mijn vrouw, bijvoorbeeld bij thuis komen of uit bed komen. Dan is ze veel blijer om me te zien, als dat ze aan mijn vrouw laat zien.
Eigenlijk zou ik de hele dag thuis moeten zijn, en mijn vrouw de centen m,oeten verdienen, maar helaas.............
Maar denk je aan herplaatsen, dan maar beter nu meteen voor het te moeilijk word.
We gaan hier op zeer korte termijn echt een beslissing over nemen, hoe verdrietig, terleurstellend en tegenvallend ook.
Mensen, mensen, wat baal ik hiervan en wat slaap ik er slecht door.
Ik weet me bijna geen raad. Echt een strijd tussen mijn hart en mijn verstand, maar ik wil geen strijd zien tussen mijn hond en mijn vrouw.
Hele diepe zucht................................................................
Helaas schrik ik ook wel van 40 euro per les, en best verweg 
maar verschilt amper van elkaar.
gekregen omdat ik met die ouwe lul van mij bepaalde dingetjes aan het oefenen was 
)
