Vanmiddag kwam er een kaartje van de DA met de condoleances.
Ik voel me gewoon ontheemd in huis.
Vanmorgen werd ik wakker door het geblaf van een buurhond en zou gezworen hebben dat ik nageltjes hoorde tikken maar het was getik van iets anders
Kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die al snel weer een hond weer nemen, het huis is geen echt huis zonder.
Hier komt er geen hond weer want ik ben 6 uur per dag van huis en ben alleen met mijn zoon.
Hij is dan wel 2 keer in de week een halve dag thuis maar ja dat kan ook zomaar veranderen.
Hij zit in zijn 3e jaar op het voortgezet onderwijs dus je kunt er dan ook geen peil op trekken en ik wil geen hond nemen die merendeels alleen zit.
Eerder werkte ik halve dagen en mijn zusje ook dus wisselden we om en om met de hondjes dus waren ze hoogstens een half uur alleen maar nu kan dat niet meer.
Doerak had daar niet zo'n moeite mee, die ging lekker pitten maar een jongere hond kan ik dat niet aandoen vind ik.