Er is heel veel door me heen gegaan de laatste tijd met veel twijfels van zal ik niet tóch....
Toen ik de topic las van wanneer is een hondje op ging me dat door merg en been
Het verhaal had ik kunnen schrijven en vooral de reacties deden me denken van ja wat wil je nu.
Vanmiddag een heel gesprek gehad met de dierenarts en hij zei van wil je niet nog eens een weekje proberen met pijnstillers en andere medicatie, ben je er zélf wel aan toe?
Nee tuurlijk niet, hoe kun je er aan toe zijn.
Doerak was mijn allesie hoe kun je er dan aan toe zijn.
Maar de koek was op bij hem, en ja ondanks alle twijfels heb ik dan toch maar de knoop doorgehakt.
Toen hij de eerste spuit kreeg en wegsukkelde in mijn armen was ik het liefste weggelopen maar ja zou ik hem daar mee goed doen? Nee.
De buren kwamen me troosten en zeiden het is goed meis hij heeft een mooi leven gehad maar ja het is goed dat je het niet langer gerekt hebt.........en dan toch.... had ik niet....pfff .
Het zal een hele poos duren voor het een plekje heeft en ik heb zoiets nu van ik wil geen dieren meer, dit verdriet wil ik niet nog een keer meemaken.
Dag mijn lieve trouwe Doerak, ik zal je nooit vergeten dank je wel voor alles.
Doerak zou 22 november 16 zijn geworden
)
