dank je wel iedereen
ik ben ergens inderdaad wel blij dat hij zelf gekozen heeft wanneer het tijd was en dat hij niet afgezien heeft en dat wij dan die beslissing moesten nemen, en aluwel wij ergens wisten dat hij niet heel lang meer zou leven (kwaadaardige gezwelletjes die tussen zijn ribben ontstonden en 2 dagen later weer verdwenen, zijn verrotte achterhand, zijn allergie) komt het toch enorm hard aan
toen ik vond morgend opstond, riep ik hem om buiten te gaan, maar hij bleef liggen, maar dat deed hij wel meer als hij hoorde dat het regende dus nog eens geroepen, maar geen reactie en dan zag ik ineens dat zijn tong een stukje uit zijn mond hong en dat zijn ogen open waren
ik mis hem vreselijk, heb afscheid genomen in het crematorium, maar toch is het niet echt doorgedrongen, morgen tussen 4 en 6 kan ik hem terug gaan halen, we (ik en mijn schoonmoeder) hebben een foto-urn uitgekozen om een deeltje van zijn as in te doen en bij haar thuis te zetten (zij heeft toch 7 jaar bij hem gewoond) en de rest gaat in een fotobox-urn
op de moment loopt Zena mee binnen, omdat het anders enorm stil is, als het aan mij lag had ik ze alle 4 mee binnen gepakt, maar dat zag mijn vriend niet zo zitten, maar het is toch raar, bij Shadow kon je alles laten staan, eten, snoep, noem het op, bij Zena kan dat niet, want zij "pikt" alles eetbaar
Isis schreef:Net geen 9 jaar geworden...
Veel sterkte met jullie verlies!
Hoe reageerden de andere honden?
dank je wel
de rest heeft er geen last van, omdat ze Shadow niet "kennen", ze weten/wisten dat hij er was, maar Shadow was een echte binnenhond, terwijl de andere 4 buiten verbleven omdat Shadow niet met hen overweg kon, of ze het "weten" geen idee, we hebben hen er niet bij gelaten omdat ik bang had voor reacties van hen uit, aluwel zij nooit niets naar Shadow gedaan hebben (buiten zichzelf verdedigen)
Wel de mooiste manier om te gaan voor hem 
