Senior Wolf is een wat apart geval, die wil ergens wel spelen, wordt dan ook onzeker, gaat verstarren en verstijven. Dan gaat ie steeds rijen, mocht de ander daar een keer een grommetje opgeven ( en terecht ) dan klapt Wolf erop. Het enige wat ik dan kan doen, en niet dat dat goed is.. , is uit elkaar halen. Roepen, weglopen etc, dat ziet ie allemaal niet meer. De eerste jaren liet m gewoon los, maar na een aantal incidenten ( zonder schade overigens ) was t voor mij klaar. Ik heb een aantal sessies met een gedragsdeskundige gehad, daar kwam uiteindelijk uit dat Wolf "op het randje zit".
Omdat ik geen schade aan mijn hond wil, en ook niet aan andere honden, toen besloten dat Wolf altijd aangelijnd blijft, en zoek ik zo wel hele grote kale akkers op waar hij los kan, waar ik goed overzicht heb als er iemand aankomt.
Aangelijnd passeren is verder geen probleem. Los met kleine hondjes en jonge honden ook niet.
Dat is het enige "jammere"aan Wolf, en stiekum ook wel jammer dat ik m pas vanaf zn 2e jaar had.
Nu met Mo-yi ben ik er bewust mee bezig om haar liefst zoveel mogelijk honden te laten ontmoeten. Ben me nu trouwens ook een stuk bewuster van dat ik eerder de tekenen kan zien en kan "corrigeren", voorkomen dat zn state of mind zover komt, dat weet ik nu en wist ik toen niet.
Verder vermijd ik niet, wel als ik dus met Wolf wandelen en er een hond los loopt, in het bos bv. Logisch dat honden daar los lopen.
Met Mo-yi vermijd ik niks. De afgelopen dagen als ik met zowel Wolf en Mo-yi wandel dan zorg ik wel dat ik zo min mogelijk honden tegenkom, want Mo-yi is loops en da's allemaal ff niet zo handig
Wat ik soms niet begrijp is dat mensen hun hond dus los hebben, dan laat ik Wolf zitten, dan roepen ze vaak; laat maar hoor, die van mij doet niks. Dan zeg ik; da's fijn, maar die van mij wel. Ik denk dat sommigen er niet altijd zo bij stilstaan. Ik zie nu ook die andere kant, als ik met Mo-yi wandel, wat een verademing dat is. Zij reageert heel sociaal en "leest"en begrijpt alle signalen van de andere hond.
Twee jaar terug was hier een mevrouw met een zwarte herder, ook een reu. Ze liet hem altijd los, maar hij luisterde niet, piestte overal tegenaan. ALS ze hem aangelijnd had konden we gewoon passeren, maar mevrouw had vaak geen lijn bij.. Alles wat bewoog daar vloog ie op af, katten heeft ie gebeten, de jacks van mn buurvrouw ( ik heb snachts met haar hondjes bij de d.a gezeten voor te laten hechten ), de koeien hierachter hadden krassen op hun zij..want ook daar vloog ie achteraan. En de boer riep; houdt m toch eens aangelijnd of ga t bos in! haar antwoord; "De lucht is van iedereen"
Ik kwam haar sávonds eens tegen, ik liet Wolf weer zitten en ze zei; ja..nou..deze doet niks hoor.. en liep door. Toen haar hond net gepasseerd was rende die achterop Wolf en ja hoor...knokken..ik stond ze uit elkaar te halen en mevrouw deed niks..zegt ze later; ja..dat doet ze dan zelf ofzo..ze zal t wel uitstralen ( dat was op mij bedoeld )
Ik ben niet bang aangelegd, maar vond t zo onterecht. Dat is de reden dat Wolf altijd aangelijnd is, om dit soort acties te voorkomen. Het is toch een kleine moeite even je hond aan te lijnen, te passeren en alles is oke. Maar door die vrouw liep ik ook niet meer lekker buiten..
Maar goed, die hond is weg.
Er zijn gewoon van die mensen..