Afgelopen week werd ze weer onrustiger en kon haar plekje in huis niet vinden. Vrijdag leek het helemaal mis te gaan en had ze zichzelf in de tuin verstopt. In overleg met de dierenarts nog een antibioticakuur gegeven waarvan ze zou moeten opknappen als het een infectie is. Totaal geen verbetering tijdens het weekend en van Zaterdag op Zondag bij haar op de bank geslapen. De hele nacht is ze wakker geweest omdat ze zichzelf gewoon niet was. Toen was het voor ons allemaal duidelijk, ze is op. En na 14 jaar heb je dan je rust verdient. Vandaag hebben we haar laten gaan. Het is goed zo, dat merkten we ook aan haar maar het blijft verschrikkelijk moeilijk
"Those who are dead are not dead, they're just living in our heads"
