Vragen over cursus "therapiehond"

[Messina]

Ik hoop dat dit in de goede categorie geplaatst is. Zo niet, mijn excuses

Over twee weken komt onze Sheltie pup na acht lange weken wachten eindelijk bij ons wonen. Hiep hiep hoera!

Uiteraard gaan wij bij het begin beginnen. Puppycursus, basiscursus en vervolgcursussen, ik heb er al helemaal zin in.

Maar er komt een moment dat we klaar zijn met alle gehoorzaamheidscursussen, en de hond en ik een cursus kunnen gaan doen waar ik al jaren van droom. Ik weet niet of er een naam is voor deze cursus en/of het uberhaupt bestaat, maar wat er dichtbij komt is therapiehond.

Laat ik even terug gaan naar lang, lang geleden
In 1987 wordt mijn broertje geboren. Een prachtig knulletje met blonde haartjes. Mijn broertje blijft huilen. Huilen, huilen en huilen. Mijn moeder voelt instinctief aan dat er iets mis is, maar de artsen kunnen niets vinden.
Als mijn broertje uiteindelijk niet gaat lopen, praten, etc, wordt ook de artsen duidelijk dat er iets mis is. Hij belandt op een speciale school, waar hij uiteindelijk toch opbloeit, en alles kan wat een "normaal" kind ook kan. Maar dan met een paar jaar achterstand.
Pas rond 1995 krijgt mijn broertje een definitieve diagnose. Hij heeft een autisme-achtige stoornis en gaat in een leefgroep wonen. Ook mijn ouders en ik (ik ben inmiddels 14) thuis krijgen inmiddels begeleiding en "les" over hoe ze met mijn broertje om moeten gaan. Een jaar later, in 1996, komt mijn broertje weer thuis. Het gaat duidelijk een stuk beter met hem, en omdat wij weten hoe met hem om te gaan, ook met ons.

Mijn ouders krijgen via een kinderdagverblijf voor 'speciale kinderen' (dat inmiddels helaas niet meer bestaat) het advies om mijn broertje 2 uur per week op pad te laten gaan met een therapeut. Dit had een speciale naam, maar geen idee meer. De man had een prachtige hond bij zich, een herder. Dit was een "therapiehond". Vier jaar lang heeft mijn broertje genoten van deze hond, die speciaal was opgeleid om om te gaan met gehandicapte kinderen.

Mijn broertje is inmiddels 2 meter lang, woont (begeleid) op zichzelf, en het gaat goed met hem. Hij heeft het nog met enige regelmaat over zijn "hondenbuddy".

En waarom nou dit verhaal? Omdat ik, met mijn hond, ook graag zoiets zou willen kunnen betekenen voor een gehandicapt of ziek kind.

De enige maar is; Ik wil de hond bij mij houden. Vijf dagen per week cursus; Geen probleem. De hond afstaan voor een cursus; Absoluut een probleem.

Weet iemand of er mogelijkheden zijn? Waar ik zou kunnen informeren, hoe het heet? Een beetje een wie/wat/waar dus

Extra info: Ik woon in Groningen-stad. Reizen is geen probleem. Onze pup zal vanaf kleins af aan al in contact komen met gehandicapte kinderen. Zowel een autist als een spastisch meisje in rolstoel. (Kinderen van vrienden van ons)

Hartelijk dank voor het lezen van mijn verhaal en eventuele antwoorden!

[-Gaby-]

Ik weet niet precies of dit is wat je bedoelt, maar in Groningen heb je het Honden-maatjes project. Ik denk dat als je daarop Googled je vast wel iets kunt vinden. Ik wilde dat ook wel doen, maar mijn eerste hond was er niet geschikt voor. Misschien in de toekomst, met mijn tweede hond. Veel succes in elk geval!

[~Suzanne~]

Buiten "therapiehond" zou ik zeker kijken naar een sport als behendigheid, flyball oid.
Ik vind dat een sheltie het beslist nodig heeft om een actieve sport met de baas te doen; dus echt buiten lange wandelingen en spel onderweg zeg maar.

Suzanne

[bouvierpoedel]

Kijk eens op zorgdier.nl .
Of neem contact op met Joop Mekke van Bulters/Mekke.nl
Je kuntt ook nog Briggitte v Gestel benaderen van begeleidingshond.nl.
Zij is diegeen die begeleidingshonden voor down en autistische kinderen hier naar NL heeft gehaald en opgezet.

[ramoon]

er staat deze maand een heel stuk in een van de hondenblaadjes over brigitte
van gestel en haar werk

[Messina]

Heel erg bedankt voor jullie reacties, hier kan ik zeker mee verder!

Ik ga volgende week eens wat belletjes plegen, ik zal jullie op de hoogte houden.

[Messina]

Buiten "therapiehond" zou ik zeker kijken naar een sport als behendigheid, flyball oid.
Ik vind dat een sheltie het beslist nodig heeft om een actieve sport met de baas te doen; dus echt buiten lange wandelingen en spel onderweg zeg maar.

Suzanne

Dat ligt maar net aan het aard van het beestje, natuurlijk Niet elke Sheltie heeft die enorme "working drive". Maar heeft hij het nodig zullen we het hem zeker niet ontzeggen!

Hij zal sowieso veel beweging krijgen, lekker naast de fiets, elke dag flink ravotten in het park, etc. We wonen op zo'n 5 a 10 minuutjes fietsen van het park af, heerlijk

Dus geen nood, dit hondje gaat alles krijgen wat hij nodig heeft en zijn hartje begeerd. En als hij daarnaast ook geschikt is (want dat is nu sowieso de vraag) voor iets wat ik heel leuk vind is dat mooi meegenomen

[~Suzanne~]

Yup, natuurlijk is het naar de individuele hond!
Onze sable is erg werklustig, onze blue ook, maar heel anders, minder fanatiek
Maar, algemeen vind ik shelties meer werkertjes dan bankhangertjes !
Er zijn echter genoeg mensen die "niets" doen met een sheltie, zelfs geen lange wandelingen en dat vind ik (algemeen gesproken) niet helemaal juist. Dus; ik waarschuw meestal even dat de gemiddelde sheltie heus beweging /sport / spel / geestelijke uitdaging nodig heeft.

Gelukkig heb je nog even voordat hij zover is dat hij therapiehond zou kunnen worden. Het is goed dat je je nu al orienteert! Want ik heb er ook ooit naar gekeken; de diverse organisaties vereisen verschillende "diploma's" of juist helemaal geen.
Zou jammer zijn als er GG -1 verlangd wordt en jij doet "gehoorzame huishond". Om maar een voorbeeld te geven.

Als je dus een organisatie vind om mee in zee te gaan kun je je cursussen en vervolgcurssen daarop aanpassen.

Ik haakte af bij "hond moet voor elk bezoek gewassen worden" en "verplicht jaarlijks geent".
Dat wassen okay, maar verplicht jaarlijks een cocktail erin jassen vind ik erg eh... niet wenselijk.

Ik neem aan dat jij weet van (mogelijk) mdr1-gen-defect bij shelties?
Wellicht geen slecht idee je nu ook al in entingen en schema's te verdiepen?

Mijn advies: ent niet meer dan strikt nodig; kennelhoest-enting vind ik niet nodig en doet soms meer kwaad dan goed. Laat, ALS je 'm die laat geven die enting liever niet met een andere tegelijk zetten. Laat Rabies achterwege tenzij de hond naar het buitenland MOET en ent dan zo laat mogelijk dat de hond zo oud mogelijk is en ook zeker niet tegelijk met de andere entingen.

Suzanne

ps.. er is ook een speciaal collie/sheltie-forum; had je dat al gevonden?

[Messina]

Ik snap je punt volledig! Ook ik vind dat een hond (en zeker een intelligente hond) uitdaging, beweging, etc, nodig heeft. Uiteraard zijn er honden die daar zelf (doorgaans) absoluut geen zin in hebben, zoals Engelse Bulldogs. Maar dat is dus niets voor mij, ik houd wel van een beetje actie!

Ik zal inderdaad informeren naar vereisten van verschillende organisaties. Ik heb het genoteerd op mijn "wat moet ik vragen en zeggen"lijstje

Beide ouders van de pup zijn MDR1 +/+. Geen problemen dus. Zelf ben ik tegen het fokken van honden met dergelijke "afwijkingen", al snap ik ook wel weer dat de lijnen mogelijk te erg uitgedund zouden worden als men honden die MDR1 +/- zijn zouden uitsluiten. Maar goed, dat is een andere (moeilijke) discussie, en ik wil niemand zijn/haar keuze(s) beoordelen of veroordelen.

Wat betreft kennelhoest; Toevallig is een hond uit onze indirecte omgeving hier laatst mee besmet. Het is een moeilijke keuze, die ik met onze dierenarts zal bespreken. Onze dierenarts is sowieso niet van het jaarlijks enten, en hij heeft ervaring met Shelties (een van zijn medewerkers heeft er zelf twee ), dus dat komt wel goed.

Het SC-forum heb ik zojuist door google gevonden, zal me binnenkort eens aanmelden!

[~Suzanne~]

Ik vind fokken met een afwijking ook een probleem maar mdr1-gen defect zie ik niet als zodanig.
Voor mij zal het bij een volgende hond dan ook geen rol spelen. Ik zou het wel willen weten, maar ik laat er zeker geen pup voor zitten!

Veel da's enten WEL jaarlijks de grote enting; ik heb gekozen voor het 3-jrs schema van nobivac / intervet. Kennelhoest enting laat ik NIET zetten; ook met enting kunnen de honden ziek worden...
en hoe minder entingen hoe beter!

Groetjes,
Suzanne

[bouvierpoedel]

Op zich is iedere hond al een afwijking op zich en een freak of nature.

[Messina]

Ik vind fokken met een afwijking ook een probleem maar mdr1-gen defect zie ik niet als zodanig.
Voor mij zal het bij een volgende hond dan ook geen rol spelen. Ik zou het wel willen weten, maar ik laat er zeker geen pup voor zitten!

Veel da's enten WEL jaarlijks de grote enting; ik heb gekozen voor het 3-jrs schema van nobivac / intervet. Kennelhoest enting laat ik NIET zetten; ook met enting kunnen de honden ziek worden...
en hoe minder entingen hoe beter!

Groetjes,
Suzanne

Het is ook absoluut persoonlijk. Het is inderdaad geen afwijking die onder de noemer ernstig valt. Ik zou de pup alsnog nemen als hij +/- zou zijn, alleen zou ik er dan niet mee fokken. Puur doordat ik dat gen niet verder zou willen verspreiden
Zo, das al een stuk beter verwoord

Ik zal me nog eens goed inlezen over entingsschema's en vooral kennelhoest!

Op zich is iedere hond al een afwijking op zich en een freak of nature.

[~Suzanne~]

Het is ook absoluut persoonlijk. Het is inderdaad geen afwijking die onder de noemer ernstig valt. Ik zou de pup alsnog nemen als hij +/- zou zijn, alleen zou ik er dan niet mee fokken. Puur doordat ik dat gen niet verder zou willen verspreiden
Zo, das al een stuk beter verwoord

Ik zal me nog eens goed inlezen over entingsschema's en vooral kennelhoest!

Oh, dan denken we er idd heel anders over, ik zou probleemloos fokken met een hond die mdr1-gen -/- is als "de rest" maar okay is. Dan vind ik het (ontbreken van) oogafwijkingen en het hebben van goede heupen, een fijn karakter, werklust, goede showuitslagen (ik bedoel niet noodzakelijkerwijs dat de hond een kampioen moet zijn!!!!) het vrij zijn van epileptie bij naaste familie echt vele malen belangrijker.
Ik zou het WEL willen weten als ik met het dier zou fokken maar "puur en alleen om mdr1-gen-defect" zou ik me niet laten leiden. Absoluut niet zelfs.

Al was het maar omdat het vinden van vrije honden waarbij AL het andere ook in orde is behoorlijk aan het tegenvallen is.

Kortom: ik zie mdr1-gen-defect als iets wat je liefst wel moet weten maar ik zie het nog niet bijna als een fok-uitsluiting.
Komt wellicht ook omdat ik al mijn shelties/collies als "lijder" beschouw en dientengevolge uiterst terughoudend ben met wormkuren, entingen, medicatie e.d.

Ik ent mede om die reden conform dat schema, ontworm niet meer als pup een maand of 3, 4 is (dus wel 1 of 2 keer nog als pup net bij ons is) ... en ik let goed op met teken/vlooienbehandelingen. Niet meer dan strikt nodig: het is toch gif wat je erin/erop doet.

Bovendien: preventief ontwormen bestaat niet je kunt niets doden wat er niet is. Vanuit het nest schijnt het nogal 's voor te komen dat wormen worden gevonden dus ik vind het dan "prima" om een heel jonge pup op 8 weken en op 15 weken 's te ontwormen ofzo en verder doe ik dat alleen als ik problemen vermoed en dan laat ik nog eerst de ontlasting testen. Laten we het zo zeggen: ik heb niet meer ontwormd sinds Tristan een pup was. Oh, nee, niet helemaal waar: toen we Guinnie uit het asiel hebben gehaald heb ik voor haar een wormtabletje gehaald; dat leek me verstandig gezien de omstandigheden.

Suzanne

[abmiS]

Zo jammer dat topics vaak onafgesloten blijven whaha ik zie zoveel dingen voorbij komen waarbij ik super benieuwd ben naar het verloop ! Maar goed helaas zijn bijna al die mensen Wss al gevlogen ...

Iemand hier nog enige actuele info aan toe te voegen ?
Interessante artikelen, onderzoeken of dergelijke

[hakunamatata]

Wat zou je willen weten? Want het is echt een hele brede tak van sport nog om het zo maar te noemen. Alleen al voor honden zijn er tal van manieren om ze in te zetten in de zorg. Er zijn ook steeds meer organisaties/mensen die cursussen opzetten en mensen begeleiden om hun hond te kunnen inzetten. Maar het is geen beschermd iets, dus iedereen kan wel zeggen dat die een therapiehond heeft of kan opleiden. Dat geldt overigens over de hele zorgdier-tak.

[abmiS]

Wat zou je willen weten? Want het is echt een hele brede tak van sport nog om het zo maar te noemen. Alleen al voor honden zijn er tal van manieren om ze in te zetten in de zorg. Er zijn ook steeds meer organisaties/mensen die cursussen opzetten en mensen begeleiden om hun hond te kunnen inzetten. Maar het is geen beschermd iets, dus iedereen kan wel zeggen dat die een therapiehond heeft of kan opleiden. Dat geldt overigens over de hele zorgdier-tak.

Het is niet specifiek ergens voor hoor, ik vind het gewoon machtig interessant.
Plus dat ik wel erg benieuwd was hoe het nu verder was verlopen voor TS.. maar ik vrees dat ik daar niet achter zal komen hihi.
Er is dus ook niet echt precies iets waarvan ik denk goh dat wil ik nu persé weten, maar ik ben wel benieuwd alles hieromtrent.



Heb al eens wat informatie opgezocht in het verleden naar een aantal van bovengenoemde instanties/personen zoals oa bulters en mekke.
Super dat dit soort dingen bestaan, alleen zo jammer dat het zo lastig gemaakt moet worden.
(om in aanmerking te komen samen zo'n training te volgen etc etc)


Ik vraag me vooral af wat een therapie hond zou kunnen betekenen voor iemand met autisme of andere problemen uit het autisme spectrum stoornissen waar hij/zij eventueel mee te kampen heeft.

Dit soort dingen zijn toch vaak hoofdzaken, dus ik kan niet helemaal goed 1+1 linken hoe dat dan werkt of vorm krijgt ?
Ik snap, kalmeren in panieksituaties etc etc, maar veelal gaat het ook over hoofdzaken en communicatie waar deze mensen last van ondervinden ?

ik hoop dat ik geen rare dingen roep ...

En verder, nu we toch in het kader van therapie honden etc etc praten,,
Wie weet bestaat het allang hoor * gaat zo meteen eens googelen*
Maar,,, een ouderen "hulphond" trainings programma, zoiets lijkt me een enorme uitkomst voor zoveel ouderen die nu al wel een fikkie hebben of willen.

[Fotogravinnetje]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

[wolvster]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit geldt in grote lijnen ook voor mij (autist) en Murdock. Het spiegelen is echter niet het geval, daarvoor is hij denk ik te zelfstandig in zijn doen en laten. Murdock heeft (overduidelijk ) geen opleiding gevolgd tot hulphond, maar zijn aanwezigheid helpt mijn structuur, maakt dat ik buiten kom en helpt communiceren met mensen.

[Tamara/Bayko]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit had ik geschreven kunnen hebben, alleen dan met een andere naam dan die van Elco. Ik ben trouwens geen autist, alhoewel ik me de laatste jaren steeds vaker afvraag of een dergelijke diagnose er toch niet uit zou komen rollen als ik me liet testen

[abmiS]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Oh kijk zo krijg ik er meteen beeld en idee bij ! dat klinkt heel positief en inderdaad erg helpend. ( ik heb zelf momenteel de diagnose ASS, maar dat is nog niet met zekerheid te zeggen)

Ik merk zelf wel dat ik enorm goed reageer op mn hond maar ik denk dat we hier samen wel aan zouden kunnen werken, bij bijv een goede trainer die er wat ervaring mee heeft.
Zelf zou ik namelijk niet weten wat de hond zou moeten aanleren, of hoe.

En inderdaad, nouja de energie zou ik er wel voor over hebben maar de kosten zijn schrikbarend hoog ! en om in aanmerking te komen via officiele wegen etc etc ben je eeuwen en heel veel geduld verder las ik al.

Ik had ook een heel interessant blog gelezen over een meisje met borderline en andere problemen die ook erg veel baat had bij haar hulphond( die overigens wel bij bulters en mekke was opgeleid geloof ik '

[abmiS]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit geldt in grote lijnen ook voor mij (autist) en Murdock. Het spiegelen is echter niet het geval, daarvoor is hij denk ik te zelfstandig in zijn doen en laten. Murdock heeft (overduidelijk ) geen opleiding gevolgd tot hulphond, maar zijn aanwezigheid helpt mijn structuur, maakt dat ik buiten kom en helpt communiceren met mensen.

Dat communiceren en de aanwezigheid helpt in structuur is inderdaad wel herkenbaar !
Zou je er dan niets voor voelen om gewoon losjes wat te trainen op dat gebied ? niets met druk maar gewoon net zoals een anders bijvoorbeeld gehoorzaamheid of agility doet ?

[abmiS]

Fotogravinnetje,

wat moet ik me voorstelln bij spiegelen ? Hij bootst jou houding/ energie spanning etc na zodat jij je er eerder van bewust bent ? of geeft hij je een teken
haha sorry ik ben een beetje onwetend

[Fotogravinnetje]

Het verschilt per hond hoe die reageert op je energie. Elco wordt duidelijk ongezeglijker als bij mij de stresslevels omhoog gaan. Onrustiger. En zodra ik me bewust ontspan, wordt hij weer z'n normale vrolijke zelf.

Een keer echt heel sterk gehad. Ik weet niet meer waarom ik zo opgefokt raakte, maar Elco liep te springen en te trekken op straat. En ik werd me daar goed bewust van tijdens het oversteken van een vrij drukke weg. Dus aan de overkant ben ik stil gaan staan, schouders recht getrokken, diep adem gehaald. Toen konden we weer verder. Elco liep bijzonder voorbeeldig naast me verder. Ik heb hem dus op geen enkele manier gecorrigeerd op dat moment, puur mezelf weer terug naar balans gebracht.
Je hebt er overigens alleen iets aan als je hond je spiegelt als je in staat bent om heel goed op jezelf te reflecteren. Oftewel als je door het gedrag van de hond er bewust van wordt dat je iets aan jezelf moet doen en er dan ook op dat moment achter kunt komen wat je aan jezelf kunt doen. Soms is de oorzaak niet weg te halen (bijvoorbeeld toen ik op het punt stond naar de VS te gaan: die reisstress vooraf kon ik op een gegeven moment echt niet meer wegkrijgen) en dan is het zaak om ook niet te veel van je hond te verwachten, maar even wat afstand te nemen. Wel heeft het me geleerd hoeveel invloed een voorgenomen reis (kort of lang) heeft op mij en daarmee ook dat het logisch is dat ik extra vermoeid raak al voordat ik op weg ga. Het accepteren van die extra vermoeidheid scheelt ook weer wat

[wolvster]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit geldt in grote lijnen ook voor mij (autist) en Murdock. Het spiegelen is echter niet het geval, daarvoor is hij denk ik te zelfstandig in zijn doen en laten. Murdock heeft (overduidelijk ) geen opleiding gevolgd tot hulphond, maar zijn aanwezigheid helpt mijn structuur, maakt dat ik buiten kom en helpt communiceren met mensen.

Dat communiceren en de aanwezigheid helpt in structuur is inderdaad wel herkenbaar !
Zou je er dan niets voor voelen om gewoon losjes wat te trainen op dat gebied ? niets met druk maar gewoon net zoals een anders bijvoorbeeld gehoorzaamheid of agility doet ?

Dat zou ik wel willen doen, maar ik zou niet weten waar te beginnen. Je hond opleiden tot Hulp of therapie hond is ook best prijzig. het is iets wat ik wel wil uitzoeken eigenlijk.

[Tamara/Bayko]

Het verschilt per hond hoe die reageert op je energie. Elco wordt duidelijk ongezeglijker als bij mij de stresslevels omhoog gaan. Onrustiger. En zodra ik me bewust ontspan, wordt hij weer z'n normale vrolijke zelf.

Een keer echt heel sterk gehad. Ik weet niet meer waarom ik zo opgefokt raakte, maar Elco liep te springen en te trekken op straat. En ik werd me daar goed bewust van tijdens het oversteken van een vrij drukke weg. Dus aan de overkant ben ik stil gaan staan, schouders recht getrokken, diep adem gehaald. Toen konden we weer verder. Elco liep bijzonder voorbeeldig naast me verder. Ik heb hem dus op geen enkele manier gecorrigeerd op dat moment, puur mezelf weer terug naar balans gebracht.
Je hebt er overigens alleen iets aan als je hond je spiegelt als je in staat bent om heel goed op jezelf te reflecteren. Oftewel als je door het gedrag van de hond er bewust van wordt dat je iets aan jezelf moet doen en er dan ook op dat moment achter kunt komen wat je aan jezelf kunt doen. Soms is de oorzaak niet weg te halen (bijvoorbeeld toen ik op het punt stond naar de VS te gaan: die reisstress vooraf kon ik op een gegeven moment echt niet meer wegkrijgen) en dan is het zaak om ook niet te veel van je hond te verwachten, maar even wat afstand te nemen. Wel heeft het me geleerd hoeveel invloed een voorgenomen reis (kort of lang) heeft op mij en daarmee ook dat het logisch is dat ik extra vermoeid raak al voordat ik op weg ga. Het accepteren van die extra vermoeidheid scheelt ook weer wat

Heel herkenbaar weer. Bayko had dit nog veel sterker dan Cyntha. Hij kon vooral de eerste jaren soms best moeilijk onder controle te houden zijn, maar dat kwam eigenlijk altijd voort uit mijn gemoedstoestand/spanning/stress van het moment. Dankzij Bayko heb ik veel meer inzicht in mezelf gekregen. Hij heeft me ontzettend veel geleerd over hoe ik zo goed mogelijk met m'n valkuilen om kan gaan. Na Bayko's overlijden heeft Cyntha dat stokje van hem overgenomen. Ook zij spiegelt, hoewel op een iets andere manier dan Bayko.


Nu ik dit typ kan ik letterlijk wel weer janken bij de gedachte dat Cyntha er binnen enkele jaren niet meer zal zijn en ik misschien hondloos verder moet.

[bouvierpoedel]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit geldt in grote lijnen ook voor mij (autist) en Murdock. Het spiegelen is echter niet het geval, daarvoor is hij denk ik te zelfstandig in zijn doen en laten. Murdock heeft (overduidelijk ) geen opleiding gevolgd tot hulphond, maar zijn aanwezigheid helpt mijn structuur, maakt dat ik buiten kom en helpt communiceren met mensen.

Geloof dat je daar het juiste eruit pakt .
Heb een aantal begeleidingshonden geleverd en was in het begin ook enthousiast en sloeg het hoger aan als dat het was.
Mooi hoor maar heb ook wel wat fout zien gaan bij autisten omdat er veel teveel verwacht werd van die oh zo hemelse oplossing in de vorm van een speciaal opgeleide begeleidinghond voor autisme.

[abmiS]

Het verschilt per hond hoe die reageert op je energie. Elco wordt duidelijk ongezeglijker als bij mij de stresslevels omhoog gaan. Onrustiger. En zodra ik me bewust ontspan, wordt hij weer z'n normale vrolijke zelf.

Een keer echt heel sterk gehad. Ik weet niet meer waarom ik zo opgefokt raakte, maar Elco liep te springen en te trekken op straat. En ik werd me daar goed bewust van tijdens het oversteken van een vrij drukke weg. Dus aan de overkant ben ik stil gaan staan, schouders recht getrokken, diep adem gehaald. Toen konden we weer verder. Elco liep bijzonder voorbeeldig naast me verder. Ik heb hem dus op geen enkele manier gecorrigeerd op dat moment, puur mezelf weer terug naar balans gebracht.
Je hebt er overigens alleen iets aan als je hond je spiegelt als je in staat bent om heel goed op jezelf te reflecteren. Oftewel als je door het gedrag van de hond er bewust van wordt dat je iets aan jezelf moet doen en er dan ook op dat moment achter kunt komen wat je aan jezelf kunt doen. Soms is de oorzaak niet weg te halen (bijvoorbeeld toen ik op het punt stond naar de VS te gaan: die reisstress vooraf kon ik op een gegeven moment echt niet meer wegkrijgen) en dan is het zaak om ook niet te veel van je hond te verwachten, maar even wat afstand te nemen. Wel heeft het me geleerd hoeveel invloed een voorgenomen reis (kort of lang) heeft op mij en daarmee ook dat het logisch is dat ik extra vermoeid raak al voordat ik op weg ga. Het accepteren van die extra vermoeidheid scheelt ook weer wat

Interessant zég !
Ik denk dat dyango dit onbewust ookal veel doet maar wellicht is het een en ander met training nog te versterken is nooit mis.

Ah ja logisch ook wel, ik denk dat ik vaak nog te heftig ben om daar profijt van te hebben, maar ga er vanuit dat naarmate ik zelf ook vorder in therapie dat alleen maar beter word.
En inderdaad, het accepteren dat iets moeizaam gaat of niet gaat of anders gaat helpt wel

[abmiS]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit geldt in grote lijnen ook voor mij (autist) en Murdock. Het spiegelen is echter niet het geval, daarvoor is hij denk ik te zelfstandig in zijn doen en laten. Murdock heeft (overduidelijk ) geen opleiding gevolgd tot hulphond, maar zijn aanwezigheid helpt mijn structuur, maakt dat ik buiten kom en helpt communiceren met mensen.

Dat communiceren en de aanwezigheid helpt in structuur is inderdaad wel herkenbaar !
Zou je er dan niets voor voelen om gewoon losjes wat te trainen op dat gebied ? niets met druk maar gewoon net zoals een anders bijvoorbeeld gehoorzaamheid of agility doet ?

Dat zou ik wel willen doen, maar ik zou niet weten waar te beginnen. Je hond opleiden tot Hulp of therapie hond is ook best prijzig. het is iets wat ik wel wil uitzoeken eigenlijk.

Same here

Het officiele hulphond programma of naamplaatje, ja dat is inderdaad niet te doen.
Maar ik kan me maar zo voorstellen dat als je een trainer opzoekt die je zelf hoog in het vaandel hebt staan, je samen ook wel het een en ander kan bereiken en een soort van programma kunt samen stellen, eventueel met hulp van instanties die wel de ervaring al hebben. Die zijn vast wel behulpzaam, want vinden het geloof ik zelf ook erg naar dat het zo beperkt beschikbaar is .

[bouvierpoedel]

Voor mezelf sprekend: Elco helpt mij, autist, o.a. door structuur te geven zonder het dwingende van afspraken en zonder de vrijblijvendheid van een 'flexibele planning'. Verder is het dankzij zijn aanwezigheid dat ik in groepen zelden zelf iemand hoef aan te spreken, en als het gesprek dan vooral om de hond draait, vindt niemand dat raar (ik kan dus fiepen zonder dat anderen zich daar te veel aan ergeren, dus houd ik zo'n dag beter vol). Verder is hij mijn focus-punt in de drukte, waardoor ik me iets beter kan afsluiten van alle prikkels om me heen, zonder dat ik aan een bepaalde persoon hang (wat meestal toch wel als belastend ervaren wordt). En last but not least spiegelt Elco mij enorm, waardoor ik me sneller bewust word van opbouwende spanning in m'n lijf en er dus eerder wat aan kan doen. Hij helpt dus m'n grenzen beter aan te voelen en te bewaken.
Voor dit alles heeft Elco geen enkele speciale opleiding hoeven volgen, aangezien elke mensgerichte, goed gesocialiseerde hond dit in feite kan bieden. Het enige is dat hij dus lang niet overal mee naar binnen mag, hoewel hij me daar wel zou kunnen helpen. Ik vind het alleen de kosten en energie om hem officieel hulphond te maken niet waard voor die enkele keer dat ik er echt sterk behoefte aan heb

Dit geldt in grote lijnen ook voor mij (autist) en Murdock. Het spiegelen is echter niet het geval, daarvoor is hij denk ik te zelfstandig in zijn doen en laten. Murdock heeft (overduidelijk ) geen opleiding gevolgd tot hulphond, maar zijn aanwezigheid helpt mijn structuur, maakt dat ik buiten kom en helpt communiceren met mensen.

Dat communiceren en de aanwezigheid helpt in structuur is inderdaad wel herkenbaar !
Zou je er dan niets voor voelen om gewoon losjes wat te trainen op dat gebied ? niets met druk maar gewoon net zoals een anders bijvoorbeeld gehoorzaamheid of agility doet ?

Dat zou ik wel willen doen, maar ik zou niet weten waar te beginnen. Je hond opleiden tot Hulp of therapie hond is ook best prijzig. het is iets wat ik wel wil uitzoeken eigenlijk.

Waarom zou je dat willen .? Je hond is nu toch ook gewoon de hond voor jou.? Leuk hoor die paar kunstjes maar je bent volwassen en niet alleen maar die autist dus waarom je hond die lekker gaat tot jouw autistenhondje maken.?

[abmiS]

Pik dit er even uit

Nu ik dit typ kan ik letterlijk wel weer janken bij de gedachte dat Cyntha er binnen enkele jaren niet meer zal zijn en ik misschien hondloos verder moet.

omg echt ?
Dat heb ik dus ook... elke dag.... en als ik mezelf er niet voor afsluit dan pfff overspoeld het me .
Hoezo je bent een klein kind