blacky schreef:elke autist is niet het zelfde blijkt wel. Wij hebben een nu 19 jarig neefje die iets in het autistisch spectrum heeft. (sorry weet niet welke) Hij is onhandelbaar en bij tijd en weile erg agressief. Nu was de grote wens van mijn zwager al heel lang een hond en toen zijn zoon 18 werd is er besloten om toch voor een hond te gaan kijken.
Tot grote verbazing van iedereen heeft zijn zoon eigenlijk niets met de hond. Maar brengt hij wel rust in het huishouden. Komt hij helemaal dol in zijn hoofd thuis omdat er opschool iets anders is gegaan als anders. reageerde hij zich meestal direct af op een van de gezins leden. (en niet alleen met woorden)
Nu is het eerste wat hij vraagt als hij binnen komt "waar is de hond?" om even naar hem te kijken een aai te geven. Of de hond vangt hem al op bij de deur. En hoe gek ook onmiddelijk is hij rustiger. Hij zal de hond nooit pijn doen, maar ook niet spontaan knuffelen. Blijkbaar is de aanwezigheid van de hond genoeg voor hem.
Wat ontzettend fijn voor ze zeg
Van zo'n effect kan ik alleen maar dromen! Als er de eerste dag niet wordt gekotst van angst ben ik al tevreden 
)
Maar een "speciale hond" is geen meer waarde. Ik zie het praktische daar ook niet van in. Ik denk dat bij gedragsmoeilijke kinderen het eerder een belasting is voor een hond en zou ik hem ook niet aanschaffen.
