Wel of geen volgende hond (meer).

[ArCee]

Beste mede forummers.

Door het weg vallen van mijn King, vorige week, is er een soort denken en praten ontstaan tussen mijn vrouw en mij, want feitelijk staan we een beetje tegenover elkaar, qua gevoel. Het punt is dit:
Mijn vrouw heeft zoiets, als Hayleigh er zometeen ook niet meer is, dan hoeft zij eigenlijk geen hond meer. Ze kan er zeer slecht tegen om mij zo verdrietig te zien, en vanuit haar eigen gevoel is zij eigenlijk meer een katten mens als een honden mens. Natuurlijk geeft ze om onze honden, zeker om King die we samen hadden uitgezocht, en het mag de honden zeker aan niets ontbreken, maar ze heeft liever 10 katten in plaats van een volgende hond. Ook vind ze dat honden er een grote smeerboel van maken in huis, maar dat ben ik dan weer met haar oneens, ik heb de afgelopen jaren meer kots en haarballen opgeruimd als iets vergelijkbaars van de honden. Helaas draai ik daar altijd voor op om op te ruimen, omdat ze er zo een plak naast legt als ze het ziet maar het gaat haar denkelijk om de plukken haar, en de troepjes die mee naar binnen nemen uit het bos plus voetstappen op de vloer als ze met nat weer naar binnen komen, alhoewel de katten ook mooie sporentrekkers zijn
Daarbij kom ik meer kattenbakgrit tegen als plukken haar, maar het is maar waar je op let denk ik? De kattenharen op de bank vind ik erger als een pluk haar op de grond, daar zit ik niet op tenminste katten slapen wel op de bank, voor de honden is de bank een NO GO!!

Voor mij liggen de zaken heel anders, ik KAN eigenlijk niet zonder hond als maatje. Al zolang mijn herinneringen mij terug voeren heb ik, hebben we thuis, honden gehad. Het zit er met de paplepel ingegoten. Honden zitten in mijn bloed, honden zijn een deel van mij. Zonder hond ben ik niet compleet. Ik merk het al aan het weg vallen van King, ondanks dat Hayleigh er nog is, is er toch een grote leegte ontstaan. Dat zal vele malen erger worden als zij er straks ook niet meer zal zijn vrees ik.
Dan zit ik hier dus op de bank, me te vervelen, uit mijn ritme, met het gevoel dat ik niet compleet ben. Geen zorg meer voor een hond, niet meer lekker lopen, geen maatje meer om alles mee te delen, geen blije begroeting meer zoals alleen je hond dat kan, noem het maar op.
Daar komt nog eens bij, ik woon in Heerhugowaard, maar werk 60 km verderop op Schiphol. Door mijn werk als beveiliger werk ik dus meer avond en nachtdiensten als dagdiensten. Juist vanwege de honden ging ik altijd met een rustig gevoel naar mijn werk. Ik wist dat mijn vrouw alleen in bed lag, maar beschermt werd door de honden. Nu geeft zij zelf aan dat ze absoluut niet bang is om alleen thuis te zijn, maar dat veranderd niets aan mijn gevoel. Mocht er iets zijn, dan duurt het zeker 20 minuten tot een half uur voor ik thuis ben (kan best snel rijden) maar in bepaalde gevallen is dat gewoon te lang.
Vorige week is er nog ingebroken in ons blok, en afgelopen week iemand thuis overvallen. Het komt steeds dichterbij, en mensen worden steeds brutaler en aggresiever lijkt wel. Ze rammen je in elkaar om bijna niets, een paar euro slechts? Ik ben er zelf niety bang voor, anders zou ik dit werk niet doen, ik sta mijn mannetje wel na jaren krachtsport en vechtsport, maar ik vrees wel voor mijn vrouw die mij alles waard is.
ALS ik geen hond meer thuis zou hebben, en ik ben niet anders gewend om honden te hebben die daarwerkelijk waken en ingrijpen indien absoluut nodig, dan ga ik dus hele lange avond en nachtdiensten tegemoed met best wel veel zorgen, zenuwen en angst. Misschien ga ik wel zover en vraag ik zelfs om een andere plek zodat ik alleen nog maar overdag werk. Dat kost me veel inkomen ook.

Ik zou niet weten wat ik met mijzelf aan moet als ik geen hond meer zou hebben. iedereen die mij kent, tot de dierenarts aan toe zegt ook, jij en geen hond? Dat bestaat niet, en zo voel ik het zelf ook.
Dat word dus nog een hele discussie, maar ik wil haar ook niet iets opdringen wat ze absoluut niet wil, maar ik wil dus ook, misschien egoistisch denken, ook mezelf niet iets ontzeggen waar ik niet van buiten kan. Dat word dus nog spannend.
Nu is het niet zo dat zij het absoluut niet wil, maar wel zoiets als, van mij hoeft het niet zo nodig meer. Ze gunt het mij dan weer wel, maar als er er weer een hond komt wil ik er wel een goed gevoel over hebben. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik haar iets opgedrongen heb.

Punt 2, als jullie hond komt ter overlijden, zouden jullie weer voor het zelfde type hond/ras kiezen als je nu hebt?
Ik vraag dat omdat ik vrees dat je dan de honden ten alle tijden gaat vergelijken met de hond die is weg gevallen, is dat eerlijk?
Ik zelf zou voor een hele andere hond gaan denk ik, ondanks dat ik een ontzettende Rottweiler liefhebber ben. Ik vrees alleen dat ik het nooit meer zo tref als met Hayleigh & ik ben bang dat ik elke volgende met haar ga vergelijken.
Zoals king is er uberhaupt geen 2e te vinden, ik weet niet eens welke rassen dat exact in zaten. Ja, Sennehond, Akita en Border maar wellicht nog meer, maar qua karakter is hij met niets te vergelijken.
Nu heb ik zeer veel interesse in berghonden/kuddeverdedigers, juist vanwege hun onafhankelijke karakter en beschermende karaktertrekken. Ze staan niet de hele dag om je heen te draaien voor aandacht, maar een knuffel vinden ze heerlijk.
Dat zou dus mijn keuze zijn, maar dan moet ik eerst nog een slag zien te winnen

2 vragen dus na een lang verhaal:
1: kan er weer een hond komen als 1 van de 2 partijen eigenlijk een beetje over gehaald moet worden?
2: wat zou jouw volgende hond zijn, en om welke reden?

[sabje84]

Ik weet nog dat mijn ouders dat zeiden toen ze geen hond meer hadden en net hun 3 jarige husky hadden laten inslapen.

"wij hoeven geen hond meer"

2 maanden later mistte ze het toch wel heel erg.
Dat ze vanuit de camping waar we stonden tijdens de vakantie op zoek zijn gegaan naar een hond en zich weer een husky hebben gekocht.

Ik zou gewoon eens afwachten totdat het werkelijk zo zou zijn(wat hopelijk voor jullie nog lang mag duren)

[Miranda]

1: kan er weer een hond komen als 1 van de 2 partijen eigenlijk een beetje over gehaald moet worden?

Je zegt dat ze het jou wel gunt, niet echt tégen is, maar dat het van haar zélf niet zo nodig hoeft.
Ik lees dat als 'als jij er niet zou zijn in haar leven zou ze uit zichzelf geen hond kopen, maar ze is nu eenmaal met jou getrouwd dus dan sluit je compromisen.'.
Mijn lief is ook meer een kattenmens, maar hij is wel helemaal dol op Skadi.
Zonder mij was er geen hond in zijn leven geweest, nu wel.

Het is hetzelfde als ik die regelmatig belangstelling toon voor shogitournooien.
Niet mijn ding, maar als mijn lief meedoet aan het NK, dan toon ik belangstelling.
Ga soms zelfs mee, waarop al die superintroverte japans schakende mannen zenuwachtig worden van mijn aanwezigheid

2: wat zou jouw volgende hond zijn, en om welke reden?

Een herder. Ik houd van herders.
Mijn dierenarts dacht dat ik alleen van mechelaars hield, en die vroeg toen hij me met deze witte zag of ik van mijn geloof was gevallen

Het vergelijken zie ik niet zo. Ja, er zijn basisovereenkomsten, maar er zijn meer individuele verschillen in uiterlijk en karakter.
Ik zeg wel eens tegen mijn lief "Goh, dat pakte Dante net zo aan" of "Heh, dat kon Dante echt niet zo goed als Skadi". Ik zie dat niet echt als vergelijken.
Ja, natuurlijk is het wel vergelijken, maar niet in de zin welke hond nou béter is. De één is hier heel goed in, de ander is daar heel goed in, en ik houd en hield van allemaal met heel mijn hart.

[Ragyo]

zolang je er samen over praat en uiteindelijk samen de keuze maakt, dring je niet echt iets op toch? als jij ongelukkig wordt zonder hond en zij vindt het niet echt erg als er 1 komt, zal het vast wel lukken. ze zal je toch ook niet ongelukkig willen zien al heeft hoeft het van haar niet zo nodig.
maar als ik aan berghonden denk, denk ik ook meteen aan heel veel haar en zand wat daarin meekomt, misschien is een ander ras 'schoner', om je vrouw tegemoet te komen? mijn heel kort- en gladharige hondje bijv daar komt amper haar af, stukken minder dan van een kat in ieder geval. en van modder houdt ie niet, dus zand neem ie ook niet mee naar binnen. de herder die ik had sprong graag in modderpoelen, daar werd het huis een stuk smeriger van en hij kwijlde ook op kussens enzo. niet dat het mij uitmaakt maar als dat 1 van de argumenten tegen een hond is, misschien wel iets om naar te kijken.

[Pemba]

Zo te horen is je vrouw niet echt tegen een hond, dus kies samen een ras uit dat goed bij jullie past.
En wat betreft vergelijken, ik heb altijd honden van hetzelfde ras en ze zijn allemaal anders

[Pemba]

Zo te horen is je vrouw niet echt tegen een hond, dus kies samen een ras uit dat goed bij jullie past.
En wat betreft vergelijken, ik heb altijd honden van hetzelfde ras en ze zijn allemaal anders

Ja, maar wat als de vrouw haar zinnen heeft gezet op een wawa?
Die zie ik haar nog niet beschermen als manlief ronddart op Schiphol, en ik zie Arcee er op één of andere manier ook niet zo mee lopen.
Hier zijn alle honden(rassen) 95% MIJN keus omdat ik honden wil en ze ook verzorg. Er waren wel een paar rassen die mijn aanstaande ex écht niet wilde, maar goed, die hoefde ik ook niet

Ik bedoelde natuurlijk wel samen kiezen uit grote rassen

[lets have fun]

1: kan er weer een hond komen als 1 van de 2 partijen eigenlijk een beetje over gehaald moet worden?
2: wat zou jouw volgende hond zijn, en om welke reden?

1) Je zult compromissen moeten sluiten. Nana haar idee vind ik daarom een goede. Berghonden kunnen prima buiten leven. Misschien heeft je vrouw dan minder bezwaren? Wat ook nog kan is de hond overdag en 'snachts buiten houden en 'savonds binnen voor de gezelligheid.

2) Onze tweede hond wordt een wat kleiner ras. Dat is het compromis dat ik heb moeten sluiten. Mijn partner vindt namelijk 2 grote honden in huis teveel. Het zullen dus altijd 1 grote en 1 kleine zijn, of 2 kleine.

[Daisy@]

Leon weet dat zolang ik een hond wil die er ook komt Zolang de situatie het toelaat hé. (niet dat we oud en met een rollator 4 honden uit moeten gaan laten)
Maar het hoort gewoon bij me, wil ook niet zonder.
Gelukkig vind hij het ook fantastisch en zie ik hem ook nog niet zo snel zonder hond

[alma.m]

Toen we Caya onze landseer vorig jaar op 1 mei moesten laten inslapen wegens botkanker kwam er een hele akelige lege plek in huis. Van de 6 katten die we hadden, waren er nog maar 2 over, de andere 4 waren ook van ouderdom of wegens iets ongeneselijks op respectabele leeftijd gestorven.

Ik heb toen de fokker via wie we Caya hadden een week later ingelicht toen ik weer een beetje normaal er over kon praten.Hij vertelde toen, dat een reu van hem een teef in Duitsland had gedekt en dat er pups waren geboren.Weer een week daarna kregen we de site doorgestuurd en hoewel het niet de bedoeling was, zijn we toch weer over stag gegaan.
Het was voor ons een mooie kans op een goede Landseer.


We stonden er wel allebei achter en het was ook geen vraag, of het weer een Landseer zou worden.Wel moet ik eerlijk zeggen, dat ik vind dat ik heel wat meer rommel heb van Noah met zijn gekwijl en natte poten en waterbeekjes , dan van de katten. Maar dat is voor ons geen punt, al zeggen we wel eens als hij te bont heeft gemaakt, dat we hem terug sturen.

Ook heb ik de eerste maanden een schuldgevoel gehad tegenover Caya, maar dat gevoel is nu gelukkig weg. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.
Noah is ook een heel andere hond dan Caya was, ook qua karakter.

Ik hoop dat jullie er samen uit komen.

[Gollum]

Uit jouw bericht spreekt oveel liefde voor honden, als ik jouw vrouw was had je er zo weer één uit mogen zoeken. Maar goed, ik ben dan zelf ook een groot liefhebber

Ik denk dat het situatie afhankelijk is of er weer een hond kan komen al één van beide partners overgehaald moet worden. Ik zou alle voor- en tegens goed tegen elkaar afwegen. Ikzelf denk dat ik ook heel graag gelijk weer een andere hond wil als Gol er niet meer is. Misschien komt er wel één bij nog voordat ze overleden is.

Wat voor een ras mijn volgende hond word maakt me inmiddels niet meer zoveel uit. Ik heb zoveel verschillende leuke honden ontmoet, ik denk dat ik gewoon op persoonlijkheid val ipv een ras. Als ze maar niet te klein zijn, ik ben nogal lomp en ben bang dat ik een heel klein hondje om zeep zal helpen als ik erover struikel of op ga staan
Ik denk dat je altijd wel wat gaat vergelijken, maar je hoeft daarom niet persé minder van een hond te houden. Zoals Gollum gaat er ook geen tweede zijn, ik heb het ontzettend getroffen met haar als eerste hond. Ik heb ontzettend veel van haar geleerd en blijkbaar zij ook van mij, een volgende hond zal altijd anders zijn. Maar dat geeft niet denk ik, tussen de buurhonden zitten ook een paar favorietjes en ze lijken qua uiterlijk en karakter echt niet altijd op Gollum. Al merk ik dat ik een zwak heb voor wat onzekere bange honden, vooral als ik zie dat ik wat met ze bereik en dat ze opbloeien. Maar de buurvrouw heeft ook een klein keffend spinnekopje waar ik gek op ben, normaal heb ik daar echt niks mee maar deze heeft iets. Dus qua ras of karakter laat ik de keuze gewoon lekker open, ik zie wel wat er op mijn pad komt.

Succes met jullie keuzes!

[gonnie]

mijn mijn man wilde absoluut geen honden en nu is hij er stapelgek op eigenlijk een beetje te gek want hij verwend ze tot en met.

Maar ik ga wel afbouwen als er een komt te overlijden neem ik er geen nieuwe bij.
Vind als ik een dagje ouder wordt twee honden toch wel genoeg.
Ik zou als ik ooit voor een ander ras graag een Peruaanse Naakthond of Deerhound willen hebben, maar mijn man wil toch graag weer een Duitse Pinscher, kan natuurlijk een Duitse Pinscher en een Peruaanse Naakthond of een Deerhound nemen.

[Emma]

nou als jij (TS) de hele dag op schiphol zit, zal jou vrouw de hond uit moeten laten denk ik?
dan snap ik wel dat zij niet zit te wachten op een grote, sterke hond. eigenlijk. . of heeft zij ook liever een grote hond dan een kleinere?

ik denk dat je tegen die tijd gewoon eens met een hondenencyclopedie naast je vrouw moet schuiven en kijken welk hondenras zij nou eigenlijk leuk vindt. want ik denk zo dat de verzorging voor een groot deel voor haar rekening komt?

wij merken ook met een grote en een kleine hond, dat de groterd gewoon meer hond is. dus meer haren op de grond, pootafdrukken, water slobberen etc. met een kleinere hond is dat toch stukken minder. en met een kleiner hond bedoel ik geen dwergmodel hoor. maar een berghond is weer een andere uiterste. kwa ``troep``in huis. denk aan binnenkomen van uitlaten in de regen etc. een kleinere hond wikkel je sneller even in een handdoek. met een grote hond ben je toch veel langer bezig, en druppeld via de buik heel wat waterdruppels al op de grond.

onze kleine hond kan ik zelfs gewoon even in de gootsteen zetten, en afspoelen en drogen en klaar

[[Sandra]]

Ik heb een hond en drie katten en ik moet zeggen dat de katten meer zooi in huis maken dan de hond

Het is een lastige keuze als de een graag wil en de ander nee zegt, hopelijk komen jullie daar uit.

Of ik een volgende hond zou nemen als Otto er niet meer is, weet ik niet. Als ik nu voor die vraag zou staan, zou ik denk ik geen andere hond nemen - maar ik sluit niets uit. En zou ik wel kiezen voor een andere hond, dan ga ik voor een herplaatser van een klein tot middelgroot ras/kruising.

[Kimmie]

goh,lastig zeg,vind je vrouw het uitlaten ook vervelend als je er niet bent? en heeft ze zelf behoefte aan een hond in huis (qwa veiligheidgevoel? )

Ik lees wel uit jou verhaal dat ze het liever niet wil,maar wel bereidt is om toch naar jou gevoel te luisteren,en mss moet je aanbieden dan zelf een keer extra te stofzuigen ofzo...

kan me zo voorstellen als je een hondenmens bent dat je je leven niet zonder hond kan voorstellen...gewoon goed over praten ,zeggen wat je gevoel is,wat dat betreft zijn er altijd honden in huis geweest,en heeft ze zelf toch ook katten waar jij een hoop voor doet...

je komt niet over van ik wil een hond maar mijn vrouw moet maar voor alles opdraaien,je neemt wel de verantwoordelijkheid voor het dier.

en om je 2de vraag te beantwoorden,ik neem eigenlijk steeds wel honden van hetzelfde ras,omdat ik daarin vind wat ik zoek in een hond,en tja,ze kunnen op elkaar lijken kwa uiterlijk,maar het karakter is zo verschillend dat ze allemaal uniek zijn..

óf er moet een leuke kruising op mijn pad komen,dan kan ik ook wel overstag gaan,maar anders blijf ik bij rottweilers..

[Danoontje powerrr]

2 vragen dus na een lang verhaal:
1: kan er weer een hond komen als 1 van de 2 partijen eigenlijk een beetje over gehaald moet worden?
2: wat zou jouw volgende hond zijn, en om welke reden?

Als je er gigantisch om moet zeuren, zou ik het echt niet doen.
Maar uit je verhaal maak ik op, dat je vrouw het wel prima vind.
Maar dat ze zelf geen honden-passie heeft. Dus dan zeg ik ja.
Ik zou wel goede afspraken maken, voordat jullie een hond nemen.

Ik heb nu een Dobermann en een Galgo Espanol en oppashondjes.
Ik vergelijk ze totaal niet met elkaar en zie mezelf dat later ook niet doen.
Dobermanns vind ik superhonden, maar zo'n reu opvoeden kostte best wat tijd.
Of ik dat direct hierna weer doe weet ik nog niet. Een Galgo komt er niet snel meer.
Ik ben puur voor het karakter van Carino gegaan en niet voor de Galgo op zich.
Vooral in rasgroep 1,2 en 5 zit voor mij veel leuks qua rassen.
Maar het hangt af van woonsituatie, woonomgeving, werk, partners wensen etc.
Er zijn zoveel leuke rassen, leuke herplaatsers.. ik zie tegen die tijd wel wat het wordt.

[ranetje]

ik kan me na jouw relaas echt niet voorstellen dat jij gelukkig kan worden zonder hond (vertel mij wat ) dus ik zou me er in jouw geval gewoon bij neerleggen dat het feit dat je vrouw je die hond(en) gunt een voldoende basis moet zijn - haar veranderen kan je toch niet?

en of ik na het overlijden van één van mijn honden weer dezelfde neem? euhh, als je het over de hovawart hebt : ik dacht het wel .

Zo denk ik er ook over
Alleen komt er bij mij niet zo snel een hovawart al vind ik het geweldige honden

Er zijn hier ook wel discussies geweest.
Maar ik heb ook een hond "nodig".
Ik heb veel voor mijn man over, maar het moet toch niet zo zijn dat de een alleen maar geeft en de ander alleen maar ontvangt?
Iets dat zo bij je hoort zou door de partner geaccepteerd moeten worden.

Je uitleg @ArCee in de start van het topic zou je zo aan je vrouw kunnen laten lezen
Volgens mij is dat voldoende

[Budkes]

Hier zal altijd een hond blijven, staat ook in de huwelijkse voorwaarden, ook al zijn we niet getrouwd.
En hier in huis is het nog erger, want hij houdt absoluut niet van honden. Maar weet ook absoluut dat ik niet zonder hond kan en dat heb ik ook vanaf dag 1 van onze relatie heel erg duidelijk gemaakt. Daar valt absoluut niet over te onderhandelen. Wel over het aantal, dat dan nog weer wel, maar niet over wel of geen hond.

En rassen trouw ben ik niet echt, ik heb mijn hart verpand aan de Mastiff, en daar komt er zeker ooit weer een van hier, als ik niet meer werk met de herders. Maar ondertussen ben ik verslaafd geraakt, zeer tegen mijn wil, aan de Jack Russell, dus ik vrees dat er daar de rest van mijn leven minimaal 1 van in huize Aniek rond blijft lopen.

[jacq1970]

Mijn vriend weet dat ik niet zonder hond zou willen/kunnen... ik zou erg ongelukkig worden zonder hond om mij heen dus hij zal nooit verbieden of zeggen dat hij het niet wil, puur omdat hij mij een hond gun en omdat ik daar heel simpel weg een gelukkiger mens van wordt.
Wel mag hij uietraard ook eisen stellen.. bij de laaste hond wilde perse dat het een pup werd, ras, herplaatser, buitenlandertje of nederlands asiel maakte niet uit maar wel een pup.. en die is er ook gekomen.
Ik zou mijn vriend ook niet iets "verbieden' of zeggen dat ik het niet wil terwijl ik weet dat dat bij hem hoort, dat het hem gelukkiger maakt... dat is je partner iets gunnen omdat je van hem of haar houdt.

Een volgende hond is denk ik wel weer een windhond of kruising daarvan... als Samara er straks niet meer is wil ik graag Bowie een paar jaar als enigste hond houden maar dan moet ze dat wel kunnen, als dat dus niet het geval is moet er verdomde snel 1 bij... en dan wordt het gewoon de hond waarmee zij het beste klikt.

[doggielover]

Ik begrijp dat je niet zonder hond kunt, dat zou ik ook niet kunnen. Gelukkig is mijn man ook gek op honden, maar eigenlijk het gekst op Duitse Herders en mijn hondenkeus zou dat in eerste instantie niet zijn. Dus hier doen we dus ook concessies aan elkaar. Er zal altijd een Duitser voor hem zijn en ik kies de andere rassen. Wij hebben ook 3 katten en die maken inderdaad veel meer rommel dan de honden, dus daar heb je gelijk in. We hebben nu nog 4 honden (2 oudere en 2 jonge), ik hoop dat in de toekomst af te bouwen, maar als het meezit en mijn honden mogen gezond oud worden, zullen dat er toch niet minder dan 3 worden, want als onze Duitser er niet meer is, komt er geheid weer eentje bij. Dat is dan voor mijn man, omdat hij zo gek is van dat ras. Ik zou zo weer voor een windhond kruising gaan maar ook een andere mix hond is een optie, ik vind kruisingen erg leuk. Ik vind dat je best je hart mag volgen qua honden, jij gunt je vrouw ook katten!

[ArCee]

Smelten voor een pup zal niet gaan, wij zullen altijd voor een asielhond gaan, omdat deze toch iets kanslozer zijn. Dat geeft ons een beter gevoel om zo'n hond een liefdevol huis te geven
Een buitenhond ook zeker niet, tenminste geen kennelhond. In mijn beleving neem je geen hond om hem voor de volle 100% naar buiten te verbannen. Zowel de hond(en) als de katten zijn s'nachts binnen bij ons, veilig en warm. Dat berghonden prima buiten kunnen weet ik, dat mag ook best overdag als de hond dat zelf graag wil, maar niet s'nachts.

Ach, we komen er wel uit, en anders verzin ik wel iets om er uit te komen.
Geef ik haar eerst gewoon een kitten om haar alvast een beetje "zacht" te maken

[Odi]

Ik vind dat je het alle 2 echt moet willen.

Bij ons thuis hebben we honden gehad, bij Jan thuis nooit. Dus die was geen honden gewend.
Jace hebben we nu 6 jaar en inmiddels zijn er nog 2 honden bijgekomen (de laatste is een herplaatser, een nestzusje van Meagan).

En wat ik nooit had verwacht: Laatst zei Jan: Odi, over enkele jaren wordt Jace misschien te oud om bij de schapen te werken, misschien moeten we over een jaar of 3 er nog een pup bij nemen. Toen vielen me de schoenen uit

Ik denk dat er, zo lang wij het nog aankunnen, een hond (border collie) hier zal rondlopen

[Marie-Josée]

Ik zat een beetje met hetzelfde.Van Martin hoefde het niet en ik wilde dolgraag een tweede hond, ook omdat ik heb ervaren hoe diep het verdriet om het verlies van je hond kan zijn en ik wilde dan niet in een hondloos zwart gat vallen. Hond is er toch gekomen maar bij wijze van compromis een kleiner ras.
We zijn er beiden dolgelukkig mee moet ik zeggen
Ik hoef niet per se steeds hezelfde ras, daarvoor ik vind ik veel rassen te leuk en mijn leven helaas te kort om ze allemaal uit te kunnen proberen

[iones]

Ik kan niet zonder hond. Ik heb altijd honden gehad en het zit gewoon in mijn leefpatroon om een hond te hebben. Ik zou het veel te erg missen.

Jouw vrouw moet jou je hond gunnen. Anders zou je kunnen stellen dat er hierna ook geen kat meer komt omdat jij de zooi altijd op moet ruimen. Kijken of ze dat zo fijn vindt.

[mariaa]

Ze zal je vast wel weer een hond gunnen, daar kent ze je vast goed genoeg voor

Ik moet er niet aan denken dat een van onze honden er niet meer zal zijn, ze zijn helaas ook niet te vervangen daar ben ik van overtuigd.
Zoals ik er nu insta zal ik dan toch weer een australian shepherd willen, ze passen namelijk erg goed bij ons. Natuurlijk hebben ze allemaal hun eigen unieke karakter maar er zijn gelukkig ook overeenkomsten waar ik op val.

[Tesslys]

@Arcee, je hebt al vele tips gehad. Waaronder laat je vrouw zelf mee uitzoeken, dat vind ik een goede. Ze zal toch ook een behoorlijk deel van de zorg op zich nemen lijkt me als je zo onregelmatig werkt.

Zelf zou ik ook niet zonder hond(en) kunnen, moet er zelfs niet aan denken.

[Dondersteen]

Aan mij heb je niks want als mijn honden er niet meer zijn dan komen er een geen andere meer.



Ik hoop voor jou dat het wel gaat lukken

[ArCee]

Een goede vriend van mij heeft dezelfde mening, maar alleen omdat hij niet meer tegen het verdriet van zijn hond verliezen kan.

[Icecold81]

1: kan er weer een hond komen als 1 van de 2 partijen eigenlijk een beetje over gehaald moet worden?

Ja, want toen onze vorige herder overleed wou ik ook geen hond meer, omdat ik er compleet stuk van was... Na een paar maanden en steeds erover praten en aandringen van mijn vriend ben ik langzaam van gedachten veranderd ... Toen had mijn vriend net zoiets van: ok ze wil niet meer prima... en toen had ik zoiets: nu wil ik weer een hond Moest ik hem weer overtuigen...

2: wat zou jouw volgende hond zijn, en om welke reden?

Weer een Duitse Herder... omdat ik ze gewoonweg fantastisch vind... ze zijn alert, slim en mooi... weet niet ben gewoon gek van Duitse Herders...

[ArCee]

@Arcee, je hebt al vele tips gehad. Waaronder laat je vrouw zelf mee uitzoeken, dat vind ik een goede. Ze zal toch ook een behoorlijk deel van de zorg op zich nemen lijkt me als je zo onregelmatig werkt.

Zelf zou ik ook niet zonder hond(en) kunnen, moet er zelfs niet aan denken.

O, dat gebeurd ook absoluut. Ik zou nooit een hond nemen waar mijn vrouw absoluut niets vanaf zou weten. Wat dat aangaat heeft zij namelijk een vrij goede kijk op honden, zij ziet aan de manier waarop een hond uit zijn ogen kijkt of het een goede is of niet. Daarbij heeft zij ook nog eens een soort natuurlijke gave, want zij krijgt echt alles voor elkaar bij welke hond dan ook. Dus, dat komt wel goed

Natuurlijk zal zij ook met de hond bezig zijn, alleen IK ben de man van de lange wandelingen. Zelfs na mijn nachtdienst zet ik mijn wekker er voor.
Best wel meegemaakt dat mijn vrouw de lange wandeling deed, samen met de buuf of haar zus, en dan stiekem mijn wekker afzetten om mij door te laten slapen.
Op zich best lekker, maar als ik dan weer fris en fruitig op mijn werk zat, tijdens de nacht, dan had ik wel het gevoel iets "vergeten" te zijn, zo voelde het althans

[Sita]

Ik denk dat er hier altijd wel een hond zal zijn. Dus er zal hierna een nieuwe hond komen. Hopelijk duurt dat nog even, want dat zou betekenen dat er twee honden niet meer zijn. Ik wil wel terug naar 2 honden. Is toch makkelijker. Alhoewel ik toch ook niet uitsluit dat er een vierde komt, als zowel Sita en Taro oud zijn. Maar dat zien we tegen die tijd wel.

Het ras wat er hierna komt, toevallig hadden we het er gisteren over. Waarschijnlijk een werklijn golden of labje, daar zijn we beide toch het meest van gecharmeerd.

Inderdaad je vrouw erbij betrekken bij de keuze van de hond. En duidelijke afspraken maken hoe de taakverdeling is. Als Jeroen geen honden meer wilt, dan denk ik dat ik toch mijn zin doordrijf. Heb ik bij Sita ook gedaan en nu is hij ook verslaafd aan het hondenvirus...