"Filosofie" achter jullie hondenopvoeding

[Marie-Josée]

Ik volg mijn intuïtie. Dat werkt hier nog het beste.

[malinois]

Van alles en nog wat, veel van Cesar en van Bart Bellon en heel veel van mezelf.
En dat bevalt me uitstekend moet ik zeggen.

[maart]

Ik leer een beetje van iedereen die ik bezig zie met een hond of hoor vertellen/schrijven over zijn hond. Zo leer ik heel veel wat ik zeer niet zou (willen) toepassen.
Leren van tv figuren of boek schrijvers doe ik dan weer net niet, want als ik met een vraag zit, wil ik die kunnen stellen ook en niet ff gauw gaan googlen hoe dat ook weer beschreven stond in een aflevering of hoofdstuk

Momenteel leid ik mijn pup op volgens de leer van iemand anders, een compleet andere manier dan dat ik gewoon was. Ik moet zeggen dat ik super resultaat boek. Dagelijks telefoneer ik met die persoon, regelmatig zie ik hem...

heeft hij een theorie of filosofie? geen idee, hij doet gewoon. En hij doet dat potver goed, wel op een ietwat aparte manier

[Rami]

Een mix van observeren, respecteren, coöpereren en relativeren.

(Ik bedoel dus dat ik kijk naar hoe mijn honden zijn, wat ze nodig hebben/vragen en vandaar uit proberen samen te werken/elkaar begrijpen en dat alles met een flinke dosis humor. )

Relativeren moet ik nog zo aan werken
Ik heb een kant en klare hond gekregen die echt goed luistert, daarna een volwassen exemplaar die het nodige puppie gedrag heeft en een dosis bananen in de oren en verdomd die doet dingen die je niet verwacht, zo denk je dat ze doorheeft dat links blijven lopen net als de ander ok is en dan ineens gaat ze weer midden op het fietspad staan bij wijze van spreken en nét altijd als er fietsers aankomen relativeren is dan wel eens moeilijk omdat ik dan denk potverdriedubbeltjes jij weer. Lijntje er maar weer aan om het voor iedereen veilig te houden

Relativeren kun je leren!
Nee, flauw.
Maar wat ik bedoel is dat ik bepaalde gedragingen heb geaccepteerd. En dan niet het gedrag waarmee mijn honden (over)last veroorzaken, dat voorkom ik wel, maar dingen waar alleen ik maar last van heb (of van zou kunnen hebben).
Als ze bijvoorbeeld ergens laaaang staan te snuffelen, dan ga ik er gewoon bij zitten. Of als ze in de keuken eigenlijk best in de weg liggen, dan stap ik gewoon over hen heen. En ik laat ouwe Bill af en toe lekker keihard blaffen (al is er niets aan de hand) en Silka mag best een heel stuk voor me uit lopen als ze aangelijnd is (ze loopt dan met strakke lijn). Van die dingen...

[mariaa]

Ik steek van iedereen wel wat op, en dingen die bij mij en de honden passen gebruik ik.
Hierin gebruik ik wel altijd mijn intuitie, als dingen niet goed voelen dan zal ik het ook niet toepassen.
Ik vind het belangijk dat mijn honden gelukkig zijn, dus ik wandel veel, neem ze mee en ik train regelmatig, niet de prestatie maar het samen bezig zijn is dan het doel.

Ik geloof heel erg in rust, vertrouwen en contact maken. Luisteren is belangrijk maar ik zie ook dingen door de vingers

Ik heb jaren met autistische mensen gewerkt, deze ervaring neem ik ook mee in de omgang met honden, er zitten veel overeenkomsten in de benadering.

[xAmberx]

Toen ik Ziva kreeg was ik de paar dagen ervoor opeens zwáár in paniek, want ik had geen idee hoe ik het allemaal moest gaan doen, dat opvoeden. Ik had het een en ander wel gelezen, dingen gezien bij andere mensen en had al een paar keer honden te logeren gehad, maar die honden waren allemaal al volwassen en opgevoed, en theorie is één ding, maar de praktijk is altijd anders. Dat, en overal lees je wat een drama herders wel niet zijn als pup/jonge hond en hoe je die echt niet als eerste hond moet houden.

Uiteindelijk kwam het er op neer dat ik overal wat van meepikte en verder gewoon maar wat deed eigenlijk, het allerbelangrijkste vond ik rust houden en consequent blijven. Kwam ik ergens niet uit of zat ik vast, vroeg ik hulp bij de hondenschool of op het forum en zo kwam ik wel weer verder met het meisje. Ze is maar vijf maanden mogen worden, maar heb het in die tijd best goed gedaan vind ik zelf. Heb nu ook wat meer vertrouwen dat het me een volgende keer ook wel gaat lukken en het echt geen rocket science is, maar vooral heel veel gevoel.

[ellen en de birmanen]

ik heb geen methode. ik kijk naar de hond en stem daar op af wat deze nodig heeft.

ik las ergens dat deze met gemak over haar hond heen stapt die in de keuken ligt. dat is dus iets wat ik nooit doe. het is nl gebeurd dat ik dat ook deed maar met hete thee liep. ik stap over de hond heen welke dus ineens op stond. deze kreeg zo de hete thee over dr lijf heen. werd ik niet vrolijker van. sindsdien gaan alle honden bij mij in huis voor mij opzij.
ellen

[renee-uk]

Ik volg voornamelijk mijn gevoel., de ene hond is immers de andere niet.
Maar voor al mijn honden geldt of heeft gegolden dat ik een band en een verhouding vooral gebaseerd op vertrouwen en onderling respect het allerbelangrijkste vind.
En op de één of andere manier werkt dat hier prima.

[malinois]

ik heb geen methode. ik kijk naar de hond en stem daar op af wat deze nodig heeft.

ik las ergens dat deze met gemak over haar hond heen stapt die in de keuken ligt. dat is dus iets wat ik nooit doe. het is nl gebeurd dat ik dat ook deed maar met hete thee liep. ik stap over de hond heen welke dus ineens op stond. deze kreeg zo de hete thee over dr lijf heen. werd ik niet vrolijker van. sindsdien gaan alle honden bij mij in huis voor mij opzij.
ellen

ik stap ook over de hond heen... met iets warms nooit overigens.

[Magic]

Ik weet niet of het een filosofie is, maar wij belonen correct gedrag, proberen consequent te zijn en hebben het motto: luisteren is niet optioneel.
Werkt meestal prima .

[lieke]

ik heb geen methode. ik kijk naar de hond en stem daar op af wat deze nodig heeft.

ik las ergens dat deze met gemak over haar hond heen stapt die in de keuken ligt. dat is dus iets wat ik nooit doe. het is nl gebeurd dat ik dat ook deed maar met hete thee liep. ik stap over de hond heen welke dus ineens op stond. deze kreeg zo de hete thee over dr lijf heen. werd ik niet vrolijker van. sindsdien gaan alle honden bij mij in huis voor mij opzij.
ellen

ik stap ook over de hond heen... met iets warms nooit overigens.

Ik stap rustig over Cody en Kyra heen, ook met iets warms. Want die blijven altijd keurig liggen. Maar nooit over Lyndie, want die wordt altijd zenuwachtig en springt dan onverhoeds op. Ik heb geen zin om mijn nek te breken .

[Emma]

Ben ik weleens benieuwd naar. Ik geloof bijvoorbeeld in de ‘energy-theorie’ van Cesar Millan en het ‘calm submissive vs. Calm assertive’ idee. Maar ik kan me niet helemaal vinden in het ‘snap him out of it’ (tenminste, ik zie het mezelf niet zo doen en denk ook dat Cesar één van de weinigen is die dat echt beheerst). Liever leid ik de hond af.

Verder combineer ik dit alles met de denkbeelden van Turid Rugaas mbt lichaamstaal en kalmerende signalen. Kortom: ik wil calm assertive zijn, maar let daarnaast ook goed op de signalen van mijn hond (en wil dat hij calm submissive is), maar bereik dat niet door middel van echte correcties, maar meer door zijn gedrag te sturen en te vormen.

Beetje vaag uitgelegd misschien, maar hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel. Hoe zit het bij jullie? Wat zijn bij jullie denkbeelden (als je die hebt tenminste) achter de opvoeding/het gedrag van jullie honden? Welke ideeen combineren jullie eventueel?

dat ``snap him out of it`` deed ik al voor CM op de buis was. maar ik zij dan ``hallo``, en tikte hem desgewenst even aan, met de voet of vinger. zo van ``even contact, AUB``!

verder heb ik geen probleemhonden, en hoeven ze van mij niet altijd calm, submissive te zijn. dat is meer voor de probleemgevallen, die sneller probleemgedrag gaan vertonen door excitement/opwinding.

als ze hier mee uit gaan, mogen ze best even enthousiast reageren. maar ik ga als eerste door de deur, en territoriaal gedrag wordt niet geaccepteerd. dus er wordt niet naar buiten gerent, en iemand afgesnauwd bijvoorbeeld. maar ze mogen best even kwispelen en glimlachen, en even gek doen aan de riem, als het maar binnen de perken blijft.

op de cursussen werd ook veel gefilosofeerd, afgeleid en genegeert. ik heb daar van geleerd om dat maar niet te doen. Buster lacht me dan echt uit hoor.

[blondie]

Ik stap rustig over Cody en Kyra heen, ook met iets warms. Want die blijven altijd keurig liggen. Maar nooit over Lyndie, want die wordt altijd zenuwachtig en springt dan onverhoeds op. Ik heb geen zin om mijn nek te breken .

Bluf gaat niet opzij en blijft liggen waar ze ligt (zegt ook wel weer iets over haar natuurlijk ) Over haar kan iedereen met gerust hart heenstappen.
Finn echter springt voor je op om plaats te maken, daar moet je dus écht niet overheen stappen want die springt op en dan lig je of je valt op hem o.i.d.

[sTefaniA]

Ik heb veel te veel verschillende adviezen toegepast toen ik Diesel net had. Dat werkte niet (genoeg), dus nu doe ik alles op mijn eigen gevoel. Ik probeer wel altijd goed gedrag te belonen, positief opvoeden. Maar slecht gedrag negeren of ombuigen naar iets wat ik wel wil werkt lang niet altijd bij Diesel. Bijvoorbeeld blaffen naar zijn eigen spiegelbeeld. Dan kan ik hem wel gaan negeren of afleiden, duurt te lang en werkt niet goed genoeg. Dus een goeie harde brul en dan houd hij tenminste zijn bek. Diesel is een hond die heel graag zijn eigen zin doet, en het zal hem worst wezen dat ik met wat anders bezig ben, of lekkere koekies in mijn zak heb zitten. Als ik zijn aandacht wil dan moet ik die eisen, want als ik zijn aandacht ga vragen kan ik nog heel lang wachten.

[Suske]

Alles op gevoel en vertrouwen en het opbouwen van een band.
Maar wel alles vanuit rust.
Er wordt hier niet gejut, niet geschreeuwd, niet afgedwongen.

Suske maakt er op de puppy-cursus elke week een zooitje van (of wij )
maar is wel degene die de "hier-oefening" als beste doet, ze hoeft niet eens
na te denken waar ze naar toe moet

Ze is wel onze eerste pup dus misschien doen we het wel helemaal verkeerd.........

[Carmen]

ik pas vooral de no-nonsense-methode toe . ik ben heel duidelijk en consequent, beloon nadrukkelijk en veelvuldig bij goed gedrag maar laat ook net zo goed duidelijk merken wat ik niet wil en doe daar ook niet tuttig over.

het allerbelangrijkste vind ik de aandacht kunnen vangen als ik dat wil, met andere woorden : ik vraag geen aandacht, ik eis die . het eisen gaat dan wel niet op een vervelende manier maar ik laat hen niet de keuze om me te negeren als ik het anders wil.

Zo doe ik het ook zo'n beetje. Ik leer ze de huisregels, als ze braaf zijn is het gezellig, als ze niet braaf zijn wordt er soms gemopperd. Eten of een aai moet je soms verdienen en soms niet. Ze mogen veel maar als ik ze vraag het even niet te doen mag het niet
En ze snappen het ook nog allemaal

[*Esther]

Alles is al gezegd. Maar wat ik echt belangrijk vind, is een goed contact met de hond.
En dan ook wezenlijk contact.
En kijken wat bij haar/hem past. Herplaatsers moet je echt leren kennen. Daar de tijd voor nemen en de opvoeding daar op aanpassen.
En van elke hond leer je zelf ook weer.

[Supernova]

Ik doe eigenlijk maar wat En dat gaat best prima. Ik volg mijn gevoel en probeer ook goed naar mijzelf te kijken als er iets niet gaat zoals ik het wil. Zo heb ik met Kenzo veel bereikt, zijn gedragsproblemen lagen voor een groot deel aan mij.
Dat was best moeilijk om die knop om te zetten maar met wat hulp is dat goed gelukt. Sowieso vind ik advies van anderen vaak prettig, zelf zie je toch minder goed wat je fout doet. Iemand die observeert kan dat veel beter zien.

[Roo]

Ik geloof in een band vormen. Wat voor efficiente training of methodes je ook toepast, de hond zal het meeste voor je willen doen als hij ook daadwerkelijk van je houdt. Vroeger wilde ik nog wel eens correcties geven, en nu kan ik heel af en toe foei zeggen, maar mijn gehele training bestaat uit zoveel mogelijk plezier met hem maken.

En dat werkt fantastisch. Elv houdt heel veel van mij, dus als hij een keer iets doet wat echt niet door de beugel kan hoef ik maar te vragen "wat doe je nou?" en hij loopt een uur piepend achter me aan. Natuurlijk geloof ik ook zeker in trainingen en leer ik ook graag van mensen als Cesar Milan.

[sbientje]

ik heb ook niet echt een methode of filosofie. Ik ben ook wel van de no-nonsense methode.. Als ik iets zeg, dan moet dat. Al moet ik zeggen dat ik nu met mijn bejaarde soms iets teveel door de vingers zie en dat ze ook wel enigszins schijt aan alles krijgt op het moment. Maar goed, ze weet wel binnen welke grenzen ze MOET blijven en zal dus nooit iets doen wat ECHT niet door de beugel kan. Een band opbouwen vind ik ook belangrijk, en dat is me tot nu toe eigenlijk bijna altijd wel goed gelukt.

[Lief]

Ik houd van rust en regelmaat. De honden weten wat ze van mij kunnen verwachten en wat ik van hen verwacht bij het eten, wandelen etc, omdat het vaste rituelen zijn.

Ik verwacht echter qua luisteren ook niet erg veel van mijn honden, als ze me in de gaten houden bij het wandelen vind ik het al prima.

Mijn honden kunnen er bij mij van uit gaan dat ik het aangeef wanneer zij een grens overschrijden en hen bescherming biedt wanneer het noodzakelijk is en dat ik er altijd voor zorg dat zij hun energie kwijt kunnen, want ik geloof wel dat alleen een hond die zijn ei kwijt kan een leuke huisgenoot is.

[Emma]

ik doe trouwens ook masseren, maar dat heb ik ook niet van CM, maar van de paardenwereld. TTouch. maar dan alla mezelf

vind het wel heel goed van Cm, dat hij ook massages geeft, relaxation.

ik werd ook weleens gefrustreert, en heb mede dankzij CM, geleerd dat dat juist niet zo slim is

ik vind het belangrijk dat opvoeding en training los staat van elkaar. opvoeding doe ik ook beetje No-nonsense. maar training doe ik positief, soms met clicker en koekje. geen correcties. terwijl bij opvoeding ik wel licht corrigeer (stem, gebaren), en dat is naarmate ze ouder worden niet meer nodig.

honden onderling trainen elkaar ook niet, dus dat doe ik anders dan de opvoeding. de opvoeding doe ik wat ``hondser``, en pas ik echt aan de hond aan.
trainen pas ik ook aan de hond aan. maar gaat positief met het nodige geduld, en de hond meer zelf laten denken.

ooh ja: vertrouwen vind ik ook het meest belangrijk. dan gehoorzamen en dan affectie.

[Caro.]

Ik doe maar wat

Nee hoor, maar ik hang geen echte filosofie aan. Het grootste gedeelte is puur op mijn gevoel, maar aangezien ik weleens de neiging heb om iets te vermenselijken of teveel te 'tuttenbellen', schakel ik soms dat gevoel uit en doe dat waarvan ik weet - of denk te weten - wat goed is.
Mijn doel is goed luisterende, vrolijke honden, maatjes zijn, maar waarbij ik toch een treetje hoger sta.
Ik combineer belonen en straffen, ik geloof niet in alleen het één of alleen het ander, maar in een combinatie van beiden.
Soms realiseer ik me dat ik net teveel naar 'maatjes zijn' toe neig en moet mezelf dan weer tot de orde roepen om de teugels wat strakker aan te trekken.
Wat ik van de filosofie van CM heb meegepikt, is om toch echt rustiger te blijven. Ik had altijd wel engelengeduld met mijn honden, maar als ik het gehad had, dan was dat wel heel duidelijk aan mijn stem te horen en daar let ik nu veel meer op.

[blondie]

ik heb ook niet echt een methode of filosofie. Ik ben ook wel van de no-nonsense methode.. Als ik iets zeg, dan moet dat. Al moet ik zeggen dat ik nu met mijn bejaarde soms iets teveel door de vingers zie en dat ze ook wel enigszins schijt aan alles krijgt op het moment. Maar goed, ze weet wel binnen welke grenzen ze MOET blijven en zal dus nooit iets doen wat ECHT niet door de beugel kan. Een band opbouwen vind ik ook belangrijk, en dat is me tot nu toe eigenlijk bijna altijd wel goed gelukt.

Dit heb ik dus ook wel, en men zal me er best wel eens op kunnen "betrappen" dat ik niet altijd met de koekjes methode werk maar ook wel eens gewoon even een nekje grijp van en nu ben ik er klaar mee madam of meneer, weten we weer even wat we aan elkaar hebben ze rennen dan ook niet weg op dat soort momenten, net zo min dat ze van elkaar wegrennen als ze elkaar het bloed onder de nagels vandaan halen en er door hun onderling even wat wordt gezegd. Dus ik vind het prima, andere mensen mogen dan zo kijken als ik even een nekje grijp ik vergelijk mezelf niet als hond, maar weet wel dat of Finn nu Bluf even in de nek hapt ter correctie of dat ik het doe bij een van beiden als ze even te ver gaan in iets en ik met de vingers even de dikke nekvacht pak dat die boodschap even sneller doorkomt dan dat ik namen en commando's ga lopen geven. Een knip met de vingers mijn houding en een korte nekhapje met mijn vingers wordt soms zelfs beter begrepen dan mijn verbale communicatie.

[[Sandra]]

Hier ook geen methode of filosofie achter de opvoeding.
Ik doe het op gevoel, door te kijken/observeren, ingrijpen als dat nodig is.

[Ikke1980]

Iedereen zit best wel op één lijn dus hier, dat ben ik niet gewend
Vooral gevoel volgen en consequent zijn...
Doe ik ook, maar pik wel bepaalde ideetjes mee uit hondenboeken.
Of andersom gebeurt het ook wel, dat ik iets op gevoel doe en dan later in een boek lees dat het een 'officiele' methode is.

Hebben jullie wel hondenboeken gelezen?

[Jaap*]

Hebben jullie wel hondenboeken gelezen?

Ja
Want intuitie is wel leuk, maar het leidt er ook vaak wat te snel toe dat je alles naar jezelf toepraat
Inbreng van objectieve en kundige derden is, op wat voor manier dan ook, wel belangrijk vind ik. Ook in boekvorm.
Verder moet er zo nu en dan even iemand langskomen die je wijst op ingesleten gedrag.
Anders dut je zomaar in, in zalvende zelfgenoegzaamheid

[Hayley84]

Ik hou van helder, duidelijk en eerlijk.
Geen gepsychologiseer en gesoebat.

Dat dus.

[Paddle]

Ik modder maar wat aan.

Training vind ik niets aan en vermijd ik ook zoveel mogelijk. Er zijn natuurlijk basisregels en die worden gewoon netjes gevolgd.

Ik besef dat dit alleen maar mogelijk is met een bepaald type hond en zal er in de toekomst ook zeker op letten om geen pittige hond in huis te nemen waarbij je constant op je strepen moet staan. Niet mijn ding.

[Jaap*]

opgedane info .

Ja precies, en dat gaat in de grote mixer in de bovenkamer