We hebben hem 9,5 jaar gehad en hebben al die tijd veel plezier van hem gehad. Toen we hem opgehaald hebben was hij al 2 jaar oud, ik snap nog niet dat ze jou hebben herplaatst, zo lief en trouw als je was. Ik ben blij dat je onderdeel bent geweest van ons leven. Max was bijna 12 jaar.
Stukje wat ik zondag op m'n hyves heb geschreven:
Het is genoeg, genoeg gegeven, genoeg gestreden, genoeg geleden..
Morgen gaan we nog 1 keer naar de dierenarts met je, dan mag je uitrusten.
Het gaat al een paar maanden slechter en weer beter, we hebben alles wat in onze macht lag gedaan voor je. Je lijfje kan niet meer, je geest wil nog zoveel. Eigenlijk ben je te eigenwijs op het op te geven..
Nooit meer lekker wandelen, niet meer samen met het paard naar het bos, geen nieuwe hondenschool zoeken om nog behendigheid te kunnen doen, niet meer overal mee naar toe kleppen, niet meer bij vreemde mensen vragen om snoepjes omdat je tenslotte ruikt dat ze die bij zich hebben, niet meer balen omdat het regent of omdat het gras nat is, je zult nooit mee op de koets met Spetter, niet meer het brood uit de voerbak van het paard jatten, nooit meer een rondje door de tuin omdat de vogels brood laten vallen, niet meer bij de dierenwinkel tegen de toonbank aanstaan omdat je wat lekkers wilt, nooit meer een rondje fietsen omdat je wild bent, nooit meer modderige hondenpoten omdat je het nodig vond in een modderige sloot te gaan staan, nooit meer...
Wat moeten we zonder de kleine bruine schaduw die altijd bij ons was, die alles leuk vond als hij maar mee mocht.
Kleine Max het ga je goed..
Kleine Maxje, trouwe vriend het ga je goed, dit was het beste voor jou, wij missen je..
TARAK
