De laatste tijd was je jezelf niet, je gedrag werd anders. Je kon opeens zomaar uitvallen om niks, als ik je wilde aanlijnen bijvoorbeeld of als ik je een zetje gaf als je niet aan de kant wilde gaan. Ook liep je opeens weg, was je mij af en toe opeens kwijt in het bos en rende dan de andere kant op van mijn geroep. Je ging ook enorm heftig op geluiden reageren, nog heftiger dan dat je al deed. 's Nachts was je ook erg onrustig, je droomde en jankte veel, was erg aan het ijsberen, sprong opeens op bed en wilde er dan niet meer af.
Je wist ook niet meer hoe je moest drinken, hield je kop scheef en af en toe hing je tong scheef uit je mond. En zo waren er nog meer dingen.
Dit heeft ons doen besluiten om afgelopen vrijdag een afspraak bij de dierenarts te maken om jou te laten onderzoeken. Deze constateerde dat jouw reflexen allemaal nogal traag werkten en het hele verhaal daarbij genomen deed haar vermoeden dat jij waarschijnlijk een tumor in je koppie had.
Om dit zeker te weten konden we met jou naar Utrecht gaan.
We hebben hier het hele weekend over na gedacht, afgewogen of we jou met al jouw gestress dit aan wilden doen. Want wat als het een tumor zou zijn? Dan zou je medicatie kunnen krijgen óf alsnog euthanasie. Op medicatie reageer jij nooit goed, dat weten we gewoon.
Daarom hebben we de enorm moeilijke beslissing genomen jou te laten gaan....
Meisje, aan de andere kant van de Regenboogbrug is geen onweer en geen vuurwerk heb ik gehoord, zul je genieten van de rust daar?
