Nog een paar uurtjes en dan is mn maatje er niet meer.
Roan , mn maatje vanaf t moment dat we elkaar voor het eerst zagen.
Een week ervoor was hij nog te logeren, ging hij nog vrolijk mee wandelen, lekker spelen met Elena en kwallen met Breezer de kat.
Mee naar de training , ow wat een feest. Nog even gebeten op de pakwerker , dat vond hij altijd het allerleukste.
We wisten dat hij ziek was, maar dat het zo hard zou gaan hadden we niet verwacht.
Intussen ben ik bij mn ouders, ik weet niet eens meer hoe ik er gekomen ben.
Ik laat Elena uit de auto en samen gaan we afscheid nemen van Roan.
Een laatste wandeling, een laatste keer samen bami eten ( dat vond hij zo lekker )
Een laatste knuffel, en dan is het zover. Het moment waarop ik wilde dat hij nooit kwam.
Om 19.00 is mn maatje vredig ingeslapen.
19 April 2008
1 jaar geleden alweer, ik ben door vrienden meegenomen naar een optreden van een of andere band.
Zin heb ik er niet in, mja ze kennen me en weten dat ik me anders een hele dag opsluit.
Dan gaat de telefoon, de pupjes zijn geboren....
Een beetje feest, want later blijkt dat een van die pupjes een jaar later bij mij komt wonen
19 April 2011
Feest vandaag , Ditch die inmiddels alweer bijna 2 jaar hier woont is jarig.
3 jaar word hij alweer.
Ik kijk naar hem, en denk aan Roan.
De tranen komen weer op , ik ben je niet vergeten hoor maatje fluister ik tegen zijn foto.
Ik druk er een kus op, raak de foto even aan en ga naar buiten .
Ditch krijgt een dikke knuffel en een kus.
4 jaar geleden ging mn maatje heen, ik mis hem nog elke dag maar ik weet dat het het beste was.
Bedankt lieve Roan voor alle mooie jaren saampjes , en voor Ditch want ik weet zeker dat jij hem op mijn pad hebt gebracht
4 jaar alweer, maar t voelt nog als gisteren
ja, dat zijn van die datums, 
