Gedragsproblemen - weg of altijd sluimerend aanwezig?

[saffie]

Ik vroeg me iets af over honden die gedragsproblemen/probleempjes/dingetjes hebben gehad en die zijn opgelost. Is het helemaal weg of moet je er altijd op bedacht blijven?

Ik merk hier dat Saffie mij regelmatig te slim en te snel af is. Ik moet bij haar altijd heel goed blijven opletten want ze heeft feilloos door wanneer ik dat even niet doe. Zo vloog ze me laatst voor het eerst sinds jaren weer achter een fietser aan terwijl ik dacht zeker te weten dat ze wel naast me zou blijven lopen
Boy maakt er ook af en toe wel gebruik van als ik niet oplet, bijvoorbeeld dat hij zijn eigen ding gaat doen en niet luistert als ik tijdens het wandelen druk met iemand aan het kletsen ben. Maar zo gehaaid als Saffie is hij echt niet.

[Jaap*]

Dat hangt er erg vanaf waardoor het probleem veroorzaakt wordt.
Rasgebonden of genetisch bepaald gedrag wat als een probleem wordt ervaren zal altijd aandacht behoeven.
Maar gedrag wat is ontstaan door gebrekkige begeleiding, slechte ervaringen of conditionering kan helemaal verdwijnen als de oorzaak wordt weggenomen of wordt omgebogen naar een andere reactie als voorheen.

[blondie]

Het jaaggedrag van mijn hond blijft aanwezig, als ik niet oplet en op de signalen van haar allertheid reageer, door nee te zeggen of door af te leiden met een bal wat interessanter is, dan zal ze er toch vandoor schieten. Gister nog een kat in de bosjes in het bosparkje, ik had niet door dat dat dier er zat maar beide honden gaven aan dat er wat was, dat is prima, maar zij zou er gegarandeerd weer achteraan gaan als het wegschiet ook al heb ik laten merken dat ik dat gedrag niet wil hebben. Mijn andere hond heeft dat denk als pup gewoon meegekregen dat er niet gejaagd wordt op dingen die weg schieten en die doet dat niet, hij reageert wel dat er iets is, maar gaat er niet achteraan. Zij dus wel, en ik moet altijd allert blijven besef ik me

[jacq1970]

Ik moet bij Bowie altijd beducht zijn... op haar signalen en gedrag letten en heel erg consequent blijven.
Haar problemen zijn nu heel erg goed mee omtegaan maar 1 fout van mijn kant en het is weer feest... ach zorgt ervoor dat je oplet en lekker bezig blijft met je dier.

[Jackira]

Ik moet bij Buck ook blijven opletten. Als hij merkt dat ik niet oplet is dat voor hem het sein om het roer over te nemen. Want blijkbaar vind hij mij dan niet waakzaam genoeg en neemt hij dat wel even over. Dus het echte probleem gedrag is niet over, maar alleen onder controle.

[Neeltje]

Dat hangt er erg vanaf waardoor het probleem veroorzaakt wordt.
Rasgebonden of genetisch bepaald gedrag wat als een probleem wordt ervaren zal altijd aandacht behoeven.
Maar gedrag wat is ontstaan door gebrekkige begeleiding, slechte ervaringen of conditionering kan helemaal verdwijnen als de oorzaak wordt weggenomen of wordt omgebogen naar een andere reactie als voorheen.

Dank je Jaap, exact wat ik dacht (maar niet zo goed had kunnen omschrijven).

[Mara Roulette]

Mijn mening is dat het blijft maar door goede begeleiding niet meer tot uiting komt. Mac laat mij ook regelmatig nog ' in de steek' door terug te vallen in zijn gedrag. 9 van de 10 keer door mijn eigen fout.

[dagmar88]

Dat hangt er erg vanaf waardoor het probleem veroorzaakt wordt.
Rasgebonden of genetisch bepaald gedrag wat als een probleem wordt ervaren zal altijd aandacht behoeven.
Maar gedrag wat is ontstaan door gebrekkige begeleiding, slechte ervaringen of conditionering kan helemaal verdwijnen als de oorzaak wordt weggenomen of wordt omgebogen naar een andere reactie als voorheen.

Dank je Jaap, exact wat ik dacht (maar niet zo goed had kunnen omschrijven).

Eens. Gedrag van mijn eerste hond (angstagressie) is inderdaad op die manier ontstaan en uiteindelijk totaal verdwenen.
Als ik kijk naar Charlie reageert ze enorm op energie van mensen om zich heen.
Toen wij haar als pup ophaalden had ze bij de vorige eigenaar 'adhd'. En ja, het was een drukke pup, maar zodra ze bij ons was, was dat probleem opeens weg
Als er nu iemand met ADHD op bezoek komt vervalt ze weer meteen in het gedrag dat ik bij de 1e eigenaar thuis bij haar heb gezien = rondjes rennen en luchthappen.

[blondie]

Dat hangt er erg vanaf waardoor het probleem veroorzaakt wordt.
Rasgebonden of genetisch bepaald gedrag wat als een probleem wordt ervaren zal altijd aandacht behoeven.
Maar gedrag wat is ontstaan door gebrekkige begeleiding, slechte ervaringen of conditionering kan helemaal verdwijnen als de oorzaak wordt weggenomen of wordt omgebogen naar een andere reactie als voorheen.

Dank je Jaap, exact wat ik dacht (maar niet zo goed had kunnen omschrijven).

Ik wil hier dan toch meer uitleg over. Of ik lees het niet goed, begrijp het niet goed of ik heb het blijkbaar niet goed om kunnen buigen/af kunnen leren.

Ik beschouw jaaggedrag als een probleem ja, dat voorop. Ik wil niet dat mijn duitse herder achter vossen, konijnen, katten, eenden of op een klein hondje in de verte dat in eerste instantie niet wordt gezien als hond bij wijze van spreken afrent.
Zoals gezegd, de ene heeft die neiging absoluut niet, in de tijd dat ik hem had omdat zijn baas dit als pup niet heeft toegestaan. Gedrag zit er wel in denk bij iedere pup die opgroeid om achter dingetjes die bewegen aan te rennen, dit is bij hem dus blijkbaar consequent niet toegelaten, vandaar dat hij het niet doet, of wel tien keer nadenkt om het te doen.
Zij heeft wat vaker tijdens opgroeien dus wel succes gehad met meerkoeten, vossen etc. omgeving waarin ze opgroeide anders dan hier in de randstad hier ben je toch wat aan meer regels gebonden als het gaat om wat niet mag, dan in de omgeving waar ze opgroeide waar het meer gaat om leven en laten leven, niet overal snel een autoweg bereikt wordt of het vol loopt met andere honden en eigenaren.
Ze stuift nu niet meer zomaar op andere honden af, wel als ik niet oplet en het belet met stem. Ze is gewoon altijd allert op de omgeving, tenzij ik het ombuig naar aandacht op mij of het haar belet.
Ze is nu controleerbaar en ik kan haar bij me houden of terugroepen nu, wat in de eerste weken echt niet mogelijk was.. ze ging gewoon al ging ik op mijn kop staan En nu zal ze toch ook even kijken hoe ik reageer als ze wat spot, dus dat is al een vooruitgang (uiteraard, braaf ik haar dan de boom in en mag ze tegen me opspringen of gooi ik een bal)
Maar de drift naar het achter een konijn aangaan, of iets anders wat wegrent blijft, ondanks dat je er mee aan de slag bent gegaan en nu weet wanneer ze getriggerd raakt en dus op tijd in kan spelen, maar dat betekend blijven opletten.
En nogmaals de andere hond heeft dat totaal niet, die kijkt op laat me zien dat er wat is maar zou gewoon niet de drang hebben erachteraan te gaan.

[saffie]

Maar de drift naar het achter een konijn aangaan, of iets anders wat wegrent blijft, ondanks dat je er mee aan de slag bent gegaan en nu weet wanneer ze getriggerd raakt en dus op tijd in kan spelen, maar dat betekend blijven opletten.
En nogmaals de andere hond heeft dat totaal niet, die kijkt op laat me zien dat er wat is maar zou gewoon niet de drang hebben erachteraan te gaan.

Hier ook een najager en één die er totaal geen interesse in heeft. Bij Saffie is het goed te controleren, maar het is wel puur een oefening die ik haar steeds laat doen, namelijk kijken en naast me blijven lopen voor een beloning. Uiteindelijk maakt dat natuurlijk niet dat ze die fietser/hardloper/haas niet meer leuk vindt. Ze vindt de bal blijkbaar belangrijker, of ze is gewoon braaf (zolang ik goed oplet dus )
Maar ik denk dat het enige wat die drift tot najagen van een bepaald iets écht helemaal weghaalt een giga correctie zou zijn. Niet dat ik dat wil doen, maar even in theorie.

[Lellibel]

Roos trekt haast nooit meer, maar soms heeft ze zo'n dag en dan doet ze het toch, en dan laat ik haar zitten, anders begint het van voor af aan.

[Jaap*]

Ik wil hier dan toch meer uitleg over. Of ik lees het niet goed, begrijp het niet goed of ik heb het blijkbaar niet goed om kunnen buigen/af kunnen leren.

Najagen is een aangeboren kwestie. Het is een instinctieve reactie op vluchtgedrag en snel bewegende dingen. Dat hoeft niet in alle gevallen te leiden tot een problematische situatie.
Sommige honden ontwikkelen het gedrag niet dóór, of het wordt tijdig herkent en goed begeleid.
En soms krijgt de hond de kans, om wat voor reden dan ook, om het najagen te cultiveren. Dan wordt het een probleem meestal. Want najagen levert de hond een endorfine-rush op. Dat is lekker, en verslavend.

Dat is wezenlijk anders dan een hond die, bijvoorbeeld, heeft geconditioneerd om te zeuren om eten. Er is altijd een externe oorzaak (de baas ) aan te wijzen voor zulk gedrag. En als die oorzaak dan consequent wordt weggenomen (niet de baas zelf, maar de standaard reactie van de baas) sterft het gedrag weer volledig uit.

In de eerste situatie, het najagen, zul je altijd alert moeten blijven. Want het gedrag ligt altijd aan de oppervlakte. Omdat het primair een genetisch bepaalde reactie op een situatie betreft. Je kunt daar alleen secundair iets aan proberen te doen.

De tweede situatie is middels het veranderen van de context van de situatie blijvend weg te trainen.

[Sassol]

Duke heb ik overgenomen toen hij anderhalf was, hij is nu bijna 2. En hij jaagde eigenlijk achter alles aan (dit ook in combinatie met stress). Wandelaars, fietsers, katten, konijnen, fazanten, eenden, ganzen etc. etc. Als hij een konijnengeur in z'n neus had was hij niet meer te bereiken en had dan ook een verwilderde blik. Duke komt van de straten in Griekenland en zal zijn neus dus ook gebruikt hebben om te overleven. Heel natuurlijk dus.

Dat hij niet achter mensen en katten aan mag jagen lijkt me duidelijk. Dat is ook niet natuurlijk want katten en mensen zijn ook roofdieren. Hij mag van mij geen konijnen meer jagen, want dan wordt hij onbereikbaar. (Ik gok zo maar even dat dat het enige is wat hij ooit écht te pakken heeft gekregen) Hij mag wel even op de eendjes of ganzen afrennen, want het blijft een jachthond. Op plekken waar er niet zoveel ruimte is moet hij zich daarna meteen weer melden. Als je zijn instincten niet vervuld, wordt het jaaggedrag alleen maar erger. Je kunt het instinct ook vervullen door zelf een spoor uit te zetten, zolang je ze maar een geur laat volgen.

Ben ik op een konijnenhotspot dan geef ik aan waar hij wél mag lopen en snuffelen of zet ik zelf een spoor uit zodat hij mijn spoor volgt ipv z'n eigen spoor. Zie ik hem toch richting de konijnen kijken is een 'nee' voldoende. Ben ik te laat en schiet ie er een keertje achteraan, dan houdt ie daarna ook op. Dus de klopjacht op konijnen is er wél echt uit.

Maar als je jagen bij een jachthond als probleemgedrag ziet, snap ik niet waarom je een jachthond zou nemen.

[mariaa]

Veel probleem gedrag van Buck is echt uitgedoofd omdat het te maken had met zijn onzekerheid.

[duitse herder]

Het jaaggedrag van mijn hond blijft aanwezig, als ik niet oplet en op de signalen van haar allertheid reageer, door nee te zeggen of door af te leiden met een bal wat interessanter is, dan zal ze er toch vandoor schieten. Gister nog een kat in de bosjes in het bosparkje, ik had niet door dat dat dier er zat maar beide honden gaven aan dat er wat was, dat is prima, maar zij zou er gegarandeerd weer achteraan gaan als het wegschiet ook al heb ik laten merken dat ik dat gedrag niet wil hebben. Mijn andere hond heeft dat denk als pup gewoon meegekregen dat er niet gejaagd wordt op dingen die weg schieten en die doet dat niet, hij reageert wel dat er iets is, maar gaat er niet achteraan. Zij dus wel, en ik moet altijd allert blijven besef ik me

Dit dus, let je even niet op en ze gaat achter de eendjes aan!! hele winter nergens last van maar nu merk ik dat de eenden weer ontwaakt zijn, moet ik even weer allert zijn. Lange lijn eraan etc en allert blijven.

[blondie]

Ik wil hier dan toch meer uitleg over. Of ik lees het niet goed, begrijp het niet goed of ik heb het blijkbaar niet goed om kunnen buigen/af kunnen leren.

Najagen is een aangeboren kwestie. Het is een instinctieve reactie op vluchtgedrag en snel bewegende dingen. Dat hoeft niet in alle gevallen te leiden tot een problematische situatie.
Sommige honden ontwikkelen het gedrag niet dóór, of het wordt tijdig herkent en goed begeleid.
En soms krijgt de hond de kans, om wat voor reden dan ook, om het najagen te cultiveren. Dan wordt het een probleem meestal. Want najagen levert de hond een endorfine-rush op. Dat is lekker, en verslavend.

Dat is wezenlijk anders dan een hond die, bijvoorbeeld, heeft geconditioneerd om te zeuren om eten. Er is altijd een externe oorzaak (de baas ) aan te wijzen voor zulk gedrag. En als die oorzaak dan consequent wordt weggenomen (niet de baas zelf, maar de standaard reactie van de baas) sterft het gedrag weer volledig uit.

In de eerste situatie, het najagen, zul je altijd alert moeten blijven. Want het gedrag ligt altijd aan de oppervlakte. Omdat het primair een genetisch bepaalde reactie op een situatie betreft. Je kunt daar alleen secundair iets aan proberen te doen.

De tweede situatie is middels het veranderen van de context van de situatie blijvend weg te trainen.

Heel duidelijk. Ik zie inderdaad bij de reactie van haar uit als er wat beweegt of ritselt in de struiken dat ze (het jachtpootje) gaat heffen tegenwoordig kijkt ze dan ook even snel naar mij dat heb ik wel bereikt, moet ik net ook wel naar haar kijken op dat moment en niet naar hem
Dat tweede met eten bedelen en om je heen draaien dat gedrag is helemaal weg, zij gaat nu gewoon rustig liggen en wacht af, dat was in het begin ook niet. Het tweede is wat makkelijker aan te leren omdat het een bepaald gedrag is wat er in is geslopen maar wat wat makkelijker om te buiten/ af te leren is.
Het jagen daar heeft ze teveel lol in gehad vroeger blijkbaar, dat blijft een puntje van allert blijven, al is het stukken minder geworden, zij is nu ook wel veel meer in een circel om me heen te vinden, en heeft meer de neiging omdat ze beseft dat ik het niet ok vind eerder naar mij toe te kijken voor mijn reactie (wat dus meestal goed zo oplevert en even spelen samen ) Maar ja dat is voordeel van een herder, ze kiezen wat sneller voor het spelen met de baas, dan toch maar achter wat aan gaan jagen zonder baas.