Een aantal weken geleden is geconstateerd dat je strottenhoofdverlamming had; gisteren stond de operatie gepland. Alles ging goed, totdat we om half 2 ’s nachts gebeld werden: het gaat niet goed met je. Hoge koorts, over de 41 graden. Slapen was voor ons onmogelijk. Hele nacht liggen waken, hopende dat de telefoon niet zou gaan. ’s Ochtends om half 9 konden we weer bellen: het ging de goede kant op. We zijn toen naar je toe gegaan. Helemaal knock-out van de nacht maar op een gegeven moment ging je kop omhoog en zag je ons. Het ging de goede kant uit.
Tot vlak voor het moment dat we weer konden bellen hoe het met je ging, ging de telefoon al. De dierenarts vertelde dat je net was overleden. Onze wereld stortte in….
Liefie, grote Doekewoek, lieve beer, wat moeten we nu zonder jou?
Er zijn geen woorden genoeg om te beschrijven hoeveel je voor ons betekende, geen woorden om te omschrijven hoezeer we je missen en hoeveel we van je hielden.
Dag lieve Doeke, dag mooie, bijzondere, fantastische hond. Dank je wel voor de fantastische jaren die je ons gegeven hebt. Tot ziens lieverd, we’ll meet again!
TARAK
Heel veel sterkte.
