Groot geworden tussen de doggen en never nooit geblazen of gekrabt, jij was ongeloofelijk lief tegen alles en iedereen.
Een dik jaar geleden merkten we dat je steeds meer begon te braken en we wisten niet waarom, we hebben het laten onderzoeken maar een duidelijk antwoordt kwam er niet echt.
Genoeg vermoedens maar een diagnose kon niet gegeven worden. je nieren waren het niet, maar hoogst waarschijnlijk een gezwel in maag en darmen.
Ik dacht in Dec dat ik je moest laten gaan omdat het braken zo erg was, maar we konden je weer oplappen , en dat was maar goed ook want ik was er nog niet aan toe om je te laten gaan.
Zo gebeurde het dan ook dat ik 3x een afspraak heb gemaakt omdat ik dacht dat het zo ver was maar ik je steeds weer mee naar huis nam omdat ik je nog niet kon missen en omdat je elkke keer weer alles uit de kast haal de en weer voor een paar dagen of weken stabiel was.
En voor het oog goed op dreef.
Tot dat je gister middag je eten van s'morgens uitbraakte wat naar ontlasting stonk, toen wist ik dat het tijd was en ik niet meer kon en mocht verwachten dat je nog een keer alles uit de kast trok
Vanmorgen wilde je niet eten en je voelde helemaal koud aan, ik heb je goed bekeken en naar je geluisterd , het was genoeg geweest je was aan je rust toe.
En daar heb ik naar gehandeld, en je om 11.30 laten gaan, tegen mijn schouder aan ben je spinnend ingeslapen, maar toen De injectie al aan het werk was in je tere lijfje kwam je maag weer in opstand en moest je in je sterven nog overgeven.
Nu achteraf kan ik me wel voor mijn kop slaan dat ik dit van je verlangt heb, ik had je eerder moeten laten gaan.
Maar nu heb je rust lievertje en kan je met je broertje en alle beestjes van ons die je zijn voor gegaan spelen en knuffelen want dat was wat je het liefste deed.
En daarom Rust zacht ventje je hebt het verdiend
Koeby
29-1-2000 6-4-1011
TARAK
sterkte