Amy heeft me 3 prachtige nesten gegeven en de laatste jaren was ze lekker met pensioen. Met fijne wandelingen in het bos, lekker eten en wat scharrelen bracht ze haar tijd zinvol door.
Amy had een grote mammatumor en een paar dagen geleden was hij open gegaan. Pijnstilling deed zijn werk maar het zat haar erg in de weg. En ook al liet ze er niks van merken, ze moet er pijn aan gehad hebben. En dat wilde ik niet voor haar. Ze ging zo mooi en stabiel door het leven dat ik het haar niet wilde aan doen om haar heel egoistisch nog langer bij me te houden. Ze was moe gestreden en verdiende een waardig afscheid.
Gisteren ben ik nog langs een vriendin gegaan die prachtige foto's van haar heeft gemaakt.
En vanmorgen kwam dus de dierenarts hier om haar verder lijden te besparen.
Terwijl ze haar prik kreeg at ze lekker een bakje vlees op en ze liet niks merken. Daarna liep ze naar de bank en moest ik haar helpen erop te komen. Daar zakte ze langzaam weg op mijn schoot. Waardig als altijd...
Meisje, wat doet dit pijn en wat zal ik je missen!
Kom maar meisje, ik loop een stuk met je mee naar de regenboogbrug. Wacht je daar op me?
