Mijn Abraxas is er nog, maar niet lang meer. Hij heeft vocht bij zijn hart en is dit jaar 14 jaar. Het ene moment is hij een heel normaal blij oud hondje, het andere moment ligt hij bewegingloos en laat hij alles lopen. Hij krijgt elke dag een paar keer zoveel gebrek aan zuurstof dat hij neervalt en zich niet meer kan bewegen. Lopen lukt maar een paar meter, dan valt hij neer.
Ik heb hem pas vanaf 13 november, maar kan mijn tranen niet bedwingen als ik denk aan het moment dat hij er niet meer is.
Nooit gedacht dat je zo snel zo veel van een dier kan houden. "Even" een oud hondje een goed pensioen geven en er rekening mee houden dat hij er niet lang zal zijn.. yeah right, zo makkelijk gaat dat niet, ik wil hem helemaal nog niet kwijt!














