We missen je nog elke dag, 13 jaar... maar voor ons hadden er nog vele jaren bij gemogen..
Helaas mocht het niet zo zijn...
Je kreeg een overloopblaas en na een week antibiotica en iedere dag je helpen m.b.v. een catheter vond ik het niet meer eerlijk...
Voelde jij je niet meer de stoere kerel die je altijd was... Je zakte 2 x in elkaar en die 2e keer kwam je niet meer overeind...
De blik in je ogen leek te zeggen: vrouwtje het is mooi geweest, het is goed zo.. als je van me houdt laat je me gaan...
Dat hebben we dan ook gedaan.
De dierenarts is bij ons thuisgekomen en we hebben op onze manier afscheid kunnen nemen van elkaar... maar o,o,o wat doet het na al die jaren als ik er bij nadenk toch nog pijn...
